اوج خشونت‌ها و سفر بعد از توافق

زلمی خلیل‌زاد در اوج خشونت‌ها از سوی مخالفان دولت و توافق سیاسی میان غنی و عبدالله دور تازه‌ای از سفرهایش را آغاز نموده است، اما دیده شود که آیا این دور از سفرهای او به پایان و یا کاهش خشونت‌ها خواهد انجامید و یا این‌که خشونت‌ها بیش از پیش افزایش خواهند یافت.
زلمی خلیل‌زاد؛ نماینده‌ی خاص وزارت خارجه‌ی ایالات متحده برای صلح افغانستان بعد از امضای توافق‌نامه‌ی سیاسی میان غنی و عبدالله به دوحه سفر نموده و قرار است، به کابل نیز بیاید.
هدف این سفر به دوحه تلاش برای پیش‌رفت در موافقت‌نامه‌ی صلح میان امریکا و طالبان خوانده شده‌است.
اما گفته می‌شود که بیشترین تمرکز خلیل‌زاد در این سفر، بحث سرعت‌بخشیدن رهایی زندانیان دو طرف خواهد بود؛ مساله‌ای که در ورودی مذاکرات بین‌الافغانی خوانده می‌شود.
با آن‌که جزییات بیشتر در این مورد تا هنوز به رسانه‌ها درز نکرده، اما گفته شده که هدف نهایی حل بحران افغانستان و جمع‌نمودن تمام گروه‌ها دور یک میز است.
اما این همه توقعات زمانی برآورده‌ خواهد شد که خشونت موجود نباشد و این چیزی است که کم‌تر در خبرهای مربوط به سفر خلیل‌زاد مطرح گردیده‌است.
آتش‌بس و آغاز مذاکرات بین‌الافغانی از موضوعاتی‌اند که در دو ماه اخیر هم امریکا و هم جامعه جهانی رسیدن به آن‌را مرتبط به توافق سیاسی میان غنی و عبدالله می‌پنداشتند و با تاکید و پافشاری خواستار چنین توافقی بودند؛ توافقی که حتی امریکا برای تحقق آن بر علاوه از فشارهای دیگر از واردکردن فشار کاهش کمک‌های مالی دریغ نکرد.
خلیل‌زاد نیز بارها گفته بود که ادامه این روند، پروسه‌ی صلح و توافق نظر روی موضوع صلح را به هم می‌زند.
مردم توقع داشتند که با پیشرفت در مورد توافق سیاسی خشونت‌ها هرچه‌بیشتر کاهش خواهند یافت.
ولی حالا که شاهد امضای چنین توافقی‌اند، امریکا و جامعه جهانی باید با جدیت دست به کار شوند و زمینه را برای گفت‌وگوهای بین‌الافغانی و آتش‌بس فراهم نمایند؛ زیرا دوام جنگ و کشتن افراد ملکی و حمله بر مراکز عام‌المنفعه به هیچ‌وجه قابل توجیه نبوده و لطمه‌ی بزرگی به توافق‌نامه میان امریکا و طالبان خواهد زد.
بنابر این، افغان‌ها توقع دارند که با امضای توافق‌نامه‌ی سیاسی که خواست ایالات متحده بود، این کشور بیش از پیش تلاش‌هایش را برای رسیدن به صلح جدی‌تر بسازد و تنها در این پروسه بر افزودن فشار بر حکومت افغانستان تمرکز ننماید، چون هیچ نتیجه‌ی مطلوبی برای هیچ طرفی در پی نخواهد داشت.
ایالات متحده‌ی امریکا باید با مطالعه‌ای که از وضعیت در افغانستان به‌خصوص در ماه‌های اخیر دارد، برای تحقق صلح در افغانستان و خروج مصئون نیروهایش از افغانستان، بر همه‌ طرف‌های درگیر در صدد فشار باشد تا مردم افغانستان باور نمایند که تلاش‌ها برای صلح واقعی بوده و بحث امتیازگیری و منافع شخصی طرف‌ها در آن مطرح نمی‌باشد.