خدیجه، به خاطر به دست آوردن غذا برای شش کودک خوردسالش، از یک سال به اینسو در جادههایهای کابل دست به گدایی زده است.
وی میگوید، یک سال پیش همسرش را که نانآور خانه بود، از دست داد و پس از آن مجبور شد برای سیر کردن کودکانش به گدایی روی آورد.
در همین حال یارمحمد که نانآور خانوادهی ده نفری خود است میگوید که بیکاری و فقر وی را به گدایی مجبور کرده است.
وی میافزاید که روزانه 100 تا 150 افغانی بهدست میآورد و با این پول بهسختی شبوروزش را میگذراند.
با این حال، مسئولان امارت اسلامی میگویند که برای کاهش گداها از سطع شهر تلاش میشود که زمینه کار برای آنان فراهم گردد.
بلال کریمی، معاون سخنگوی امارت اسلامی به کلید میگوید، درحال حاضر تشخیص گدایان واقعی و گدایانی که نیازمند نیستند، کار دشواری است چون به گفته وی، وضعیت اقتصادی مردم خوب نیست.
کریمی، تاکید میکند که برای حل این مشکل مسئولان در تلاش عملیسازی برنامههای فقرزدایی و کاریابی برای مردم هستند.
ایندرحالی است که اداره هماهنگ کننده کمکهای بشری سازمان ملل متحد اعلام کرده که نزدیک به 95 درصد مردم افغانستان غذای کافی ندارد.
پییر پرسن، مسئول مطبوعاتی بخش آسیایی این اداره در توییترش نگاشته که افغانان به کمکهای فوری بشری نیازم دارند.
وی نگاشته که بهدلیل کمبود غذا در بیشتر مواقع مادران سهم غذایی خود را به کودکان شان میدهند تا از گرسنگی نجات یابند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید