ads

‎بچه موش‌های صحرایی پاکستان

اگر شما از زیارت شاه دولا در مرکز ایالت پنجاب پاکستان دیدن نمائید، بی‎گمان گداهای آن جا با سرهای کوچک شان از شما پول طلب می کنند. این ها را اکثرا بنام ((مردم چوچه یا موش)) یاد می کنند.

نویسنده: The Killid Group
5 ثور 1390
‎بچه موش‌های صحرایی پاکستان

اگر شما از زیارت شاه دولا در مرکز ایالت پنجاب پاکستان دیدن نمائید، بی‎گمان گداهای آن جا با سرهای کوچک شان از شما پول طلب می کنند.

این ها را اکثرا بنام ((مردم چوچه یا موش)) یاد می کنند. آن ها به صورت ارثی از کوچکی سر، جمجمه، گوش‎ها و بینی برآمده رنج می‎برند.

قرار گزارش یاسر خان این گدایان از احترام زیادی برخوردار هستند.

نادیه 30 ساله، در بیرون یکی از زیارتگاه‎ها نشسته و از زایرین خیرات تقاضا می کند. وی، پرورش دهندهء خود اعجاز حسین شاه را صدا می‎کند. نادیه در سخن گفتن مشکل داشته و سرش دو مرتبه کوچکتر از سر انسان‎های عادی است.

اعجاز حسین شاه می‎گوید، نادیه را هنگامی که صرف 5 سال داشت، در همین زیارت یافته است.

وی، می گوید:” نادیه را در مقابل دروازهء زیارت گذاشته شده بودند. تصمیم گرفتم او را به خانه ببرم. از این که نادیه را بزرگ کرده ام  مانند عضو خانواده ام است. مردمی که به زیارت می آیند به وی احترام زیادی دارند.”

اعجازحسین، تمام پول های نادیه را می گیرد و از این جهت نادیه برای او سود کلان اقتصادی دارد.

جنید جیدا، نیز کسی است که با انتقال یکی از همین “اطفال معیوب” در یک ایستگاه موتر دست به گدایی می زند.

وقتی برای مصاحبه رفتم بالایم فریاد زده و مرا به شدت کنار زد.

گفت:”خود را گم کن، من نمی خواهم با تو مصاحبه کنم؟”

ولی به اصرار من آمادهء مصاحبه شد.

وی تشریح نمود، به قول یک صوفی چهار صد ساله،  زنان عقیمی که به زیارت شاه دولا آمده تقاضای اولاد می نمایند، صاحب طفل می شوند ولی به قیمت خیلی گزاف.

وی می گوید:”هنگامی که زوج‎های نازا یا عقیم به امید داشتن طفل به زیارت می‎آیند ما از ایشان تقاضا می‎کنیم، اولاد اول خود را که معیوب خواهد بود، به زیارت بدهند. آن ها عقیده می‌کنند و اولین طفل شان را به زیارت می دهند البته بعد از آن اولاد‎های شان صحتمند و سالم متولد خواهند شد، ولی کسانی که از دادن اطفال شان خودداری ورزند برای همیشه دارای اطفال “کوچک سر” خواهند بود.”

بی بی سمینه 31 ساله نیز در قسمت حامله شدن مشکل دارد.

وی، سال چند بار به منظور عبادت به زیارت می‎آید.

بی بی سمینه می گوید:”ما به شاه دولا احترام زیادی قایل هستیم، زیرا بزرگان ما از اهمیت و بزرگی وی سخن می‎گفتند. آن ها می‎گفتند هر زن عقیم بعد از عبادت در این زیارت صاحب طفل خواهد شد.”

ولی سید نصیر محمود گیلانی، یکی از علمای محل با این گونه عقاید مخالف است.

محمودگلانی می گوید:” مدت زیادی می شود که می بینم زوج های تازه ازدواج کرده از سراسر کشور به این زیارت می آیند ولی هیچ کدام صاحب فرزندی با چنین معیوبیت نشده اند. این نظر توسط اشخاص بی سواد پخش شده است. آن ها می‎گویند هرکس به آرزوی طفل به این زیارت بیاید طفل اولش معیوب خواهد بود که خیلی قابل احترام است.”

باور ها، چنین است که این اطفال کوچک سر به خدا نزدیک بوده و مردم به همین سبب برای شان پول می پردازند.

اما، غفار شهزاد؛ نویسنده و تاریخ دان عقیده دارد که اشخاص و باندهای ظالم خیرات طلب، سر  این اطفال را در زمان کودکی تحت فشار می گذارند تا نمو نکرده و چنین شکلی را اختیار نماید.

وی می گوید:” آن ها اطفال تندرست را اختطاف نموده و با گذاشتن قالب یا کلاه‎های آهنی بر سر شان،  شکل آن را تغییر می‌دهند.

ولی اعجاز، یکی از ساکنین زیارت این ادعا را به شدت رد می کند.

اعجاز می گوید:” این اطفال مخلوق خداوند متعال می باشند. کسانی که چنین ادعا می کنند دروغ گو اند. آن ها می گویند، این حرف که ما (مجاوران زیارت) بر سر این اطفال کلاه های آهنی می گذاریم، کاملاً دروغ است. چنین چیزی هرگز نیست. همه این چیز ها به ارادهء خداوند (ج)  است.”

امانت علی، پدر سه طفل معیوب است. وی که در قریهء نزدیک به زیارت زندگی می کند می گوید:” من هرگز به این زیارت نیامده و به این گونه حرف ها عقیده ندارم.

امانت علی تصریح می کند:”مریدان به خانه من آمدند تا به خواسته های شان برسند، آن ها فکر می کردند اطفال من مقدس می باشند. من سه سال بعد از عروسی صاحب اولین طفل شدم و دو طفل دیگر من هم چنین اند. مردم قریهء ما فکر می کنند، من به زیارت شاه دولا رفته ام، ولی هرگز دست به چنین عملی نزده ام. با وجود اینکه  به اشخاص مقدس احترام می گذارم؛ ولی با این نظر ها موافق نمی باشم.”

وی همچنان مردمی که این اطفال را “موش” خطاب می کنند را نمی پسندد.

امانت می افزاید:”من می خواهم به این مردم بگویم هر مخلوقی در جهان زندگی می کند، به اراده و قدرت خداوند (ج) است، کسانی که با این اطفال نام چوچه یا موش را می دهند به کار های خداوند ریشخند می زنند،  باید از این عمل خود خجالت بکشند.”

پس از آن که حکومت در سال 1960 اختیار این ساحه را به دست گرفت، پذیرش اطفال معیوب در این زیارت ممنوع اعلام شد؛

ولی گداهای بزرگ و حرفوی شهر در تلاش اند، این عمل را در این ایستگاه بس ادامه دهند.

منبع: ایشیا کالینگ/ یاسرعلی خان از شهر گجرات

برگردان: فرید هادی

 

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA