ads

سرمایه گذاریی که به هدر می رود

گرچه در دنیای امروز، انواع گوناگون انرژی در خدمت توسعه و رشد قرار گرفته و کشورهای پیشرفتهء جهان از انرژی های حرارتی و آبی گرفته تا انرژی باد و موادغذایی و اتمی، در صدد تامین کمبود انرژی می باشند و سعی دارند با تجربه کردن راه ها و شیوه های مختلف، منابع جدید انرژی را جستجو نمایند، ولی افغانستان کماکان بر انرژی سنتی متکی است و تاکنون کارهای بسیار لرزانی در زمینه تامین انرژی صورت گرفته است.

نویسنده: The Killid Group
8 حوت 1388

گرچه در دنیای امروز، انواع گوناگون انرژی در خدمت توسعه و رشد قرار گرفته و کشورهای پیشرفتهء جهان از انرژی های حرارتی و آبی گرفته تا انرژی باد و موادغذایی و اتمی، در صدد تامین کمبود انرژی می باشند و سعی دارند با تجربه کردن راه ها و شیوه های مختلف، منابع جدید انرژی را جستجو نمایند، ولی افغانستان کماکان بر انرژی سنتی متکی است و تاکنون کارهای بسیار لرزانی در زمینه تامین انرژی صورت گرفته است.

در افغانستان، بحث انرژی، عمدتاً بر محور برق می چرخد؛ برقی که تاکنون بیشتر از 90 درصد مردم ما به آن دسترسی ندارند. در چندسال اخیر مقاماتی که در این زمینه کار کرده اند، بطور مداوم از تامین انرژی برق صحبت نموده، به این منظور بیشترین تلاش را برای برق وارداتی انجام داده؛ اما کمترین توجهی به دریاهای خروشان و آب هاي مهارناشدهء افغانستان شده است.

با وجود آب سرشاری که در افغانستان جریان دارد، تا اکنون مواد فضله حیوانی و چوب از منابع طبیعی انرژی در افغانستان به شمار میرود که با درنظرداشت جستجو و تلاش شماری از کشورها برای دسترسی به انرژی اتمی، این وضعیت یک  فاجعه تلقی می شود و برای کشوری که حمایت اقتصادی، سیاسی و نظامی 42 کشور جهان را دارد، شرم آور است.

در چند سال گذشته، دولتمردان کشور همواره از رشد و توسعه اقتصادی افغانستان صحبت می کنند ولی تا کنون به یکی از زیربناها و زیرساخت های مهم اقتصادی (انرژی) توجه لازم صورت نگرفته است و تولید و کارخانه و صنعت ما عمدتا بر برق جنراتوری متکی است و بر اساس سروی های  ادارهء حمایت از سرمایه گذاری افغانستان و بانک جهانی، برق تا کنون یکی از مشکلات جدی فرا روی سرمایه گذاری در افغانستان به شمار میرود.

بر اساس آمار وزارت انرژی و آب، در صورت سرمایه گذاری بر دریاهای کوکچه، کنر، گمبری، پنجشیر، بغلان، فراه و در مجموع دریاهای بزرگ افغانستان بیشتر از بیست و سه هزار میگاوات برق آبی تولید خواهد شد که نه تنها نیازمندی های افغانستان را رفع خواهد کرد، بلکه از صدور آن به کشورهای همسایه و منطقه، عاید فراوانی نصیب افغانستان خواهد شد. با وجود این آمار و ارقام و منفعتی که کشور ما از این رهگذر به دست می آورد، هنوز که هنوز است بر این دریاهای خروشانی که بی محابا به کشورهای همسایه می ریزد، سرمایه گذاری نشده است و اگر اینجا و آنجا پروژه هایی هم آغاز شده است، کار آن چنان به کندی پیش میرود که تا عملی شدن آن، افغانستان باید به هر شرایط سیاسی و اقتصادی کشورهایي که از آن ابرق وارد می کند، گردن بنهد و همیشه تحت فشار این کشورها قرار داشته باشد.

