این زنان از حکومت می‌خواهند که مراجع رسیده‌گی به شکایات شان را دوباره فعال ساخته و زمینه کار را برای آنان فراهم سازد.
منظور از نام‌گذاری این روز از سوی سازمان ملل، جلب توجه سازمان‌های امداد رسان به زنان بی‌سرپرستی است که در فقر، محرومیت و مشکلات زیادی بسر می برند.
اما ام‌سال روز جهانی زنان بیوه در حالی فرا می‌رسد که زنان بیوهی افغان با کودکان یتیم خود در بدترین وضعیت زندگی به‌سر می‌برند.
این زنان که همسران شان را بنابر دلایل مختلف از دست داده اند، میگویند که وضع محدودیت‌های کاری و اجتماعی، نبود مراجع مشخص رسیده‌گی به مشکلات شان و فشارهای روحی، آنان را بیشتر از قبل در وضعیت دشوار قرار داده است.
رحیمه که مادر سه دختر و یک پسر است، چهره‌ی آشفته و نگاه‌های گرفته‌اش داستان تلخ زندگی او را بیان میکند. وی سال‌ها پیش شوهرش را در جنگ از دست داده و بعد از آن بار سنگین مسئولیت چهار فرزندش بر شانه‌های او افتاده است.
رحیمه، بیشتر سال‌های عمرش را در لحاف دوزی در خانه‌های مردم در بدل 50 افغانی سپری کرده است و با، نوک سوزن شکم فرزندانش را سیر کرده است:«مشکلات اقتصادی داشتم درس‌های اولادهایم نیمه باقی ماند، آنان نتوانستند درس بخوانند و دخترانم را به شوهر دادم چون پدر نداشتند و من به تنهایی نمیتوانستم خرج آنان را پوره کنم.»
زرمینه یکی دیگر از زنانی‌که سرپرستی خانواده‌اش را برعهده دارد، در حالی‌که بغض گلویش مجال سخن گفتن از وی را گرفته، از رنج‌های می‌گوید که پس از درگذشت شوهرش متحمل شده است:«برای این‌که با اولادهایم زندگی کنم، سال‌ها رنج محرومیت خانوادهگی و اجتماعی را تحمل کردم، مریض بودم حویلی خود را فروختم وعملیات شدم.»
در همین‌حال، مفتی فیصل رئیس شهدا ومعلولین ولایت کابل، عامل اساسی بیوه شدن زنان را جنگ و نا امنی خوانده و می‌افزاید که این اداره مرحله ثبت‌نام زنان بیوه را آغاز کرده است.
به گفته او، این روند جریان دارد و تا کنون 150 هزار زن بیوه و اطفال یتیم نزد این ریاست به ثبت رسیده است:«ما برای زنان بیوه که نام شان در دفتر شهدا و معلولین ثبت است معاش می‌دهیم و در همین نزدیکی‌ها به آنان معاشات شش ماهه یا سه ماهه شان پرداخت خواهد شد.»
زنان بیوه که اکثریت شان سرپرستی خانواده‌های شان را نیز برعهده دارند، از حکومت می‌خواهند تا زمینه‌ی کار را برای شان مساعد سازد.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
