توقع می‌رفت که با برگزاری این نشست‌ها و به خصوص نشست وزرای دفاع ناتو، تصمیم جهان در مورد وضعیت افغانستان روشن‌تر خواهد گردید و اتخاذ تصامیم جدید جلو کشتار افغان‌ها را خواهد گرفت؛ اما با پایان نشست‌های یادشده، کابل امروز شاهد سه انفجار ماین چسپکی خونین بود که گفته می‌شود، پنج تن از افغان‌ها در این انفجارها جان‌های شان را از دست داده‌اند. وقوع چنین حوادثی بدون شک باور مردم نسبت به صلح و کاهش خشونت‌ها را صدمه می‌زند و این طرز دید را به وجود می‌آورد که تا هنوزهم قضیه‌ی افغانستان، آن‌گونه که ایجاب می‌کند در محراق توجه جدی جامعه جهانی نبوده و این معضل ممکن با درنظرداشت منفعت‌ها به درازا کشانیده شود.
در نشست وزرای دفاع ناتو، چیزی مهمی در رابطه به وضعیت افغانستان و نقش جامعه جهانی گفته نشد و تنها نکته‌یی که در این نشست مطرح گردید، اتخاذ تصامیم به گونه‌ی مشترک از سوی امریکا و ناتو بود. این‌که چه زمانی و چه تصمیمی گرفته خواهد شد، روشن نیست.
جوبایدن؛ رییس جمهور ایالات متحده در نشست امنیتی مونیخ در رابطه به پایان‌دادن جنگ در افغانستان اظهار داشت که به حمایت سیاسی از صلح و سرکوب گروه‌های تروریستی ادامه خواهد داد. بایدن برخلاف سیاست ترامپ از همکاری‌های قوی امریکا و اروپا حرف زد و با اشاره به مبارزه با شبکه‌ی القاعده گفت که بازهم درباره‌ی آینده‌ی افغانستان از نزدیک گفت‌وگو و مشوره خواهند کرد.
بایدن در حالی از گرفتن چنین موضع حرف می‌زند که با روی‌کارآمدن اداره‌ی او، بحث بازنگری توافق‌نامه‌ی ماه فبروری 2020 پیش کشیده شده است. ظاهراً با بازنگری این توافق‌نامه، امریکا می‌خواهد به این نتیجه برسد که آیا طالبان بر تعهدات شان پابند بوده‌اند یا خیر؟ چون امریکا مطابق به آن توافق‌نامه تعداد نیروهایش در افغانستان را تا 2500 تن کاهش داده و ممکن است که با حاصل‌نمودن اطمینان از عملی‌شدن تعهدات طالبان تمامی نیروهایش را از افغانستان خارج کند. مطابق به توافق‌نامه، قرار است نیروهای امریکایی و خارجی تا ماه می از افغانستان خارج شوند؛ اما اظهارات وزیر دفاع امریکا پس از نشست ناتو بیان‌گر آن است که ممکن این مساله به تعویق بیفتد. او گفته‌است که خروج نیروها باعجله و نامنظم صورت نخواهد گرفت.
پس از تشکیل اداره‌ی جدید امریکا به رهبری جو بایدن، وعده سپرده بود که تا نشست وزرای دفاع ناتو، پالیسی‌های جدیدش در مورد پروسه‌ی صلح و توافق‌نامه با طالبان را روشن خواهد ساخت؛ اما چنین چیزی اتفاق نیفتاد. این مساله نشان‌دهنده‌ی آن است که ممکن این پروسه به درازا بکشد و سرنوشت موافقت‌نامه و پروسه‌ی صلح تا دیر مبهم بماند.
با این ابهامات، سرنوشت مذاکرات بین‌الافغانی که تا قبل از اداره‌ی بایدن وارد دور دوم خود شده و اکنون هیچ خبری از آن نیست نیز مبهم خواهد ماند و در کنار آن جنگ افزایش و تداوم آن قربانی‌های بی‌شماری از افغان‌ها خواهد گرفت.
افغان‌ها که با امضاشدن توافق‌نامه امریکا با طالبان و آغاز مذارکات بین‌الافغانی نسبت به صلح خوش‌بین‌تر شده بودند و اینک سرنوشت نامعلوم آن آنها را نگران نموده‌است، می‌خواهند که جامعه جهانی و ایالات متحده هرچه‌زودتر افغانستان را در رسیدن به صلح پایدار و واقعی همکاری نمایند و از به درازا کشیدن این پروسه که بدون شک قربانی‌های زیادی از افغان خواهد گرفت، جلوگیری به عمل آرند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
