این روزها بیشتر از دیگر وقتها، کشور ما در مجموع حالت بحرانی و نگران کنندهای را تجربه میکند. ما همواره شاهد مداخلات سیاسی کشورهای همسایه و منطقه بودهایم که ثبات سیاسی، اقتصادی و امنیت کشور ما را تحت فشار و تهدید قرار داده است. حوادث اخیر در کشور یک بار دیگر چهرۀ اصلی و نا به کار دشمن این خاک و مردم را نشان داد که هیچگاهی فرصت را از دست نداده و به هر گونهای تخم نفاق را میان افغانها پاشیده و تلاش دارد به هدف خود نایل شود.
اتـفــاقــات اخـیــری کــه در شهـر کــابــل رخ داد، سبب گردید که تعداد زیادی از هموطنان ما جانهای شان را از دست داده و تعداد زیاد دیگر نیز زخم بردارند. به خصوص حوادث المناک هفته قبل در منطقه وزیر محــمداکــبر خان، همچنان در مراسم جنازۀ پسر یکی از وکلای پارلمان و در نهایت انـفـجار خــونــین در مقـابــل مسجد جامع هرات که مــیتــوان این همه کشتار و مجروحیت هموطنان بیدفاع ما را انتهای وحشت و بیرحمی خواند، زیرا در هیچ قانون بشریت و اسلام این چنین جنایتی توجیه ندارد. این همه حوادث که در آن قربانی باز هم مردم ما اند، مداخلات بارز دشمنان مردم و وطن ما را نشان میدهد که به نحوی این دشمنان خونخوار از موقع استفاده نموده و میخواهند یک بار دیگر ما را به گذشتههای تلخ و تاریک برگردانند.
به باور آگاهان سیاسی، جنگ در افغانستان عامل بیرونی دارد و بالای افغانها تحمیل شده است. روی همین نگرانی، اعضای ولسی جرگه طی یک نشست اختصاصی در روز شنبه هفتۀ قبل در مورد ناامنیهای اخیر در کشور به خصوص در پایتخت، بحثهایی داشتند. در این نشست عبدالروف ابراهیمی، رییس ولسی جرگه، برای بیرون رفت از بحران در کشور، خواستار وحدت و اتحاد مردم شد. ابراهیمی با توجه به نگرانی وکلا گفت که برای مدیریت بحران در کشور باید هر چه زودتر یک اجماع ملی تشکیل گردد. همچنان محمداشرف غنی، رییس جمهور کشور، نیز پس از حملۀ خونین در منطقۀ وزیر محمداکبرخان به خاطر بهبود اوضاع امنیتی، خواهان یک نشست اضطراری تحت نام اجماع ملی گردید.
لازم به یادآوری است که با در نظرداشت تجارب تلخ گذشته که دشمن از پارچه پارچه شدن مردم ما در گذشتهها نیز به نفع خود استفاده نموده و ما را به جان هم انداخته، لازم است که بدون تبعیض نژادی، قومی، لسانی و سیاسی، جهت حفظ منافع ملی و تمامیت ارضی و هر آنچه دستآوردهای شانزده سال اخیر است و همچنان جهت حل قضایا و مشکلات جاری با هم مشوره نموده و راه حلهای لازم را جستجو نماییم تا توانسته باشیم افغانستان دردکشیده را از این وضعیت بحرانی نجات دهیم.
ادامه وضعیت موجود در کنار آن که امنیت روانی مردم را در ســرتــاســـر کشور به شدت متأثر ساخــته، روال زنــدگـــی عادی آنها را در شهرهــایی که شاهــد راهاندازی تظاهرات بــودهایــم، نیز مخــتل کرده اسـت. نیــروهای امنیتی کشور در بخــشهــای مهم شهر کابل بر رفت وآمد مردم قیود وضع کرده و این امر سبب کمرنگ شدن داد وستد مردم در بازارهای مهم اقتصادی این شهر شده است. حالا وقت آن رسیده است تا هر دو طرف هم حکومت و هم اعتراضکنندگان با درک واقعیتهای موجود عمل نموده و راه حلهای منطقی را برای پــایــان این غـایـلـه جستجو نمایند.حکـومــت باید به منظور جلوگیری از سوءاستفادههای افراد و جریانهای سیاسی از اعتراضات موجود گامهای عملی بردارد و با پاسخ دادن به بخشی از خواستهای مشروع اعتراضکنندگان، زمینۀ جلب اعتماد مردم را مساعد نموده و آهسته آهسته به وعدههایش عمل کند. در کنار آن لازم است اعضای جامعۀ مدنی دخیل در مظاهرات فعلی نیز به تعقیب اجراآت عملی حکومت برای رسیدگی به بخشی از خواستههای شان، اعتراضکنندگان را به ختم اعتراضات شان تشویق و حکومت را فرصت دهند تا گامهای بعدی را به منظور عملی شدن خواستهای مشروع شان بردارد.
