با فرا رسیدن فصل سرما و برفباریهای سنگین که سبب بندش راهها و شاهراهها گردیده، مردم شدیدآ با کمبود مواد غذایی نیز روبهرو شده است.
ادارات مربوط ملی و بینالمللی فعال در این عرصه که بودجهی مورد نظر را کافی نمیدانند، خواهان کمک بیشتر میباشند. این کمبود بودجه در حالی مطرح میشود که در 18 سال گذشته همیشه پولهایی که باید در این زمینهها هزینه شوند، حیف و میل شدهاند
ادارهی هماهنگی کمکهای بشری سازمان ملل متحد یا اوچا در تازهترین گزارش خود گفته است که در سه ماه اول سال 2020، 14 ملیون افغان با کاهش شدید مواد غذایی روبهرو خواهند شد.
ارقام این اداره نشان میدهد که در جریان سال جاری به دلیل ناامنیها حدود ۵ ملیون افغان به کمکهای فوری نیاز خواهند داشت.
به گفتهی این اداره، برای رسیدهگی به خانوادههای فقیر، حداقل به ۳۳ ملیون دالر نیاز است.
این نگرانیها در حالی مطرح میگردند که حکومت افغانستان تا هنوز نتوانسته است در این زمینه به صورت درست عمل کند.
این ارقام در حالی منتشر گردیده که در سال گذشته در کنار جنگ، نیم ملیون افغان به نسبت حوادث طبیعی بیجا شده و به همین تعداد مهاجر افغان با جبر به افغانستان بر گردانده شدهاند.
حکومت افغانستان با در نظرداشت این ارقام میگوید که توانایی کمک به این تعداد را ندارد و میخواهد از جامعه جهانی کمک بگیرد.
هرچند برای مهار گرسنهگی و کاهش سطح آن در افغانستان کمکهای جهانی نقش عمده دارد و بدون آن ممکن نیست که این پدیده را طوریکه لازم است مهار نمود، اما سوال اینجاست که چرا حکومت افغانستان با درک مجبوریتها و مشکلات در 18 سال گذشته هنوزهم روی پلانهایی که بتواند حداقل سطح این ارقام گرسنهگی شدید در افغانستان را کاهش دهد، فکر نکرده است.
در سال جاری، حکومت افغانستان مورد انتقادهای شدید در سطح ملی قرار گرفت که کود 91 در راههایی به مصرف رسیده است که بوی فساد از آن میآید.
با این پول حکومت افغانستان میتوانست که در جریان سال با شناسایی محلات آسیبپذیر و اولویت بندهای آن، تدابیر پیشگیرانه نماید.
اکنون که زمستان خیلی سرد، توأم با برفباریها، بارانها و سیلابها آغاز گردیده، این پرسش به گونهی جدی مطرح میشود که حکومت درست و به موقع آن دست به کار نمیشود و پولهایی را که باید در این زمینهها هزینه کند، حیف و میل مینماید و فقط دسترخوانهای چرب شماری از اشخاص را در مواقع مختلف چربتر میکند.