ads

طالبان: مخالف تعلیم و تربیه نیستیم

خبر صدور اعلاميهء منع مكتب سوزي و عدم مخالفت با تعليم دختران از سوي ملا محمدعمر مورد استقبال محافل عمومي و جامعه مدني قرار گرفت.  ریيس جمهور كرزي در روز ملي معارف، طالبان را مورد خطاب قرار داده گفت:

نویسنده: The Killid Group
21 حمل 1390
طالبان: مخالف تعلیم و تربیه نیستیم

خبر صدور اعلاميهء منع مكتب سوزي و عدم مخالفت با تعليم دختران از سوي ملا محمدعمر مورد استقبال محافل عمومي و جامعه مدني قرار گرفت.

ریيس جمهور كرزي در روز ملي معارف، طالبان را مورد خطاب قرار داده گفت: “آيندهء اين ملت فقير و بي‏چاره و درد ديده و ظلم كشيده را (كه حالا موقع پيدا كرده براي درس و تعليم ) خراب نكن.” وي با اعلام اين مطلب كه مكتب سوزي عمل غيراسلامي بوده، افزود: “سوختاندن مكتب، دشمني با ملت افغانستان و دشمني با دين اسلام است.”

ریيس جمهور كرزي در مراسم جشن فراغت 20129 معلم از دارالمعلمين كشور به تاريخ دهم حمل سال جاري نيز با ابراز خوش‏بيني از اين مسئله اظهار اميدواري نمود كه طالبان بار ديگر اين اعلاميه را صادر نموده و با تأكيد و تكرار اين امر را به اطلاع عموم مردم برسانند.

ریيس جمهور عمل مكتب سوزي را مخالف با خواست طالبان براي خروج نيروهاي نظامي دانست. وي نبود افراد مسلكي و فراهم نبودن زمينهء تعليم را موجب نيازمندي به خارجي ها دانسته و پيشرفت در عرصهء آموزش را عامل بي نيازي از حضور خارجي‏هاي دانست. وي به با اشاره به مسئله مكتب سوزي، اين كار را همكاري با خارجي‏ها دانسته افزود كه درصورت نبود زمينه تعليم و تربيت درست، بايد سال‏ها شاهد حضور خارجي‏ها باشيم.

پيش از اين، تخريب، آتش زدن تعميرهاي مكاتب و تهديد شاگردان دختر با تيزاب پاشي و مسموم كردن آن‏ها از جمله مواردي بود كه به طالبان نسبت داده مي شد. تنها در سال 1389 در سراسر كشور 42 باب مكتب به آتش كشيده شده و يا تخريب گرديده اند. در جريان سال گذشته ميزان خشونت در برابر متعلمان دختر افزايش يافته و بنا به اظهارات مقام‏هاي مسئول در وزارت معارف در جريان سال 1389 در ولايت هاي كابل، كندز، دايكندي و سر پل هفت مورد حادثه مسموميت دختران صورت گرفته كه عاملان آن‏ها شناسايي نشده اند. گفته مي شود اين عمل كار كساني است كه با تعليم دختران مخالف اند.

آتش زدن مكتب، مسموميت دختران متعلم، تخريب مكاتب و ايجاد موانع فراروي تعليم فرزندان افغان كارهايي است كه نه تنها به رشد معارف و آموزش در كشور آسيب وارد مي سازد، بلكه مخالف با دستورهاي ديني و سفارش‏هاي اسلامي نيز مي باشد. شاگردان مكاتب بارها با ابراز تنفر از اين مسئله، عاملان مكتب سوزي را افراد پست و مخالف با ارزش‏هاي انساني خوانده اند.

فاطمه، شاگرد صنف نهم در ولسوالي قره باغ ولايت غزني از اين كه چندماه به دليل اعلاميهء منع رفتن به مكتب از جانب طالبان نتوانسته به تعليم خويش ادامه دهد، مي گويد: “آرزوي هميشگي ام اين بوده است كه با فراگرفتن علم و دانش بتوانم مصدر خدمت براي مردم محروم كشور و منطقه ام باشم. هدف من از تعليم، يك كار خوب است، پس هركسي كه مخالف با اين هدف باشد، دشمن مردم و ملت محروم افغانستان است.”

با اين وجود، تصميم جديد طالبان كه صدور این اعلاميه بيانگر آن است يك عمل اسلامي و انساني بوده و نظر مردم را نسبت به اين گروه به شكل مثبتي تغيير خواهد داد.

درحالي‏ كه صدور اعلاميه از جانب ملامحمدعمر مورد استقبال عمومي قرار گرفته، ذبيح الله مجاهد، سخنگوي گروه طالبان نمي پذيرد كه اين اعلاميه از جانب گروه طالبان باشد. وي مي گويد: “هر اعلاميهء رسمي از جانب گروه طالبان در افغانستان توسط شخص وي يا قاري يوسف احمدي نشر مي شود. اين اعلاميه از طرف هيچ‏یك از آنان نشر نشده و پيگيري خواهد شد كه چه منبعي چنين اعلاميه ای را نشر نموده است.” با اين حال، مجاهد كار مكتب سوزي را عمل نادرست خوانده و نمي پذيرد كه اين عمل كارطالبان باشد. وي مي افزايد: “ما مخالف تعليم و تربيت نيستيم و در گذشته نيز گفته ايم كه تعليم با معيارهاي اسلامي ازنظر ما مشكلي ندارد.”

به هرصورت، پراكندگي در موضع گيري سياسي طالبان و اتخاذ موضع‏هاي متفاوت اين گمانه را تقويت مي كند كه ممكن است طيف ديگري از طالبان اين اعلاميه را صادر نموده و به دنبال اهداف سياسي باشند.

كارشناسان معتقد اند كه هدف اصلي طالبان از تغيير جهت در خصوص عدم منع تعليم و مكتب سوزي، ممكن است دو هدف اساسي با پيامدهاي سياسي باشد.

سيد محمدعلي رضواني، مسئول فرهنگي حزب اقتدارملي براين نظر است :” اگر این رویکرد طالبان ناشی از تغییر موضع ایدیولوژیک  طالبان باشد، جرقه امیدی است که فرزندان این آب و خاک را نسبت به آینده شان امیدوار ساخته و دورنمای روشن‏تری فراروی آن‏ها قرار می دهد. اما اگر این تغییر موضع طالبان ناشي از رفتار سیاسی آنان به منظور نشان دادن چراغ سبز به جامعه جهانی جهت تحکیم موضع و موقف خود در فرایند مذاکره‏های صلح و در نهایت، حضور در ساختار سیاسی آینده کشور باشد، نمی توان زیاد به آن دل خوش کرد؛ زیرا ممکن است در چانه زنی‏ها و بده و بستان‏های سیاسی توافقی به دست نیاید.”

در حالي كه روشن نيست اعلاميهء صادر شده از جانب طالبان مربوط به كدام طيف و گروهي از آنان مي باشد، اين نگراني به وجود مي آيد كه پا‏بندي به اين اعلاميه نيز براي عموم طالبان الزام آور نخواهد بود.

سيد رحيم هاشمي، كارشناس مسايل آموزشي ضمن استقبال از صدور اين اعلاميه معتقد است :” مخالفت با تعليم فرزندان افغاني – اعم از دختر و پسر- دشمني با ملت افغانستان است، ولي هراس از اين وجود دارد كه گروه‏هاي كوچكي از جنبش طالبان به اين مسئله الزام عملي نداشته وبار ديگر آيندهء فرزندان متعلم افغان را با خطر مواجه سازد.”

به هرصورت، صرف نظر از اين كه اين تصميم ناشي از اهداف سياسي بوده و يا منبع اعتقادي داشته باشد، بيشترين استقبال از اين مسئله در ولايت‏هاي ناامن صورت گرفته است.

جان محمد رسول يار؛ معاون والي زابل با ابراز خرسندي از اقدام طالبان مي گويد: “آروزمنديم كه طالبان به وعده هاي خويش وفا كنند تا تعداد زيادي از شاگردان محروم از تعليم در اين ولايت بتوانند دوباره به مكتب رفته و از حق ابتدايي تعليم در اين ولايت بهره ببرند.”

