کمتر زنان در جامعه افغانستان عرض وجود میکنند که با فعالیتهای شان تصویر کلیشهای حک شده از زنان کشور در اذهان مردان و دیگر مردمان کشورهای جهان را تغییر بدهند.
در یک اقدام کم پیشینه در شهر مزارشریف، یک دختر نقاش برای دخترانی که علاقمند نقاشی و رسامی اند، فضای ایجاد کرده تا نقاشی را فرا گیرند.
حفیظه محمدی که بیشتر از ده سال میشود برس نقاشی به دست دارد و با رنگها، احساسات، سختیها و مشکلات انسانها به خصوص زنان کشور را نقاشی میکند، میگوید: مشکلاتی که در جریان فراگیری هنر نقاشی از سوی جامعه و خانواده برایش پیش شده بود، باعث شده در دفتر کاری کوچکاش که یک اتاق چهار در سه متر بیش نیست، برای حدود 16 دختر، نقاشی و رسامی را به طور رایگان تدریس کند.
او، میگوید: باورش سخت است اما زمانیکه میخواست نقاشی را فرا بگیرد، خانواده و اجتماع مشکلات فراوانی را فراه راه او خلق نموده بودند.
شبنم و فاطمه، که علاقه فراوان به نقاشی، پای شان را به دفتر نقاشی خانم محمدی کشانده، میگویند: از اینکه استاد شان یک دختر است و فضا مصوون است، احساس خوبی دارند و به آینده امیدوار اند.
یکی دیگر از اهداف خانم محمدی، ترویج هنر نقاشی در میان اقشار مختلف جامعه است.
او، میگوید: دوست دارد، مردم افغانستان به هنر نقاشی ارزش قایل شوند و روزی شود در هر خانهای به جای تابلوهای مصنوعی و عکسهای چاپ شده، یک تابلوی نقاشی باشد.
کار خانم محمدی، از صبح زود آغاز میشود، او، علاوه بر تدریس برای 16 شاگردش، فرمایش نقاشیهای متفاوت از اقشار مختلف جامعه را نیز دریافت میکند.
خارجیها، رانندگان، محصلان پوهنتونها و دخترخانم ها، از جمله اشخاصی اند که برای نقاشی یک تصویر نزد وی مراجعه مینمایند.
نقاشی، هنریست که با انسان پیوند دیرینه دارد، انسانها از گذشتههای دور، باورها و تفکرات خویش را با نقش روی مغارههای کهن، سنگ و استخوان میکشیدند و به این گونه آنرا ماندگار میکردند.