دختران کندزی با ناامیدی مراکز آموزشی را ترک کردند

به دنبال بسته شدن مزاکز آموزشی به‌روی دختران در سایر ولایات، روز شنبه(3 جدی) در کندز هم آخرین روزی بود که دختران به مراکز آموزشی رفتند.

حیلیم حلیمی، مسئول اتحادیه مراکز آموزشی در کندز به کلید گفت که وزارت معارف در مکتوبی از آنان خواسته که مراکز آموزشی را به‌روی دختران ببندند.

«طبق مکتوبی که از وزارت معارف آمده، از ما خواستند که مزاکز آمورشی را به‌روی دختران ببندیم و هیچ نوع شرط مبنی بر بازگذاشتن مراکز هم پذیرفته نشد.»

بسته شدن مراکز آموزشی رنج دیگری است که بر دیگر رنج‌های دختران و زنان افزوده می‌گردد.

فاطمه مادر یکی از دختران برای کسب معلومات به یکی از مراکز آموزشی مراجعه کرده و می‌خواهد بداند که آیا این مراکز به‌روی دختران باز خواهد ماندیانه؟

 او می‌گوید که اگر این مراکز هم به‌روی دختران بسته شود، دخترش مریض خواهد شد.

«نمی‌توانیم جای دیگری برویم. دخترم از روزی که شینده مراکز آموزشی بسته می‌شود، خیلی ناامید است. او می‌پرسد که چرا برادرش می‌تواند درس بخواند، اما او نمی‌تواند. گریه می‌کند، چیکارش کنیم! حال هم مریض است.»

درعین حال  فرحناز که در یکی از مراکز آموزشی آمادگی کانکور می‌خواند، می‌گوید که از شنیدن خبر بسته شدن آخرین دروازه آموزشی به‌روی دختران، امیدش را نیز از دست داده است.

«امیدوار بودیم که در کندز مراکز آموزشی بسته نشود. ما درس می‌خواندیم و خوشحال بودیم. صنف ما از پسران جدا بود، استادان ما زن بودند، اما وقتی خبر شدیم که سر از فردا مراکز آموزشی بسته می‌شود، خیلی ناراحت استیم.»

بغض گلوی فرحناز را می‌گیرد و صجت‌هایش را قطع می‌کند. او با چشمان پر اشک به سوی خانه می‌رود.

بسته‌شدن مکتب‌ها، پوهنتون‌ها و مراکز آموزشی به‌روی دختران بسیاری آنان را همچون فرحناز در وضعیت نامناسب روحی و روانی قرار داده است.

از سوی دیگر مسئولان مراکز آموزشی می‌گویند، از اینکه  با مصارف گزاف برای دختران مکان‌های جداگانه فراهم کرده بودند، اکنون آنان نیز زیان بزرگ اقتصادی را متحمل می‌شوند.