بنا به اظهارات گل آقا احمدي، سخنگوي وزارت معارف كشور در سال گذشته 250 هزار متعلم از حق آموزش محروم بودند. وي مي افزايد :”درسال جديد تعليمي، تاكنون مانع خاصي ديده نشده و اميدواري براين است كه بيش از هشت مليون متعلم در سال جاري تعليمي بتوانند در سراسر كشور به تعليم خويش بدون موانع از جانب گروه‏هاي مخالف مسلح دولت ادامه دهند.”

معاون والي زابل با پذيرش اينكه در سال گذشته در زابل مشكلاتي فراروي معارف وجود داشت، مي گويد: “در گذشته در قريه هاي دور اين ولايت، تعداد زيادي از شاگردان از جانب طالبان با موانع مواجه بودند، اما پيش‏بيني ما اين است كه روند تعليم و معارف در سال آينده بهتر خواهد بود.” وي ابراز اميدواري مي كند كه در سال آينده دختران زابلي نيز بتوانند به مكتب رفته و ادامهء تحصيل دهند.

داكتر زلمي ايوبي؛ سخنگوي والي قندهار نيز به اين مسئله خوشبين است كه سال آينده دختران متعلم قندهاري بتوانند راهي مكتب شوند. وي مي افزايد: “اگر طالبان، از خشونت در برابر تعليم دختران و اطفال دست بردارند تمام فرزندان قندهاري به مكتب خواهند رفت و اين كار امر انساني و اسلامي است.”

در سال گذشته بیش از 450 مکتب در ولایت های هلمند، كندهـــار، زابل، ارزگان، پكتيكا و غزني بسته مانده و بيش از 900 مكتب در طول سه سال در ولايت‏هاي ناامن با نوسان باز و بسته شدن روبرو بوده اند. اكنون مقام‏هاي وزارت معارف اميدوارند كه با همكاري متنفذان قومي بتوانند اين مكاتب را از بسته ماندن نجات داده و در سال آينده زمينهء تعليم 8.6 مليون متعلم را فراهم نمايند.

مخالفت با تعليم دختران تنها مختص به گروه‏هاي مخالف مسلح دولت نيست. در بسياري از نقاط افغانستان تاهنوزهم خانواده‏ها مخالف آموزش دختران شان مي باشند. به نظر بعضي از كارشناسان آموزشي، اين امر به منع تعليم دختران نوعي توجيه ديني مي بخشد.

هاشمي، با نكوهش اين باورها، مي گويد: “مخالفت با تعليم دختران از جانب خانواده‏هاي سنتي موجب مي شود كه از اين مسئله سوء استفاده‏هاي سياسي نيز صورت گيرد.”

در اين ميان، شاگردان مكاتب بازمانده از تعليم اميدوارند كه تصميم طالبان درخصوص منع مكتب سوزي و عدم مخالفت با تحصيل دختران، هدف سياسي نداشته باشد، زيرا ابزار قراردادن شاگردان مكتبي در ميدان سياست عمل زشت و ناانساني است.

پدر شازيه، متعلمي از ولايت هلمند از اينكه دخترش را نتوانسته به مكتب بفرستد، بسيار ناراحت و آزرده خاطراست. وي با سرزنش خانواده‏هايي كه با تعليم دختران شان مخالفت مي كنند، مي افزايد: “دانش روشنایی است و هركسي كه جلو اين روشنايي را بگيرد، آدم كوردل و بي خرد است.”

رضواني نيز با ابراز خوش‏بيني به اين مسئله باورمند است :” اگر طالبان نسبت به موضع جدید خود در رابطه به باز شدن مكاتب در مناطق زیر کنترول این گروه، صادق و راست کردار باشند، ضمن اینکه این سیاست طالبان  دروازۀ صدها مکتب را به روی صدها هزار متعلم محروم از تعليم باز می کند و آینده امید بخشی را فراراه آن‏ها قرار می‏دهد در دراز مدت بر ذهنیت مردم نسبت به این گروه نیز تاثیرهای مثبت به جا خواهد گذاشت.”

 

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA