درحالیکه نهم می به عنوان روز جهانی مادر نامگذاری شده و به این مناسبت در کشورهای جهان از جایگاه مادران بزرگداشت به عمل میآید، اما شماری از مادران در افغانستان در چنین روزی میگویند که آنان بهجای تجلیل و ارجگذاری به محرومیتها و نگرانیهای شان فکر میکنند.
محدودیتها در برابر کار زنان و بسته بودن پوهنتونها و مکتبها بهروی دختران از دلایل عمده یاس و ناامیدی مادران محسوب میشود.
شماری از مادران میگویند که آنان با مشکلات روحی و خشونتهای خانوادگی روبهرو هستند و کم کم به فراموشی سپرده میشوند.
عایشه، مادری است که نگران آینده دختران خود بوده و می گوید:”امروز روز مادر است، اما متاسفانه امسال از این روز تجلیل نکردیم، چون وضعیت زنان و دختران نگران کننده است. این وضعیت برای ما مادران خیلی ناراحت کننده میباشد، چون دختران ما به مکتب رفته نمی توانند.”
برخی از مادران هم به این نظر میباشند که اگر وضعیت زنان ودختران به همین گونه ادامه یابد، خیلی از خانوادهها کشور را ترک کرده و برای دسترسی دختران شان به آموزش به کشورهای دیگر مهاجر خواهند شد.
ناجیه، دیگر مادری که مشکلات زندگی و بیکاری سبب ناامیدی او شده میگوید:”مادرها در افغانستان از تجلیل چنین روزها محروم شدهاند و نرفتن دختران شان به مکتب و بیکاری پسران شان، سبب شده که آنان در وضعیت بد روحی قرار بگیرند.”
همچنان فاطمه، مادردیگر میگوید که کارش را از دست داده و از مشکلات شدید اقتصادی رنج میبرد:”مشکلات ما زیاد است. اولاد ما به مکتب رفته نمیتوانند، خودم بیکار استم و وضعیت روحی ما هم خراب است. از حکومت میخواهم که زنان را به کار کردن اجازه دهد.”
این درحالی است که از روز مادر در سالهای گذشته به گونۀ گسترده تجلیل به عمل میآمد، اما امسال مادران از حکومت میخواهند که محدودیتها را از سر راه زنان، به ویژه دختران در رابطه به کار و تحصیل بردارد تا آنان بتوانند به حقوق شان برسند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید