مادر این کودک، با آه و ناله میگوید که عبدالرووف باید جشن تولدش را در جمع همصنفیان مکتباش تجلی میکرد نه در بند آدمربایانی که به هیچ انسان رحم نمیکنند.
زهره؛ مادر عبدالرووف به کلید گفت که تمام امیدهای خانوادهاش از حکومت برای رهایی فرزندش قطع شده و در این شش ماه، از هر مقام حکومتی وعدههای شنیده، اما هیچ یک از آنان، کار مؤثری برای رهایی عبدالرووف انجام نداده است.
در همین حال محمد کمال گونیش؛ رئیس سازمان اجتماعی حرکت ترکمنهای افغانستان، نادیده گرفتن خواستهای معترضان را به ضرر حکومت دانسته، گفت که اگر حکومت اقدامات جدیتر را برای رهایی عبدالرووف روی دست نگیرد، دامنه اعتراضها گسترده تر خواهد شد.
از سویی هم، محمد نبی؛ پدر عبدالرووف ادعا میکند، افرادی که فرزندش را اختطاف کردهاند، آزادانه گشتوگذار میکنند.
وی گفت، اسناد در دست دارد که سلامبای، شاه غاصی؛ پسر اختر محمد ابراهیمخیل و گرگری در اختطاف فرزندش دست دارند و حکومت، آنان را پس از دستگیری دوباره آزاد کرده است.
اعضای خانواده این کودک میگویند که برای رهایی فرزند شان، از حکومت و نهادهای ملی و بینالمللی درخواست کمک کردهاند، اما با گذشت نزدیک به شش ماه، هنوز هم عبدالرووف آزاد نشده است.
پدر این کودک میگوید که در روزهای آینده، با مراجعه به گروه طالبان، از این گروه برای نجات فرزندش از چنگ آدمربایان، کمک خواهد خواست.