ads

سیر افغانستان به سمت بیابان‎زایی

کارشناسان محیط زیست بدین باور اند که ساخت و سازها، توسعه شهرک‎ها، جنگل‎زدایی و جنگ‎های طولانی، محیط زیست را به سوی نابودی برده است. آنان هشدار می‎دهند در صورتی که جنگ‎ها ادامه یابد و جنگلات قطع و ساخت و سازها تابع برنامه نشود، خاک در افغانستان بیش از این دچار فرسایش شده و پوشش گیاهی آن به مرور زمان از بین خواهد رفت.

نویسنده: The Killid Group
2 جوزا 1395
سیر افغانستان به سمت بیابان‎زایی

کارشناسان محیط زیست بدین باور اند که ساخت و سازها، توسعه شهرک‎ها، جنگل‎زدایی و جنگ‎های طولانی، محیط زیست را به سوی نابودی برده است. آنان هشدار می‎دهند در صورتی که جنگ‎ها ادامه یابد و جنگلات قطع و ساخت و سازها تابع برنامه نشود، خاک در افغانستان بیش از این دچار فرسایش شده و پوشش گیاهی آن به مرور زمان از بین خواهد رفت. کارشناسان محیط زیست بدین باور اند که ساخت و سازها، توسعه شهرک‎ها، جنگل‎زدایی و جنگ‎های طولانی، محیط زیست را به سوی نابودی برده است. آنان هشدار می‎دهند در صورتی که جنگ‎ها ادامه یابد و جنگلات قطع و ساخت و سازها تابع برنامه نشود، خاک در افغانستان بیش از این دچار فرسایش شده و پوشش گیاهی آن به مرور زمان از بین خواهد رفت.
مصطـفـی  ظـاهــر، ریـیـس اداره محیــط زیـسـت، جنگ‎های طولانی داخلی، قطع جنگلات و غصب زمین‎های دولتی از سوی زورمندان را به هدف توسعه شهرک‎ها و غیره، از مشکلات عمده برای زمین و ساکنان آن در افغانستان عنوان می‎کند. او می‎گوید در جریان14سال گذشته حدود 4.2 ملیـون جــریب زمیــن در سـراســر کشـور از ســوی زورمندان غصب و یا جنگل‎زدایی شده است. وی افزود که ادامه ناامنی‎ها، تغییرات اقلیمی، استفاده نادرست از منابع طبیعی و ده‎ها عامل دیگر، به محیط زیست آسیب جدی رسانده و روال زندگی مصوون در افغانستان را به شدت متأثر کرده است.
پیش از این نیز کارشناسان در مورد زمین و آینده نامعلوم آن اظهار نگرانی نموده‎اند و از ساکنان آن خواسته‎اند با زمین که خانه مشترک همه انسان‎ها مـی‎بـاشــد، بـه طـــور مـنـاســب بــرخــورد کنـنـد.
محمد کاظم همایــون، کارشـنـاس محیط زیست، بدین باور است که هوای کشورهای صنعتی آلوده بـا دود و ذره‎هـای مضری است که برای همیشه در فضا شناور می‎باشد. به گفته همایون، این ذره‎های معلق هنگام ریزش باران‎های موسومی به زمین فرود آمده که از آن به نام باران‎های اسیدی یاد می‎کنند.
کاظم همایون می‎گوید که باران‎های اسیدی برای گیاهان و سبزی‎ها بسیار مضر است و به پوشش گیاهی طبیعت صدمه می‎زند. به گفته همایون، باران‎های اسیدی و ذره‎های معلق در فضا، علاوه بر این که فرش گیاهی طبیعت را نابود می‎کند، از تأثیرگذاری نور خورشید بر گیاهان نیز می‎کاهد و این امر به نوبه خود روند رشد و بقای گیاهان را با تهدید مواجه می‎سازد. به استدلال همایون، ذره‎های معلق در هوا و باران‎های اسیدی، از یک طرف مانع تنفس کامل گیاهان شده و از طرف دیگر نمی‎گذارد تا نور خورشید به حد کافی  به ساقه گیاهان برسد.
این کارشناس محیط زیست، افزایش باران‎های اسیدی، گرامایش زمین و بیابان‎‏زایی را تهدیدهای جدی فراراه کره زمین و ساکنان آن قلمداد نموده و می‎گوید: «باران‎های اسیدی، ضمن سمی ساختن زمین، فرش گیاهی آن را نیز نابود نموده و زمین را به مرور زمان به بیابان خشک تبدیل می‎کند.»
افغانستان در اقلیم نیمه خشکه قرار دارد که گفته می‎شود تأثیرات منفی تغییرات اقلیمی، بیش از هر کشوری، متوجه آن است. این در حالی است که در کنار تغییرات اقلیمی، ساحات حفاظت شده و ساحات سبز افغانستان همه روزه از سوی زورمندان غصب و در حال تبدیل شدن به ساحات رهایشی می‎باشد. کاظم همایون می‎گوید که تغییرات اقلیمی و تبدیل شدن ساحات سبز و حفاظت شده به ساحات رهایشی، تهدیدهایی است که پوشش گیاهی کشور را در معرض نابودی قرار داده است.
کاظم همایون همچنان افزود با وجودی که تغییر اقلیم، جنگل‎زدایی، فرسایش خاک، افزایش شهرنیشنی و رفتن مردم به طرف زندگی صنعتی، زمین و محیط زیست در کشور را تهدید می‎کند ولی تاکنون هیچ‎کسی به این تهدیدها توجه نکرده است. وی ضمن انتقاد از شماری از اداره‎ها گفت افغانستان در حالی که به سمت بیابان‎زایی در حرکت است، قانون خاک ندارد. همایون خاطرنشان ساخت که خطر بیابان‎زایی و فرسایش خاک در کشورهایی با اقلیم خشک دو مرتبه بالاتر از کشورهایی با اقلیم مرطوب می‎باشد. این کارشناس محیط زیست علاوه کرد با توجه به مشکلاتی که افغانستان در بخش محیط زیست با آن روبه‎رو است، نیاز می‎باشد که هم دولت و هم مردم، در کنار هم ایستاد شوند و اجازه ندهند روند بیابان‎زایی و فرسایش خاک در کشور ادامه یابد و پوشش گیاهی آن که برای ادامه حیات لازمی است، به مخاطره بیفتد.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA