امروز نهم حوت؛ روز ملی سرباز و حمایت از نیروهای امنیتی در افغانستان است که از سال 1395 تا کنون تجلیل می‌گردد و از فداکاری سربازان کشور، تقدیر صورت می‌گیرد؛ اما در بیش‌تر موارد دیده شده که این تجلیل‌ها و تقدیرها سمبولیک بوده و چنان‌که لازم است به مشکلات این قشر وفادار به آرمان‌های کشور و مردم از طرف حکومت توجه چندانی نمی‌شود. این مورد نشان می‌دهد که حمایت از سربازان از سوی حکومت واقعی نه بلکه سمبولیک بوده که ممکن است دوام آن بر روحیهء سربازان اثر منفی بر جا بگذارد.
در بیست سال گذشته برای بهتر شدن زنده گی سربازان کشور کم‌ترین امکانات از نظر معیشیتی و امنیتی در اختیار آنان قرار داده نشده‌است.
گزارش‌های منتشرشده در بیست‌سال گذشته در رسانه‌ها نشان می‌دهد، نه تنها معاشات سربازان به وقت و زمان آن پرداخت نمی‌گردد، اعاشه‌ی آنان نیز به و قت و زمان آن داده نمی‌شود و از این‌رو، روزها و شب‌ها را در جبهات جنگ گرسنه سپری می‌کنند.
دیده شده که تعداد زیادی از سربازان در پوسته‌ها نسبت نرسیدن اعاشه، نان خشک چندین‌روزه را در آب تر کرده و می‌خورند.
بدتر این‌که در هنگام جنگ و درگیری به اکمالات و حمایت آنان نیز توجه نمی‌شود و این سبب گردیده که از یک‌سو این نیروها متحمل تلفات زیاد شوند و از سوی دیگر در محاصره و اسارت مخالفان خویش قرار گیرند.
تلفات به نیروهای امنیتی، مشکل دیگری است که هنوز مشکل رسیده‌گی به آن وجود دارد؛ زمانی‌که سربازی در میدان جنگ شهید و یا زخمی می‌گردد، حقوق و امتیازات شان به وقت و زمان معین پرداخت نمی‌شود و مورد تداوی و وارسی جدی قرار نمی‌گیرد.
باوجود این مشکلات، مشکل دیگری که از چندسال به این‌سو با گذشت هر روز بیش‌تر می‌شود، اتخاذ تدابیر امنیتی است که جان نیروهای امنیتی را به خطر انداخته است و حکومت به آن توجه نمی‌کند.
در دوسال اخیر، تعداد زیادی از نیروهای امینتی در شهرها مورد حملات قرار می‌گیرند، با آن‌که این مساله بیش‌تر به بی‌توجهی خود این نیروها برمی‌گردد؛ اما ارگان‌های مسوول مکلف‌اند که در این زمینه مقرره‌هایی را وضع کنند و با جدیت از عملی‌شدن آن نظارت نمایند تا تلفاتی که از این جهت متصور بوده، به پایان برسد و یا کاهش یابد.
چنان‌که گفته شد، سربازان کشور، شب و روز با شکم گرسنه در سنگرها به دفاع از مردم و وطن می‌پردازند، جا دارد تا هر روز از فداکاری‌های آنان تجلیل و تقدیر صورت گیرد و به مشکلات آنان به زودترین فرصت رسیده‌گی شود؛ چون تجلیل و تقدیر، روحیه این نیروها را بلند برده و توانایی‌هایی شان را بیش‌تر می‌سازد؛ از این‌رو باید هر تجلیلی به هر نامی که از سرباز وطن صورت می‌گیرد واقعی باشد تا بر توانایی‌های شان بیفزاید.
