با شدت‌یافتن جنگ‌ها، مردم چنین می‌پندارند که تلاش‌های امریکا و حکومت افغانستان برای تحکیم ثبات در افغانستان آن‌گونه که انتظار می‌رود، نتیجه‌بخش نبوده و روند صلح را بیشتر از گذشته پیچیده می‌سازد.
مایک پمپیو؛ وزیر خارجه ایالات متحده امریکا در یک تماس ویدیویی با ملا برادر؛ معاون سیاسی گروه طالبان در مورد آغاز مذاکرات بین‌الافغانی و رهایی زندانیان طالب حرف زده و از اعلان طالبان در مورد آتش‌بس در روزهای عید قربان قدردانی نموده‌است.
این ملاقات ویدیویی و اظهار خرسندی از آتش‌بس در حالی صورت می‌گیرد که در تازه‌ترین مورد، محبس ننگرهار مورد حمله تروریستی قرار گرفته‌است. همچنان به گفته‌ی مقامات حکومتی در جریان آتش‌بس در حملات طالبان، ۶۰ تن غیرنظامی تلف شده‌است.
حکومت افغانستان ادعا دارد که طالبان با عمل‌کردهای تازه‌ی خویش پس از امضای موافقت‌نامه امریکا و این گروه، بستر جنگ را برای سایر گروه‌های تروریستی هموار ساخته‌اند. گروه داعش یکی از آن گروه‌هایی‌ست که در چند روز گذشته مسوولیت خون‌بارترین حملات را به عهده گرفته و حمله بر محبس ننگرهار نیز یکی از این حمله‌ها محسوب می‌شود.
داعش در حالی مسوولیت این حمله را می‌گیرد که حکومت، بار بار دم از نابودی این گروه زده‌است و ده‌ها تن از اعضای آن در شرق افغانستان به حکومت تسلیم شده‌اند.
پرسش این‌جاست، گروهی که از بین رفته تصور می‌شد، چه‌گونه به یک‌باره‌گی جان گرفت و چنین حمله‌های خونینی را سازمان‌دهی کرد که 24 ساعت دوام داشت و یازده تن در آن سهم داشتند؟
به باور منتقدین، استقبال امریکا از آتش‌بس طالبان و مهم‌خواندن رهایی حتمی 400 طالب از زندان‌های حکومت از این جهت سوال‌برانگیز است که مقامات امریکایی همیشه در اظهارنظرهای شان جانب طالبان را گرفته و خواسته‌های حکومت را نادیده انگاشته‌اند.
تمکین مقامات امریکایی در برابر طالبان این نگرانی را به وجود آورده‌است که شاید سرنوشت مذاکرات بین‌الافغانی مبهم باقی بماند؛ چون هرطرف قضیه خواهان امتیاز بیشتر در این روند بوده و در این میان حکومت افغانستان آسیب‌پذیر است.
مردم چنین می‌پندارند که ایالات متحده، توانایی کشاندن طالبان را به میز مذاکره ندارد و حکومت افغانستان نیز این ابتکار را از دست داده که طالبان را قناعت دهد تا به مذاکرات بین‌الافغانی رو بیاورند.
ایجاد موانع بر سر راه صلح و روند مذاکرات، جفای بزرگی‌ست که طرف‌های درگیر جنگ مسوولیت آن را به عهده دارند. مردم به این باوراند، فرصتی که برای صلح به دست آمده، نباید از دست برود. خواست مردم این است که طرف‌های درگیر به خصوص طالبان و حکومت، با استفاده از فرصت پیش‌آمده، نگذارند که با ایجاد خلاها، دشمنان قسم‌خورده‌ی افغانستان دست به بی‌ثباتی دوام‌دار علیه این سرزمین بزنند.
