.jpg)
جنگ میان نبروهای حزب اسلامی و طالبان در بغلان خونین و یاد آور روز های اول ظهور طالبان بودکه پایگاه های حزب اسلامی را در سرتا سر کشور یکی پی دیگری برچیدند. این جنگ که روز یکشنبه، 16 حوت در منطقۀ کوک چنار بغلان مرکزی به وقوع پیوست، برای حزب اسلامی بسیار زیانبار بود، زیرا حدود 45 تن از افراد مسلح اش به قتل رسیدند، 110 تن آنان به دولت تسلیم شدند و علاوه به اینکه منطقه را از دست دادند، میرویس قومندان حزب اسلامی درین منطقه، به جای نامعلومی فراری شد.
این حمله از سوی طالبان بر نیرو های حزب که گفته شد بر سر کنترول منطقه و جمعاوری عشر و محصول شعله ور شد، صورت گرفت. اما برخی ها به این باورند که این درگیری فرا تر از عشرو ذکات بوده، افراد حزب اسلامی که از سی سال گذشته در روابط نزدیکی با آی اس آی پاکستان قرار دارند، ملا عبدالسلام والی طالبان در بغلان را شناسایی و به آس اس آی در پاکستان گزارش نموده که بعد دستگیر شد و در واکنش به این کار حزب اسلامی، طالبان بغلان بر نیرو های حزب دران ولایت حمله بردند که جبهه اش ورشکسته و افرادش را متواری ساختند.
با اینکه در ابتدای ظهور طالبان نیرو های طالب درگیری های با قومندانان حزب اسلامی در قندهار، غزنی و وردک داشتند.
اما مقاومت در برابر این نیروی نو ظهور برای حزب ممکن نبود، بخصوص که آی اس آی نیز طالبان را حمایت میکرد و در جاهایی نیروی هوایی مسعود نیز به کمک طالبان پایگاه های حزب را بمباران مینمود که بالاخره حزب در اصلی ترین مقر خود در چهارآسیاب نیز شکست خورد و پایگاه مرکزی او در سپینه شیگه هم به تصرف طالبان در آمد.
بغلان از ولایاتیست که حزب اسلامی از سالهای جهاد علیه شوروی ، درآن نیرومند بوده، دو قومندان حزب به نامهای مامور غیور و بشیر بغلانی مناطق وسیعی ازین ولایت را زیر کنترول خود داشتند . اما زمانیکه نیرو های طالب در مزار شکست خوردند، به بغلان پناه برده و مدتها زیر حمایت بشیر بغلانی قرار گرفتند تا دوباره به کندز راه پیداکرده و ازان طریق مزار را تسخیر نمودند.
این سیاست گرگ و میشی حزب اسلامی و طالبان که میتواند هرلحظه شکننده گردد، بعد ازظهور بار دوم طالبان بیشتر شد و بی اعتمادی یکی در برابر دیگری را نشان میدهد.
در صورتیکه درگیری کنونی آنان به مناطق دیگری چون نورستان، لغمان، کنر، کندز و میدان وردک که حزب اسلامی دران نیرو دارد، کشانده شود، یکبار دیگر جنگهای خونین گذشته میان شان تکرار خواهد شد.
اما از جائیکه نیرو های طالبان درین روز ها زیر فشار سنگین قوای بین المللی و افغان قرار دارند و آی اس آی نیز اجازه نخواهد داد که ازین بیشتر این جنگ گسترش یابد و القاعده نیز آنرا به نفع کوتاه مدت خود نمی بیند، لذا کمتر به نظر میرسد که جنگ کنونی در نقاط دیگر گسترش پیدا کند.
با اینکه چنین درگیری های میان دو نیروی مخالف به نفع دولت افغانستان است ، اما اینکه دولت چقدر قادر خواهد شد که آتش جنگ را میان شان شعله ور نگهدارد و هیزم بیار معرکه گردد، نمیتوان پیشبینی کرد.
حال که اصل تعهد عدم حمله بریکدیگر، میان نیرو های طالب و حزب اسلامی از هم گسست و چون همه میدانند که هم طالبان و هم حزب اسلامی دو نیروی بشدت رادیکال و انحصار طلب اند، با تمام احتیاط های که در چهار سال اخیر میان شان صورت گرفته تا یکی بر دیگری آتش نکشایند، اما با طرز فکر و روحیه انحصاری که هردو طرف دارند، حفظ این روند تا آخر برایشان ممکن نبوده، یکی باید دیگری را حذف نماید.
درین میان طالبان نیروی بسیار قوی نسبت به حزب اسلامی در اختیار دارد و در مناطق بسیاری قادر به ضربه زدن جدی بر نیرو های حزب میباشند، اما از جائیکه پاکستان هرسه نیروی طالب، حزب اسلامی و گروپ حقانی که در افغانستان میجنگند، را حمایت میکند و ید طولایی، در کار روایی های هر سه دارد، ضعیف به نظر میرسد که از جنگهای همه گیر میان شان جلوگیری نکند و بگذارد تا یکی دیگری را نابود سازد.
القاعده و گروه های بنیادگرای اسلامی پاکستانی که بر هر دو طرف تاثیر عمیقی دارند نیز در چنین درگیری های مداخله نموده، از خون ریزی میان دوستان شان جلوگیری خواهند کرد. با اینکه داغ های که طالبان در ابتدای ظهور شان بر روان حزب اسلامی کاشته و بساط اقتدار آنرا در بسیاری از نقاط کشور در ظرف چند ماه برچید، هرگز از یاد سران آن حزب نمیرود.
اما فعلا در وضعیتی قرار ندارد تا در برابر نیروی چند برابر قوی طالبان بپا خیزند و این را طالبان خوب میدانند که اگر روزی ضعیف شوند، اولین حمله از سوی نیرو های این حزب بر آنان صورت خواهد گرفت و به این خاطر با کوچکترین گلو تلخی میان دو طرف، طالبان به پاسخ دندان شکن میپردازند، چیزیکه در بغلان به وقوع پیوست و حزب از ادامۀ آن صرف نظر خواهد کرد.
