ورزشکاران کشور برما در صدد اند، در بازیهای کشورهای جنوب آسیا که قرار است در ماه دسمبر سال 2013برگذار گردد، 100مدال طلا را از خود نمایند.
برای رسیدن به این هدف، کشور برما بازیهای سنتی کمتر شناخته شده، مانند “کنبال” را شامل تمرینات ورزشی خود ساخته و به یکی از دختران ورزشکار که پنهانی به ورزش رو آورده، اعتماد کرده است.
این دختر ورزشکار، به نام “نوینویتوی” 26 ساله است. وی عضو تیم “کنبال” برما بوده، 6 روز در هفته را با تمرینات شدید و پی هم سپری مینماید. این دختر ورزشکار که ورزش را یکی از رویاهای کودکی خویش میخواند، میگوید: ” طفلی بیش نبودم که مراسم گشایش و افتتاح بازیهای دریایی را تماشا نموده، از دیدن ورزشکاران برمایی و بیرق آن در رژه ورزشی خیلی هیجانی میگردیدم، در همان وقت آرزو میکردم که ای کاش من نیز یکی از آنها باشم.”
همینکه نوینویتوی به 13 سالگی میرسد، میخواهد شامل یکی از تیمهای ورزشی گردد اما در می یابد که کار دشواری است، وی افزود: ” وقتی خواستم با بچهها بازی کنم، آنها با گفتن اینکه شما دخترها را چی به این کارها، مرا از میدان بازی اخراج کردند، ولی من هر روز به تماشای بازی آنها میرفتم. یک روز که توپ آنها از میدان خارج شد من دویده دویده توپ را برایشان آوردم، همان بود که مرا اجازه دادند تا همراه شان ورزش کنم.”
نوی نوی توی می گوید، هرچند از خود شایستگیهای زیاد نشان میداد ولی باز هم با ممانعت های فامیل روبرو می شد.
: “در آغاز پدر و مادرم به من اجازه پیشبرد تمرینات را دادند ولی آهسته آهسته متوجه شدند که بعد از تمرین خسته شده به درسهایم رسیدگی نمیکنم. از همین سبب پدرم مانع فعالیتهای ورزشیام شد، مگر من مخفیانه به کارم ادامه دادم. به نام اینکه مکتب میروم از خانه برآمده به تمرینات “کنبال” میرفتم. وقتی مادرم از موضوع آگاه شد مرا لت و کوب کرد، من قول دادم که دیگر این کار را نخواهم کرد، ولی باز هم به ورزش پرداختم.”
نقطه آغاز فعالیتهای ورزشی “نوینویتوی” سال 2006 بود که برای تیم کنبال برما، اعضای جدید انتخاب مینمودند. وی در این مورد گفت: “وضعیت دشواری پیش آمده بود، مادرم قطعاً برایم اجازه شرکت در فعالیتهای ورزشی را نمیداد. خانه یکی از اقاربمان رفته گفتم، پدرم به کمیپول نیاز دارد، دروغ گفتم، ولی از آنها 30 دالر گرفتم. روز 15 جون بود، من با این پول خود را در آستانه تحقق آرزوهایم یافتم.”
خانم نوینویتوی در مورد توقع والدین از وی میگوید: “در طفلی پدرم انتظار نداشت به ورزش رو آورم. وی میخواست بعد از ختم تحصیلات عالی، شامل پولیس شوم که البته قطعاً علاقمند آن نبودم. به هر صورت در امتحانات مکتب ناکام شدم و پدرم از روی خشم تمام مدالها و افتخارات ورزشی ام را که در مسابقات دوران مکتب بدست آورده بودم در آتش سوختاند. ولی این کار نیز سبب دلسردی من نگردید، به امید موفقیتهای ورزشی آینده به کارم ادامه دادم.”
این تنها “نوینویتوی” نیست که دست به چنین کاری زده است، دیگران هم چنین کرده اند. در برما هیچ مکتبی وجود ندارد که برای شاگردان ورزشکار تسهیلات و امکانات معیشتی لازم را فراهم نماید.
ولی آقای “کیاو زین مووی” معین وزارت ورزش برما با اعتقاد به اینکه امکانات لازم برای شاگردان ورزشکار میسر خواهد شد، افزود: ” ما نیاز به برنامه تحصیلی داریم که در آن ورزش نیز شامل نصاب درسی مکاتب باشد. بعضی اطفال ترجیح میدهند بعد از ختم تحصیلات به ورزش رو آورند، مگر در آن موقع ایشان 16 سال عمر داشته برای عضویت در یک تیم ورزشی باید تا 20 سالگی تمرین کنند. به نظرم بهترین موقع ورزش برای یک انسان سنین 15 الی 25 سالگی است که بعد از آن نیروی وی رو به کاهش میگذارد.”
خانم نوینویتوی میافزاید: ” وقتی فهمیدم در میان 6 تن از کسانی هستم که قرار بود تیم 8 نفره کنبال برما را بسازند از خوشحالی دور اتاق چرخ زدم… و بعد تمرینات دشوار و چندین ساعته آغاز یافت.”
وی که حالا در آستانه پیروزی و کسب مدال طلا برای کشورش قرار دارد، افزود: “تیم ملی زنان کشور ما در مسابقات چین مدال طلا را بدست آورد، در بازیهای جنوب شرق آسیا در لاووس و اندونیزیا خوب درخشید و از همین سبب امیدوار هستیم در مسابقات آینده نیز به مقام قهرمانی دست یابیم.”
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید