بیم از محاصره

این ناامنی‌ها پایتخت‌نشینان را بیش از پیش نگران ساخته است. مردم می‌گویند که ارگان‌های امنیتی به امنیت پایتخت توجهی ندارند.
از چند هفته به این‌سو، شاهراه کابل – پروان ناامن شده‌است. در این مسیر شماری از مقامات بلند‌پایه‌ دولتی و حتی مسوولان امنیتی، مورد حمله‌های افراد مسلح ناشناس، قرار گرفته‌اند. از سوی دیگر، گفته می‌شود که در ولسوالی‌های دور و نزدیک کابل، مخالفان دولت، مصروف به‌دست‌آوردن منفعت از حاصلات زراعتی مردم‌ اند. مردم محل که روز تا روز ساحه‌ی زنده‌گی بر آنان تنگ‌‌تر می‌شود، ‎احساس خطر کرده و به این فکر اند که وضعیت امنیتی و سرنوشت آن‌ها در آینده چه خواهد شد ؟
علاوه بر این، شماری از رسانه‌های تصویری کشور از چند شب به این‌سو، به نشر گزارش‌هایی می‌پردازند که نشان‌دهنده‌ی‌ کوچ مردم از ولسوالی‌های مانند گلدره و شکردره است؛ ولسوالی‌هایی که در بیست سال گذشته از امن‌ترین محلات محسوب می‌شدند.
مردم از اثر شدت‌یافتن جنگ‌ها همیشه از یک منطقه به منطقه‌ی دیگر کوچ می‌کردند که به نام بی‌جاشده‌گان داخلی یاد می‌شدند، اما این امر در ولایت کابل مشکلی حساب می‌شود که حداقل در بیست سال گذشته نظیر نداشته است.
با وجودی که توافق‌نامه میان امریکا و طالبان به امضا رسیده و ممکن مذاکرات بین‌الافغانی نیز برگزار گردد، ولی هنوزهم شهر کابل شاهد خون‌بارترین حملات انتحاری، ماین‌های چسپکی و کنارجاده‌ای است.
چنان‌که ‌دیده می‌شود کاسه‌ی‌ صبر مردم لبریز شده و می‌خواهند که حکومت و به خصوص ارگان‌های امنیتی کشور برای کنترول این ناامنی‌ها که باعث مشکلات روانی گردیده، اقدامات جدی و نتیجه‌مند نماید.
رییس جمهور غنی نیز در یکی از بیانیه‌های اخیرش اظهار داشته است که به امنیت کابل باید به گونه‌‌ی جدی توجه شود. از این سخنان رییس جمهور برمی‌آید که تا کنون توجه جدی به امنیت کابل صورت نگرفته‌است. اما سوال این‌جاست که با درک افزایش ناامنی‌ها چرا تا هنوز اقدام درخوری روی دست گرفته نشده‌است؟ مشکل اساسی در چه و در کجا بوده و چه‌گونه باید با آن مبارزه شود؟
ترس مردم از نفوذ مخالفان دولت در ولسوالی‌های کابل در حالی بیش‌تر گردیده که تلاش‌ها برای برگزاری مذاکرات بین‌الافغانی وجود دارد. مردم می‌پرسند با وجود آن‌که آماده‌گی‌ها برای مذاکرات بین‌الافغانی وجود دارد، حرکت‌های مسلحانه‌ی این چنینی چه معنایی می‌تواند داشته باشد و چه کسانی در عقب آن‌اند؟
مردم بیم از آن دارند که اگر حکومت برای امنیت شهر کابل تصامیم عاجل و جدی اتخاذ ننماید، ممکن است شهر به شکلی از سوی مخالفان دولت در محاصره قرار گیرد که آن‌گاه کنترول آن، خیلی دشوار خواهد بود.