فیصل با نام هنری فیصل «نثار» در 4 فبروری 1999 در شهر زیبای کابل، در خانواده‌ی هنری یوسف «نثار» دیده به جهان باز کرد. دوره‌های متوسطه و لیسه را در مکاتب سیدالناصری و استاد خلیل‌الله خلیلی سپری کرد.
آموزش‌‌های ابتدایی موسیقی را نزد پدر و بعداً در بنیاد موسیقی افغانستان در رشته‌ی گیتار نزد استاد عارف راهش و داکتر توریالی فرزاد فرا گرفت.
فیصل «نثار»، بعد از اتمام دوره‌ی لیسه وارد پوهنتون کاردان شد از رشته‌ی اقتصاد/ اداره و تجارت لسانس گرفت.
درست در همین زمان بود که اولین آهنگ خود را به نام «نشکنه گل» که از ساخته‌های استاد حفیظ‌الله خیال است، به ضبط کرد و بعد از نشر آهنگ توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.
فیصل «نثار»، هنر آوازخوانی را نه تنها نزد پدر، بلکه نزد استادان با تجربه‌ی افغانستان مانند استاد سیدا گل مینا و استاد نورآغا سرمدی فرا گرفته‌است.
او، در جریان تحصیل، نهادی را زیر نام «انجمن موسیقی افغانستان» نیز تاسیس کرد تا با جمع‌کردن آوازخوانان، شاعران و نوازنده‌گان زیر یک چتر، از این طریق برای رشد هنر موسیقی ارایه خدمت نماید. از آدرس همین انجمن، چندین جلسه را با وزیر اطلاعات فرهنگ کشور و سیمینارهای برگزار کرده‌است.
فیصل «نثار» به زبان‌های دری، پشتو، انگلیسی و اردو آهنگ می‌خواند و هم‌چنان به نواختن گیتار، پیانو و هارمونیه بلدیت دارد. او، از مدتی که فعالیت‌های هنری خود را آغاز کرده، یک آلبوم از آهنگ‌هایش را زیر نام «نشکنه گل» بیرون داده است.
بیش‌تر توجه فیصل «نثار» به اجرای آهنگ‌های شاد بوده تا از این طریق بتواند مردم را شاد نگه‌دارد. او، به اجرای آهنگ‌های حماسی با محتوای اجتماعی، نیز علاقه‌ی فراوان دارد.
مریم ذهیب، خبرنگار کلید، با این آوازخوان جوان و خوش‌آواز، گفت‌وگویی انجام داده‌است که شمار را به خوانش آن فرا می‌خوانیم:
مریم: سلام فیصل جان خوش آمدید به این گپ و گفت.
فیصل: سلام به شمار، وقت شما بخیر! افتخار بخشیدید که مرا به برنامه دعوت کردید.
مریم: فیصل جان موسیقی را چه‌گونه آغاز کردید و چه باعث شد که به موسیقی رو بیاورید؟
فیصل: در قدم اول باید بگویم که دوستان همه آشنا هستند که بنده در یک خانواده‌ی هنری زاده شده‌ام؛ یوسف نثار پدر بنده است و بنده هم راه پدر را تعقیب کرده به موسیقی روی آوردم.
مریم: آیا پدرتان شما را تشویق میکردند؛ نظر شان در این زمینه چه بود؟
فیصل: یکی از آرزوهای پدرم این بود که من آوازخوان و گیتارنواز شوم و همیشه در این راه تشویقم می‌کرد و می‌گفت تو باید در نبود من چراغ موسیقی را در خانواده‌ی ما روشن نگه‌داری؛ اما خودم قطعاً به این فکر نمی‌کردم که روزی بتوانم آوازخوان شوم. همین بود که رفتم و در «بنیاد موسیقی آفغانستان» نواختن گیتار را آموختم و تا رسیدم به این‌جای کار. حالا آواز نیز می‌خوانم. خلاصه این‌که تشویق و دست‌گیری پدرم در این راه غیرقابل انکار می‌باشد.
مریم: اولین آهنگی خواندید، کدام بود؟
فیصل: اولین آهنگی را که خواندم از ساخته‌های استاد حفیظ‌الله خیال بود به نام «نشکنه گل» و در استدیوی ارشاد امان ضبط کردم و از خود استاد بزرگوار اجازه گرفته بودیم؛ چون از آهنگ 30 سال گذشته بود و هر کسی اجازه داشت بازخوانی‌اش کند و من هم اولین آهنگی را که خواندم همین آهنگ استاد خیال بود.
