این مسأله نشان می‌دهد که افغانستان هنوزهم در مسیر درستی برای رسیدن به صلح و ثبات واقعی قرار نگرفته‌است.
در چهار ماه گذشته و به خصوص در یازده روز اخیر که روند مذاکرات بین‌الافغانی نیز آغاز گردیده است، افزایش خشونت‌ها نگران‌کننده بوده و این پرسش را به‌وجود آورده که با وجود آغاز روند مذاکرات، چرا تا هنوز طرف‌های درگیر و به خصوص مخالفان دولت بر تعهدات خویش برای کاهش خشونت‌ها، عمل نمی‌کنند و سبب تلفات افراد ملکی و نیروهای یک‌دیگر می‌شوند؟
آمارهایی که به نشر رسیده، گویای آن است که در چند روز گذشته، ۱۰۰ تن غیرنظامی، نیروهای امنیتی و جنگ‌جویان طالبان در جریان درگیری‌ها کشته شده‌اند. 38 تن جنگ‌جوی طالب و 47 تن نیروی امنیتی، شامل این کشته‌هااند. در این میان، بیش‌ترین رقم تلفات نیروهای امنیتی در ولسوالی گیزاب ارزگان بوده که گفته می‌شود، حدود ۲۳ نیروی امنیتی در آن کشته و ۳۵ تن دیگر زخمی شده‌اند.
این سطح تلفات که ممکن است بیش از این هم باشد، نشان می‌دهد که با وجود تعهدات، هیچ‌گونه کاهشی در خشونت‌ها به وجود نیامده‌است. در این زمینه مسأله‌ی نگران‌کننده برای مردم این است که آنان چشم امید به مذاکرات دوخته و منتظراند که در نخستین دور مذاکره، روی آتش‌بس توافق صورت گیرد، تا هنوز تیم‌های مذاکراتی قادر به ترتیب و توافق روی اجندا نشده‌اند. از این جهت، نگرانی وجود دارد که این دور مذاکرات، بی‌نتیجه به پایان برسد.
این مسأله بیان‌گر آن است که افغانستان در مسیر درست صلح قرار نگرفته و برای طرف‌های درگیر به خصوص مخالفان دولت، قطع خون‌ریزی و جنگ اهمیتی ندارد.
این موارد مردم را بر سر دو راهی قرار داده و نمی‌دانند که مشکل در کجاست و چه‌گونه باید نسبت به مذاکرات بین‌الافغانی خوش‌بین بوده و آرزوهای شان را به آن گره بزنند.
خواست مردم این است که طرف‌های درگیر دست از خشونت بردارند و نشان بدهند که واقعاً در تلاش رسیدن به صلح قرار دارند و می‌خواهند با روحیه آشتی و هم‌دیگرپذیری در صدد راه‌یافتن برای صلح واقعی می‌باشند.
