صدیقه تمکین، هنرپیشۀ سابقهکار افغان، می‌گوید که هنرمند تربیه نمی‌شود، بلکه زاده می‌شود.
این خانم هنرپیشه حدود 35 سال است که در کارهای سینمایی، تیاتر و تلویزیون فعالیت دارد. وی که از کودکی علاقمند هنر بازیگری بوده و از همان زمان تاکنون در این راستا کار کرده است، می‌گوید هدفش این است که تمام مشکلات زندگی خود و دیگر خانم‌های افغان را از طریق پردۀ سینما و تلویزیون انعکاس دهد. صدیقه تمکین، هنرپیشۀ سابقهکار افغان، می‌گوید که هنرمند تربیه نمی‌شود، بلکه زاده می‌شود.
این خانم هنرپیشه حدود 35 سال است که در کارهای سینمایی، تیاتر و تلویزیون فعالیت دارد. وی که از کودکی علاقمند هنر بازیگری بوده و از همان زمان تاکنون در این راستا کار کرده است، می‌گوید هدفش این است که تمام مشکلات زندگی خود و دیگر خانم‌های افغان را از طریق پردۀ سینما و تلویزیون انعکاس دهد.
صدیقه تمکین تحصیلات عالی و مسلکی در عرصۀ هنر سینما و تیاتر ندارد، اما تجارب 30 ساله‌اش در دنیای هنر را تحصیلات اش می‌شمارد. او که تا صنف دوازده آموزش دیده است، می‌گوید: “از صنف 7 مکتب همکاری را با رادیو آغاز کردم. البته یک کورس شش ماهه را در بخش تمثیل در تیاتر و سینما تعقیب کردهام و در عین حال یک کورس برنامهسازی رادیو را در مدت سه ماه سپری کردهام.”
خانم صدیقه تمکین در 55 فلم نقش بازی کرده که شامل فلم‌های سینمایی و تلویزیونی و غیره می‌شود.
وی از جملۀ فلم‌هایش، فلم”دود” از عارف بی‌ریا و “یلدا” از هارون همدرد را نام می‌برد. او در فلم 15 دقیقه‌ای “یلدا” نقش یک زن روستایی را بازی کرده و برای بازی در این فلم از یک جشنوارۀ ایرانی جایزه گرفته است.
حضور تمکین در بسیاری محافل فرهنگی در داخل کشور دیده می‌شود، اما او تاکنون در هیچ فستیوال خارجی دعوت نشده است؛ هرچند جوایزی برایش فرستاده شده است.
خانم تمکین می‌گوید: “فلم دود در هامبورگ جایزه گرفت که برایم یک تندیس روان کردند و به خاطر این که در یک فلم مستند از بصیر سنگی کار کرده بودم از تاجکستان برایم جایزه فرستاده شد. دو بار در جشنوارۀ فلم‌های سینمایی که از سوی تلویزیون خورشید برگزار شده بود، مقام اول را گرفتم.”
از نظر این هنرپیشۀ تجربهکار، در افغانستان سیستم شفاف برای فرستادن فلم‌ها و بازیگران در جشنواره‌های بینالمللی وجود ندارد. به همین دلیل است که گاهی به جای فرد واجد شرایط، فرد دیگری به خارج از کشور سفر می‌کند. اما او می‌گوید که اگر به خارج از کشور دعوت هم شود وضعیت اقتصادی چندان مناسبی ندارد که بتواند سفر کند.
در حال حاضر خانم تمکین در کنار اینکه در تلویزیون ملی وظیفۀ رسمی دارد، مصروف ثبت فلمی به نام “آبروی قریه” نیز می‌باشد. تهیه کنندۀ این فلم “نمارسانه” یکی از پرودکشن‌های شخصی می‌باشد که به کارگردانی سید صابر هاشمی ساخته می‌شود.
نظر به معلوماتی که خانم تمکین ارایه می‌دهد، “آبروی قریه” برای یک فستیوال فلم‌های اسلامی ساخته می‌شود. داستان این فلم درمورد زندگی یک زن بیوۀ روستایی است که از حق انتخاب شوهر بعدی خود محروم شده و در مقابل تهمت‌های مردم قرار میگیرد و قربانی “غیرت ناموسی” خانوادۀ شوهرش می‌شود.
خانم تمکین یادآوری می‌کند که فلم‌های جدید دیگری را نیز کار کرده که بنابر دلایلی نمی‌تواند از آنها نام ببرد. یکی از فلم‌های جدید وی به کارگردانی سیر نورزاد ساخته شده است.
به گفتۀ خانم تمکین، این فلم نیز انعکاس دهندۀ محرومیت‌ها و مظلومیت‌های زنان افغان می‌باشد. داستان این فلم که تاکنون نام آن مشخص نشده، در مورد خشونت اعضای یک خانواده بالای عروس شان می‌باشد.
این هنرپیشۀ زن که در یکی از فلم‌ها نقش منفی را بازی کرده است، می‌گوید که این نقش بر عاطفۀ وی بسیار تأثیر گذاشته است: “در یکی از فلم‌ها که نقش منفی را بازی می‌کردم، در صحنهای که طفلی را به سیلی زدم، خیلی دلم به حال طفل سوخت و به گریه افتادم.”
خانم تمکین چهار پسر و دو دختر دارد، ولی می‌گوید که هیچ یکی از فرزندانش به بازیگری و هنر علاقه ندارند.
به گفتۀ وی، فرزندانش به حدی بی‌علاقه به هنر بازیگری می‌باشند که گاهی می‌گویند: “مادر جان کاش به جای هنرپیشه بودن شما یک داکتر یا یک معلم می‌بودید.”
او در همین ارتباط یکی از خاطره‌های بد زندگی‌اش را چنین یادآور می‌شود:”یک روز می‌خواستم با یکی از پسرانم به کورس او بروم، اما پسرم نخواست که همراهش بروم؛ زیرا حاضر نیست که رفقا و همصنفیهایش بدانند که مادر او در فلم و سینما کار می‌کند.”
با آنکه این هنرپیشۀ زن افغان کار در سینما و تیاتر را در زندگی‌اش یک ریسک می‌داند، اما می‌گوید که حاضر نیست از کارش دست بکشد؛ چون از نظر او، ارزش معنوی هنر برای جامعه بسیار زیاد است.
