سایمه کریمی، متعلم صنف ششم مکتب دخترانه نسوان شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز است. وی می‌گوید که با ناامیدی به مکتب می‌رود، چون در صورت ارتقا به یک صنف بالاتر، باز هم اجازه رفتن به مکتب را نخواهد داشت.
سایمه می‌افزاید که ترس از خانه‌نشین شدن خودش و سرنوشت ناروشن سه خواهرش که بالاتر از صنوف ششم درس خوانده اند و اکنون در خانه بسر می‌برند، بر وضعیت روانی آنان تاثیر بدی گذاشته است.
وی از امارت اسلامی افغانستان می‌خواهد که مکتب‌های دخترانه بالاتر از صنف ششم را بازگشایی کرده و دختران افغان را بیش‌تر از این ناامید نسازند.
سایمه کریمی افزود:«صدای مرا به مسئولان برسانید؛ زیرا این گفته‌های من درد دل هزاران شاگرد خانه‌نشین دیگر است که منتظر خبر خوش از جانب آن‌ها هستند.»
مسعوده، یکی‌دیگر از شاگردانی که متعلم صنف یازدهم لیسه نسوان شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز است می‌گوید، با بسته‌شدن دروازه مکاتب به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم، امیدی به آینده روشن ندارد.
مسعوده در ادامه سخنانش گفت:«مثل یک مرده متحرک شدیم. کدام امیدی به آینده خود نداریم. هر روز به امید این از خواب بیدار می‌شویم که شاید دوباره بتوانیم درس بخوانیم.»
وی افزود، این وضعیت بر روانش اثر منفی گذاشته و حتا دچار مشکلات روحی و روانی شده است.
مسعوده هم‌مانند سایمه از مقام‌های امارت اسلامی توقع دارد که هر چه زودتر مکاتب را به‌روی شان باز کنند و مانع تحصیل دختران نشوند.
این تنها شاگردان مکتب نیستند که از بسته‌ماندن مکاتب به‌روی دختران بالاتر از صنوف ششم شکایت دارند؛ بلکه معلمان نیز از ادامه این وضعیت نگران اند.
آنان می‌گویند که مسدودماندن مکاتب دخترانه، بر تمامی شاگردان اثر منفی گذاشته و وضعیت روحی و روان آنان را تضعیف کرده است.
ملکه بارکزی، یکی از استادان لیسه نسوان شهر زرنج می‌گوید که بسته‌ماندن مکاتب فقط شاگردان را خانه‌نشین نه؛ بلکه با مشکلات روحی و روانی نیز دچار ساخته است.
به گفته خانم بارکزی:«در مدت نزدیک به یک‌سال استادان و شاگردان بالاتر از صنف شش رنج و غم زیادی کشیدند و من به عنوان یک استاد مکتب می‌توانم رنج این شاگردان را حس کنم.»
خانم بارکزی می‌گوید که بر بنیاد نصوص دینی آموختن علم بر مرد و زن واحب است و هیچ دلیلی وجود ندارد که مکاتب به روی پسران باز و به روی دختران بسته باشد.
وی افزود:«من شاگردانی را می‌شناسم که اول‌نمره صنف خود بودند و خیلی به آینده امید داشتند؛ اما فعلا خانه‌نشین شدند و حتا از مشکلات روحی و روانی رنج می‌برند.»
عزیزه یکی دیگر از معلمان لیسه نسوان در شهر زرنج، می‌گوید که زنان نیمی از پیکر جامعه را تشکیل می دهند و مانند مردان حق تحصیل در کشور را دارند.
عزیزه نیز مانند بسیاری از شهروندان کشور، نگران دو خواهرش است که فعلا خانه‌نشین شدند و از درس تعلیم باز مانده اند.
وی گفت:«تمام ما شاهد بسته‌شدن مکاتب دخترانه استیم و این یک بحران خیلی سنگین است که لطمه خیلی بزرگی به تمام ملت وارد می‌کند.»
به گفته وی، اگر وضعیت به همین ترتیب ادامه یابد و مکاتب به‌روی دختران باز نشود، افغانستان آینده درخشانی نخواهد داشت و نیم پیکر جامعه فلج خواهد شد.
وی از امارت اسلامی افغانستان می‌خواهد که اجازه دهند تا زنان و دختران نیز با تحصیل و آموزش در آبادانی کشور و وطن شان سهم بگیرند.
گفتنی‌ست که از حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان حدود یک‌سال می‌گذرد؛ اما تاکنون دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکاتب را نیافته اند و در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
در آغاز سال تعلیمی مسئولان امارت اسلامی خبر داده بودند که تمامی مکاتب دخترانه بازگشایی خواهد شد، اما به طور ناگهانی در آغاز سال تعلیمی از این تصمیم شان عقب‌نشینی کردند.
پس از چندین ماه ناامیدی، مردم به جرگه عالمان دین در کابل امید بستند، تا شاید عالمان دین در پیوند به بازگشایی مکاتب دخترانه تصمیمی بگیرند؛ اما در این جرگه نیز بحث امیدوار کننده‌ای صورت نگرفت.
وجود تلاش‌های زیاد موفق نشدیم تا نظر مسئولان محلی امارت اسلامی در نیمروز را نیز در این گزارش داشته باشیم.
حال سوال این‌جاست که بالاخره چه زمانی مکاتب بالاتر از صنف ششم به روی دختران باز خواهد شد و آنان کی از بی‌سرنوشتی رهایی خواهند یافت؟
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