چنانچه گفتیم افغانستان در حال حاضر با چالش جدی کمبود انرژی روبرو است و تورید برق از کشورهای همسایه، سبب شده است تا سرمایه گذاری اساسی در این سکتور به باد فراموشی سپرده شود. و این فراموشی دردناک، سبب شده است که کشورهای همسایه ای که به افغانستان برق صادر می کنند، از صدور برق به مثابه سلاح سیاسی و اقتصادی سود ببرند و نه تنها که دولت افغانستان بلکه مردم عادی را نیز با این وسیله همواره مورد تهدید قرار بدهند. چنانچه همه به یاد داریم که تاجکستان در حدود دو سال قبل برق صادراتی ا ش را به ولایت کندز قطع کرد و تولید و از همه مهمتر زندگی روزمره مردم را در این ولایت با مشکلات جدی روبرو ساخت و در عین زمان در همان سال ازبیکستان نیز خواستار افزایش بهای برق صادراتی اش شد و تهدید کرد در صورتیکه خواستش پذیرفته نشود، برقش را قطع خواهد کرد و در عین زمان ایران نیز بارها و بار ها از برق صادراتی اش به ولایت های هرات و نیمروز، استفاده های سوء کرده و از آن به حیث وسیلهء فشار بر افغانستان استفاده می کند.

در این اواخر در دیداری که سرپرست وزارت انرژی و آب افغانستان با رییس جمهور تاجکستان داشت، بر سرعت کارهای ساختمانی خط انتقال برق با ظرفیت 300 میگاوات تاکید کرد. قرار است این برق صادراتی، به کابل و بعد هم تا مرز پاکستان ادامه یابد. این پروژه نیز از پروژه های وارداتی است که نباید بر آن اعتماد کرد؛ زیرا تجربه نشان داده است که کشورهای صادر کنندهء برق در منطقه، از صدور برق شان به حیث وسیلهء فشار کار گرفته و هر گاه بخواهند می توانند برق صادراتی شان را به بهانه های گوناگون قطع و امتیازطلبی بیشتر راه بیندازند.

این وضعیت نشان می دهد که دولت افغانستان نه تنها که توانایی فراهم سازی انرژی برای اقتصاد کشور را ندارد، بلکه تلاش می ورزد افغانستان را از لحاظ انرژی، وابسته به کشورهای منطقه سازد. اگر هشت سال پیش پروژه هایي در این زمینه روی دست گرفته می شد، امروز بدون شک تا حدودی انرژی کشور ما از منابع داخلی فراهم می شد. از هشت سال به اینطرف تمام تلاش ها برای وارداتی کردن اقتصاد کشور صورت گرفته و بر زیرساخت ها و زیربناهای اقتصادی، سرمایه گذاری که باید صورت می گرفت، صورت نگرفته و به این اساس پروژه های وارداتی بر اساس موقعیت جیوپولتیک افغانستان، پروژه هایي هستند که سرمایه گذاری بر آن، به زودی به هدر خواهد رفت و چرخ اقتصادی افغانستان، از حرکت باز خواهد ماند.

در صورتیکه کشور ما به سوی انقلاب الکترونکی خود ما نرود، حرف زدن از پیشرفت، ترقی، رفاه، تمدن، دموکراسی و مدرن سازی، فقط بازی به کلمات شمرده خواهد شد. دولت افغانستان باید بیش از همه توجهش را به استفاده از منابع داخلی برای تامین انرژی معطوف دارد، تا از یکسو  اقتصاد کشور از وابستگی بیرون آید و از سوی دیگر، منابع داخلی برای تکافوی انرژی کشور، مورد بهره برداری قرار بگیرد و ملیون ها انسانی که در تاریکی در جستجوی روشنایی اند، بالاخره روزی روشنایی ببینند.

 

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید

به اشتراک بگزارید

طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA