ads

تراژیدی بی‎سوادی

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد می‎گوید که ۹۰ درصد زنان افغان در روستاها بی‎سواد هستند و در کنار آن‎ها، 60 درصد مردان نیز نمی‎توانند بنویسند، بخوانند و حساب کنند. وزارت معارف نیز می‎گوید که تنها ۴۰ درصد مردم افغانستان باسواد هستند.

نویسنده: zekria
7 قوس 1395
تراژیدی بی‎سوادی

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد می‎گوید که ۹۰ درصد زنان افغان در روستاها بی‎سواد هستند و در کنار آن‎ها، 60 درصد مردان نیز نمی‎توانند بنویسند، بخوانند و حساب کنند. وزارت معارف نیز می‎گوید که تنها ۴۰ درصد مردم افغانستان باسواد هستند.
یکی از عــوامــل عقــب‎مــانــدگــی کــشور هــمانا بی‎سوادی بخش زیادی از افراد جامعۀ ما، اعم از زنان و مردان، می‎باشد که همواره روی رفع این چالش تأکید شده است. این مشکل در میان زنان نسبت به مردان و همچنان در میان باشندگان روستاها نسبت به مردم شهرنشین بیشتر مــحـسوس است. هــرچــند تــلاشهــای وسیعی برای دســترســی زنـان به خــدمــات آموزشی در ۱۵ سال گذشته انجام شده است، ولی براساس آمارهای یونسکو، هنوز هم۹۰ درصد زنان افغان از سواد “خواندن و نوشتن” بیبهرهاند.
به باور آگاهان امور، هنوز سواد در افغانستان یک امر مردانه تلقی میشود و در بسیاری از روستــاهــا برای زنــان اجـازۀ آمــوزش داده نمیشود. با وجود این که در طی 15 سال گذشته پروژه‎های مختلف جهت تسریع پروسۀ سوادآموزی و تعلیم و تربیه اجرا شده است، اما این پروژه‎ها چنان که باید، مؤثر تمام نشد. ناامنی‎ها و فساد در ادارات تعلیمی، به خصوص وزارت معارف، سبب گردیده که این تلاش‎ها ممد واقع نگردد. متأسفانه حکومت وحدت ملی هم ادامۀ همان سیستم ناقص و فسادزده است که سیزده سال فرصتها و امکانات مردم را در بازی فساد نابود کرد. حکومت وحدت ملی نمیتواند تمام سیستم و افرادی را عوض کند که با فساد خو گرفتهاند و فعلاً هم در حکومت وحدت ملی صاحب صلاحیت اند.
در چنین حالتی، لازم است تا یک سیستم مؤثر و شفاف جهت ارایۀ آموزش همگانی و باسواد ساختن تمام شهروندان کشور از سوی دولت روی دست گرفته شود؛ هرچند وزارت معارف طرحی را برای ریشه‎کنی بی‎سوادی و اجباریکردن سوادآموزی روی دست دارد.
در شرایط کنونی، سواد برای جوامع بشری حیثیت اکسیجن برای زنده جان‎ها را دارد؛ هرچه افراد یک جامعه باسوادتر باشند، به همان پیمانه این اکسیجن بهتر و رساتر به وجود آن جامعه می‎رسد و برعکس هرچه گراف باسوادان پایین‎تر باشد، این اکسیجن حیات‎بخش نیز کم‎تر شده و در این حالت احتمال ابتلای یک جامعه به بیماری‎ها مهلک اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بیشتر خواهد بود.
ملتی که سواد نداشته باشد، در واقع یک ملت کور است و نمیتواند قضایا را درست درک کرده و عــلیه آن عکــسالعــمل مناسب نشان دهد. قدم اول برای رهایی افغانستان از مشکلات متعدد کنونی، باید از باسواد ساختن تمام اقشار جامعه آغاز گردد.
با مشاهدۀ این همه بی‎سواد در میان بخش و طبقات مختلف جامعه، به این نتیجه می‎رسیم که هر زورمندی می‎تواند از احساسات آن‎ها سود ببرد، هر کشوری زمینۀ نفوذ در ملک ما را پیدا کند و هر قاتل و آدم‎کشی قادر خواهد بود که با نام مردم هر عمل ضدانسانی را به سر برساند و اقوام مختلف کشور را به جان یکدیگر بیندازند و این مردم طوری که لازم است قادر به درک توطئه‎های بیگانگان نشوند و در دام‎های مختلف ضدملی چون اختلافات قومی، سمتی، زبانی، مذهبی و غیره گیر بیایند و زورمندان و جنگ‎سالاران به آسانی یکی را بر ضد دیگری تحریک و حتا جنگ‎های خونینی را میان شان شعله‎ور بسازند.در این میان گراف بی‎سوادی زنان جامعۀ ما که می‎تواند، زنان را به آسانی و چون موم در چنگ مردان زن‎ستیز قرار دهد و سال‎ها آنان را از آگاهی نسبت به حقوق شان دور نگه دارد، بسیار دردناک است. زنان با درک این مشکل باید وارد عمل شوند و زندگی جدیدی را همراه با کتاب و قلم آغاز کنند؛ زیرا تنها با سواد و کسب دانش است که می‎توان به صورت علمی به حقوق خود آگاه شد.
اولین قدم و پلۀ کسب دانش، سواد است و در دنیای کنونی انسانی که باسواد نباشد، معلوم است که با جهان پیرامون خود در ارتباط آگاهانه قرار ندارد. دنیای امروز تبدیل به یک دهـکــده شده و جوامع بشری را با هزار رشته
با هم پیوند می‎دهد و هیچ تولید و تجارت و در نهایت هیچ زندگی بدون اشتراک با دیگران پــیش بــرده نـمــی‎شــود. در چنین دنیایی، سوادآموزی یکی از
حیاتی‎ترین کارهایی است که باید مرد و زن در انجام آن کوشا باشند.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA