به گفته آنان، همه ساله ده‌ها دختر جوان در ولایت دایکندی، از خانه فرار می‌کنند که پیامدهای منفی در پی دارد.
حبیبه شجاعی؛ سرپرست ریاست امور زنان ولایت دایکندی گفت، ازدواج‌های اجباری، نداشتن آگاهی لازم در مورد زنده‌گی مشترک، رسم و رواج‌های ناپسند، خشونت‌های خانواده‌گی، فقر و نادیده گرفته شدن خواسته‌ها و حق آزادی، کار و تحصیل ازسوی خانواده‌ها، از عوامل عمده فرار دختران از منزل می‌باشد.
گلثوم؛ نام مستعار دختری‌ست که حدود یک سال پیش، از خانه‌اش در ولایت داکندی، فرار کرده و در یکی از قریه‌های مرکز بامیان زنده‌گی می‌کند.
گلثوم، ازدواج اجباری و خشونت‌های خانواده‌گی را دلیل فرار خود از خانه عنوان کرده، گفت که خانواده‌اش می‌خواست وی را در مقابل ۴۰۰ هزار افغانی با یک پسر نکاح کند.
اما گلثوم، تن به این عروسی نداد و همراه با یک پسر جوان که عاشقش بود، فرار کرد.
گلثوم ۱۸ ساله که با شوهرش در یک خانه کرایی در بامیان زنده‌گی می‌کند، گفت که از کارش پشیمان است.
وی گفت، از یک سال به‌اینسو، از خانواده‌اش دور است و با اعضای فامیلش، ارتباط ندارد.
در کنار دختران جوان، شماری از زنان متاهل در ولایت دایکندی نیز به‌دلیل خشونت‌های فزیکی و روانی، از منزل فرار می‌کنند.
اما این زنان، با قضاوت‌های منفی خانواده و جامعه مواجه می‌شوند.
در همین حال، محمد سجاد محسنی؛ یک تن از عالمان دین می‌گوید که فرار از منزل یک فرهنگ نا پسند و خلاف شریعت است.
گفتنی‌ست که وزارت عدلیه، چند سال پیش اعلام کرد که فرار از منزل به قصد ازدواج و یا نجات از خشونت جرم نیست، مگر اینکه پس از فرار، مرتکب زنا و یا دیگر جرایم شده باشد.