مریم: اولین آهنگی را که شما نزد پدر جان تان خواندید و آنها شما را تشویق کردند کدام آهنگ بود؟
فیصل: اولین باری که من زمزمه کردم به یاد ندارم؛ اما برای این‌که توجه و تشویق پدرم را به خود جلب کنم آهنگ خودش را اجراء کردم و آن آهنگ «به نوک پنجه می‌روی» بود.
مریم: در مورد دست‌آوردهای هنری تان بگویید، چیست آن دستاوردها؟
فیصل: فعالیت‌های هنری را از اوایل 2019 با همان آهنگ «نشکنه گل» آغاز کردم. بعداً آهنگ چشم «راستم می‌پرد» که ویدیوکلپ هم شد، دو اثر هنری است که نشر شد و آهنگ‌هایی که قرار است به زودی بیرون شوند، یکی آن عاشقانه است و دو آهنگ دیگر آن حماسی است.
مریم: اگر قرار باشد که یک آهنگ دوگانه با یکی از آوازخوانان زن داشته باشید مثل غزال عنایت، آریانا سعید، فرزانه ناز، لطیفه عزیزی بخوانید، کدام‌یک را ترجیح خواهید داد؟
فیصل: اگر چنین افتخاری بر من نصیب شود، با هر یکی شان دوست دارم آهنگ دوگانه اجراء کنم؛ اما از حق که نگذریم با غزال عنایت بیش‌تر دوست دارم آهنگ بخوانم.
مریم: اگر قرار باشد شما کمپوز آوازخوانان مشهور افغانستان را مثل فرهاد دریا، امیرجان صبوری و…، بخوانید، کدام را بیش‌تر ترجیح می‌دهید؟
فیصل: صبوری صاحب را دوست دارم؛ آهنگ‌ساز نام‌دار کشور ماست، بهترین تصنیف‌ها می‌سازد. برای اثبات بزرگی صبوری صاحب، همین بس که شماری از هنرمندان تاجیکستان، آهنگ‌هایش را بازخوانی می‌کنند. اما به پاسخ این پرسش تان باید بگویم که دم حاضر بسیار علاقه دارم از فرهاد دریا بخوانم.
مریم: برنامه‌های آینده‌ی تان چیست؟
فیصل: متاسفانه باید بگویم که در افغانستان نیم‌شود زیاد به آینده امید بست؛ فقط دعا می‌کنم که گفت‌وگوهای صلح به نتیجه خوب برسد تا ما هم یک برنامه‌ریزی خوب داشته باشیم؛ فعلن تمام تلاشم این است که «انجمن موسقی افغانستان» را سر پا ایستاد کنم از این طریق برای هنر موسیقی کاری انجام بدهم.
مریم: خوب دوست دارید از شعر کدام شاعران در آهنگ‌های تان استفاده کنید؟
فیصل: منظورتان شاعران تازه‌کار است یک که از گذشته‌گان؟
مریم: فرقی نمی‌کند.
فیصل: داکتر سمیع حامد، اشعاری خوبی دارد؛ به‌خاطری‌که در اشعار شان رنج و شادی مردم منعکس می‌شود.
مریم: در مورد وضعیت کنونی موسیقی افغانستان بگویید، چه‌گونه‌است؟
فیصل: بسیار خراب؛ خراب به این دلیل که فهمیده ونافهمیده وارد میدان شده‌اند. در فضای بی‌پرسان هرکسی می‌خواهد با پرداخت هزار دالر به یک استدیو آهنگ ضبط کند و با هزار دالر دیگر هم ویدیو کلپ آن در طبعیت تاجیکستان تهیه کند. کس در فکر کیفیت و این چیز‌ها اصلا نیست؛ چیزی به نام نظارت قطعاً وجود ندارد.
مریم: متاسفانه با تمام حرف‌های تان موافق‌ام.
مریم: خوب به عنوان آخرین پرسش،آینده‌ی موسیقی افغانستان را چه‌گونه می‌بینید؟
فیصل: امیدوارم که موسیقی اصیل افغانستان به فراموشی نرود.
مریم: تشکر
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
