“پینغاو” نخستین تیاتر آزاد در کشور چین میباشد که در سال 2008 میلادی به منظور رهایی از فضای خشن و سختگیرانه تیاتری در این کشور ایجاد گردیده است. دست اندرکاران این تیاتر هنری بهخاطر نمایش تفسیری از آزادی و چگونگی داشتههای تیاتر مدرن چین، سفری به سویدن نموده اند.
“وانگ ژیان” بازوان دو رفیق هنرمند خود، خانم “چین ژیاولینگ” و “گوی لیا” را محکم گرفته به سالون تیاتر سلطنتی یا نخستین تیاتر سویدن داخل میشوند. “وانگ ژیان” که موسس نخستین تیاتر خصوصی غیروابسته در بیجینگ است، میگوید: “طوری که مشاهده مینماییم، امروز در چین آسمان خراشهای زیادی ساخته شده و زندگی مادی مردم رو به بهبود است. ذخایر سر به آسمان کشیده و امکانات مادی بازارها نیز مثل مراکز تجارتی “وال ستریت” شده است، ولی ما در حال از دست دادن اخلاقیات، فرهنگ و هنر خود هستیم. من این تیاتر را بهخاطر احیای مجدد هنر، فرهنگ، روح و روان گمشده خودمان ایجاد کردهام.”
هنگامی که “وانگ ژیان” در سال 2008 میلادی از مقامات اجازه ایجاد و آغاز تیاتر خصوصی و آزاد را نمود، آنها حیران شدند که چه پاسخی دهند؛ زیرا در گذشته هیچ وقت با چنین تقاضایی مواجه نشده بودند. پروسه قبول ایجاد تیاتر مذکور، 2 سال را دربر گرفت. از آن تاریخ به بعد در حدود 1000 نمایش در ستیژهای کوچک شهر بیجینگ برای علاقهمندان ارایه گردیده است. وانگ میافزاید: “وقتی که زندگی مردم از لحاظ امکانات مادی خوب میشود، نیازهای معنوی آنها نیز پیشی میگیرد. اینجا است که هنر و فرهنگ جان میگیرد و ایجاد میشود.”
“وانگ ژیان” نه تنها در بخش تیاتر پیشقدم است، بلکه به صفت یک داکتر دندان، نخستین کلینیک خصوصی تداوی دندان را در چین نیز بنا نهاده است. ریشههای کار “وانگ ژیان” که تمام سرمایه خود را مصرف تیاتر “پینغاو” نموده است، روز به روز عمیق شده میرود. چنانچه هفته گذشته در صدد نمایش یک آهنگ حماسی میهنی برای تماشاچیان برآمد که توسط خانم “چین ژیاولینگ” نوشته شده و بازیگران آن هنرمندان سویدنی خواهند بود. محتوای نمایش مذکور داستان غمانگیز زندگی یک نمایشنامه نویس چینی بنام “کاو یوو” میباشد که بهخاطر سازگاری با نورمهای انقلاب فرهنگی، کار اصلی خود را رها نموده تا آخر زندگی جام پشیمانی و افسوس را به سر میکشد.
شاید نقد کرکتر یک الگو و نمایش آن به جز از ستیژ تیاتر “پینغاو”، در سایر ستیژهای چینی، برای “وانگ ژیان” درد سرساز باشد. این تیاتر همیشه مسایل خیلی حساسیتبرانگیز، نقد و مسایل سیاسی حاد را به نمایش میگذارد، ولی هرچه است، حکومت تا حال تحمل ادامه فعالیت آن را داشته است. چنانچه خانم “چین ژیاولینگ” در زمینه اظهار میدارد: “هرچند، آثار من برای فعلا كه از روی اقبال در تیاتر “پینغاو” نمایش می یابد به سبب به بلوغ نرسیدن و رشد خلاقیت شخصیام است، ولی ساحه فکر و اندیشه مرا محدود میسازد.”
“گو لای” که در بخش تیاتر دارای سابقه و تعلیمات اکادمیک نیست، در این تیاتر نقش مردی را بازی میکند که از صف نیروهای نظامی به خانه برگشته و میبیند که تمام فامیل و هستیاش در اثر حیله حکومت نابود شده است.
با در نظرداشت تمام مسایل هنری، حکومت چین دست به عمل دیگری نیز زده است، به این معنی که برای تیاتر “پینغاو” بودجه و پول پرداخت نموده و از مردم میطلبد به تماشای تیاتر بروند؛ عملی که برای “وانگ ژیان” مدیر تیاتر “پینغاو” غیر منتظره بوده و بیشتر به خوابی میماند که به واقعیت تبدیل شده است. “وانگ ژیان” ادامه میدهد: “بعد از نمایش 20 صحنه و راهاندازی 6 فستیوال، حالا گفته میتوانم که ما ایجاد شدهایم، دوام خواهیم یافت و به راستی به یکی از نیازهای مردم پاسخ گفتهایم.”
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید