ads

بحران آب در هند، برادر را دشمن برادر ساخته است

از دید بعضی ها، هند به دشوار ترین بحران آبی خود در دهه های اخیر مواجه گردیده است. در حالیکه سطح ذخایر آب در سراسر کشور 90 درصد کاهش را نشان می دهد، دریا ها نیز به صورت بی سابقه ی رو به خشک شدن نهاده اند. بسم الله گیلانی گزارشگر ایشیاکالینگ از پالیسی های که حکومت برای مهار اوضاع، گزارشی دارد به این شرح:

نویسنده: The Killid Group
7 ثور 1395
بحران آب در هند، برادر را دشمن برادر ساخته است

از دید بعضی ها، هند به دشوار ترین بحران آبی خود در دهه های اخیر مواجه گردیده است.
در حالیکه سطح ذخایر آب در سراسر کشور 90 درصد کاهش را نشان می دهد، دریا ها نیز به صورت بی سابقه ی رو به خشک شدن نهاده اند.
بسم الله گیلانی گزارشگر ایشیاکالینگ از پالیسی های که حکومت برای مهار اوضاع، گزارشی دارد به این شرح:
در یکی از شاهراه عمومی ایالت (مهاراشترا) در غرب هند، ده ها مرد، زن و طفل با کوزه و سطل های خالی در اطراف یک تانکر آب حلقه زده اند و می خواهند تا حد ممکن آب بدست آورند. خانم “رینوکا” 35 ساله یکی از آن ها که به بسیار مشکلات خود را به بالای تانکر رسانیده و موفق به اخذ 5 سطل آب گردید است، می گوید: “15 روز انتظار کشیده ام تا این مقدار آب بدستم برسد. اما معلوم نیست کفايت چند روز ما را می کند. از دو سال به این طرف آب کافی را ندیده ایم و تمام حوض ها و چاه های ما خشک شده و در مجموع به کمبود آب مواجه هستیم.”
فردی به اسم “منوهر” فقط یک کوزه آب گرفته است و یک نفر دیگر در اثر فشار سایرین، آبش به روی زمین ریخته است. آقای منوهر که صرف یک کوزه آب دارد می گوید، همین کمبود آب برادر را با برادر دشمن ساخته است. از سه سال به این طرف در این منطقه خشکسالی است و مردم با مشکلات زیادی روبرو می باشند.
در گذشته به سبب نبود آب و تلف شدن غله و دانه در زیر خاک، حتی تعدادی از دهقانان دست به خودکشی زده اند. اما به قول “هرویش سنگ” ژورناليست مسایل زراعتی، اکنون دهقانان از درک نبود آب و تلف شدن غله و دانه نگرانی زیاد نداشته، بیشتر نگران ادامه زندگی خویش شده اند. هرویش سینگ می گوید: “شرایط بدتر از گذشته است. تا چندی قبل دهقانان نگران از میان رفتن کشت و حاصلات خویش بودند، ولی اکنون با پائین کشیدن سطح آب و کاهش آن به 5 فیصد در ایالت مهاراشترا، مردم نگران حیات و زنده ماندن رمه و مواشی خویش هستند.”
در حالیکه مردم آب نوشیدنی ندارد، یکی از وزرای حکومت محلی که هزار ها لیتر آب را بخاطر شستن و  پاک نمودن گرد و خاک برخواسته از چرخ های هلی کوپتر خویش به مصرف می رساند، دست و آستین بالا زده مدعی است که برای بهبود وضعیت کار خواهد کرد. خشم مردم زمانی بیشتر شد که حکومت اعلام نمود، 7 مسابقات لیگ برتر کرکت یا (آی پی ایل) را در ایالت مهاراشترا بر گزار خواهد نمود که البته در این صورت به 7 ملیون لیتر آب نیاز است تا زمین مسابقات را آماده نگهدارد.
آقای “راکیش سنگ” سخنگوی یک انجوی غیر دولتی بنام “لوکساتا” که در میان دهقانان کار می نماید، می گوید: “در پالیسی آبی دولت، دستورعملی برای پرداختن به آب ایالت مهاراشترا وجود دارد که می گوید، آب باید مطابق به اولویت ها به مصرف برسد و این اولویت ها عبارت از نوشیدن، پخت و پز و استفاده در بخش زراعت می باشد. در حالیکه اکثر مناطق در ایالت مهاراشترا از مشکل بی آبی رنج می برد، برگذاری مسابقات (آی پی ایل) در این ایالت لزومی ندارد. این یک مسئله اخلاقی و در عین حال خواست  قانونی مردم هم است.”
مشکل کم آبی و بی آبی تنها در ایالت “مهاراشترا” نی، بلکه در 12 ایالت دیگر نیز محسوس است که از این میان، نصف آن شدید می باشد. مردم در ایالت های جنوبی “کرناتکا” و “تیلنگانا”، چندین کیلومتر در زیر آفتاب سوزان پیاده روی می کنند تا یک مقدار آب نوشیدنی بدست آورند.
در اطراف مراکز آبی، ایالت های مدهیا پردیش و گجرات، سربازان مستقر شده اند تا به اصطلاح از سرقت و دزدی آب جلوگیری گردد. آقای راد موهن سینگ، وزیر زراعت هند، شرایط اقلیمی و آب و هوا را عامل بحران آب دانسته می افزاید: “این یک رویداد طبیعی بوده کاری از دست ما ساخته نیست. مدتی می شود که بطور دوامدار باران نمی بارد، اما حکومت با استفاده از آخرین توان خویش برای مهار وضعیت به مردم کمک می کند.”
کارشناسان محیط زیست پالیسی های دولت را عامل بد تر شدن وضعیت می دانند. چنانچه آقای “هیمانشو تهاکر” همآهنگ کننده شبکه جنوب آسیا در مسایل مربوط به بندها و دریا ها می گوید: “فکر می کنم این بدترین تابستانی است که هند بعد از حصول استقلال خویش تجربه می نماید. درست است که عدم باریدن باران اثرات خود را داشته است، ولی مشکل کلان از اثر عدم موجودیت برنامه، اقدامات پیشگیرانه، منجمنت خوب، پالیسی و میکانیزم های توزیع آب در مطابقت با اولویت ها، بوجود می آید.”
آقای تهاکر ادامه می دهد، حکومت گرفتار مسایل دیگر، از قبیل ساخت بند ها و ارتباط بخشیدن دریا ها، گردید و از مسایل جدی  در رابطه به موضوع آب غافل ماند. موصوف ادامه داد: “منبع اصلی آب در هند، آب دریا ها، کانال ها و بند های بزرگ نیست، بلکه ذخایر زیر زمینی است. 2 بر 3 قسمت آبی که در آبیاری ها و 85 درصد آب مورد نیاز مناطق کوهستانی از دخایر زیر زمین بدست می آید. بنابرآن اگر ما بخواهیم یا نخواهیم، در سالهای پیشرو منبع بزرگ آبی ما ذخایر آبی زیر زمین خواهد بود. پس برماست که تمام پالیسی ها، برنامه و تدابیر خود را بر مبنای همین واقعیت ایجاد نموده در فکر حفظ آب زیر زمین باشیم.”
کارشناسان به این نظر اند که سیستم های مصرف آب فعلی طوری است که امکان دارد سبب خشک شدن و حتی آلودگی شدید آب دریا ها، جنگلات، زمین های مرطوب و ذخایر محلی گردند.
طبق اظهارات (بورد مرکزی آب زیر زمین)، اگر وضعیت به گونه ی فعلی دوام نماید، در سال 2030 میلادی، 40 درصد مردم هند از دسترسی به آب آشامیدنی محروم خواهند بود.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA