هــفــده دخــتر کــوهــنورد کــه قــصد فــتح قــلۀ “شاه فولادی” را داشتند، در مسیر راه، از صعود به این قله باز ایستادند.
علت انصراف آنها از ادامۀ کوهنوردی، سردی هوا و نبود وسایل کــافــی بــرای رسیـدن به بلندترین نقطۀ کوه بابا عنوان شده است. شرکت کنندگان این برنامۀ کوهنوردی، از ولایــتهــای بــامیان، غزنی، وردک، ننگرهار، کنر، پروان، کــابــل و دایکندی بودند. شاه فولادی در ارتفاعات کوه بابا در ولایت بامیان واقع شده و حدود پنج هزار متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
با این حال، دخـترانــی که برای فتح قــلــۀ شاه فولادی کمر بسته بودند، ناکامی خود در رسیدن به هدف شان را میپذیرند، اما میگویند سفر جـذابی را به دور از دغدغههای روزمره، تجــربــه کــردهاند.
فــرشـته ابــراهیــمی، مسوول بــرنــامــههــای کــوهــنوردی و عــضو تــیم ملــی کــوهــنـوردی کــشور، کــه در این سفــر حــضـور داشــت، میگوید:”روزهای خوش و خوبی بود. یک تیم از دختــران، چــند روز را در کوهها پیادهروی کردیم و برای هدفی که پیش رو داشتیم با باد، سنگ و سردی هوا مبارزه کردیم.”
خانم ابراهیمی میافزاید:”با مناطق زیبایی روبــهرو شدیـــم. چــنـان بــالا رفــتیم که حــتا تصورش برایم سخت بود. سفر ما هشت روزه بود، اما سه روز پـیهــم پــیاده رفتیم. تمام تلاش ما این بود تا شاه فولادی را فتح کنیم، اما متأسفانه از یک سو هوا سرد بود و از سویی هم امکانات ما کافی نبود، نتوانستیم به بالای قله برسیم. حدود ۴۴۰۰ متر از قله پـنــجهــزار مـتــری کـوه بـابـا را رفتـیم، اما بــه
شاه فولادی نرسیدیم.”
به گــفــتۀ وی، این سفــر به منــظور هـمدلی، دوســتی، رشــد ورزش کـــوهــنوردی و تــمریــن مهــارتهــایکــوهــنوردی از ســوی یــک نــهاد خارجی و به حمایت ادارۀ محلی بامیان و ادارۀ ورزش کوهنوردی انجام شد.
آی نور حسن، دختر کوهنوردی که از ولایت ننگرهار به بامیان رفته بود، میگوید خاطرات به یادماندنی از این سفر دارد. او گفت در سفر کوه بابا آنها (هفده دختر) با دو استاد با علاقمندی زیاد به سفر شان پرداختند.
قابل ذکر است که در ولایتهای نورستان، ننگرهار، بدخشان، غزنی، میدان وردک، بامیان و کابل نیز کوهنوردی علاقمندان خود را دارد.
به رغم آن که افغانستان یک کشور کوهستانی است و زندگی بیشتر ساکنان آن با کوهها گره خورده است، اما کوهنوردی هنوز هم در میان مردم جا باز نکرده است، بهویژه
