ads

امریکا باید ملزم به اجرای توافقنامه امنیتی شود

توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن تا چند روز دیگر چهار ساله می‎شود. این توافقنامه در هشتم میزان 1393میان افغانستان و امریکا به امضا رسید. سران حکومت وحدت ملی، لحظاتی بعد از امضای توافقنامه کابل – واشنگتن، اعلام کردند که این توافقنامه به نفع افغانستان است و باعث ثبات و امنیت در کشور خواهد شد.

نویسنده: asir
2 میزان 1397
امریکا باید ملزم به اجرای توافقنامه امنیتی شود

توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن تا چند روز دیگر چهار ساله می‎شود. این توافقنامه در هشتم میزان 1393میان افغانستان و امریکا به امضا رسید. سران حکومت وحدت ملی، لحظاتی بعد از امضای توافقنامه کابل – واشنگتن، اعلام کردند که این توافقنامه به نفع افغانستان است و باعث ثبات و امنیت در کشور خواهد شد. اکنون که چهار سال از عمر توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن سپری شده است، این پرسش به میان آمده است که آیا این توافقنامه به بهبود اوضاع امنیتی و ثبات در افغانستان کمک کرده است؟ پاسخ حکومت وحدت ملی که امضاکننده این توافقنامه از جانب افغانستان است، تکرار حرف‎های همان روزی است که این توافقنامه را امضا کرد. سران این حکومت می‎گویند که بازنگری و یا لغو توافقنامه امنیتی با امریکا، هیچ کمکی به بهبود اوضاع امنیتی در کشور نخواهد کرد. آن‎ها گفته‎اند که بدیل دیگری برای این توافقنامه وجود ندارد و در صورت لغو آن افغانستان بار دیگر به انزوا خواهد رفت. از دید سران حکومت وحدت ملی، توافقنامه امنیتی، ضمن قانونمند ساختن حضور نظامی امریکا و متحدانش در افغانستان، باعث تداوم کمک‎های این کشور و متحدان آن به کابل شده است.

اما هستند کسانی که از همان آغاز با امضای توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن مخالف بودند و اکنون نیز روی همان موضع خود پافشاری دارند. در کنار آن‎ها، شمار زیادی از چهره‎های مطرح سیاسی و نمایندگان پارلمان که در آغاز با امضای این توافقنامه موافق بودند، اکنون خواستار بازنگری و یا لغو این توافقنامه هستند. به استدلال این افراد، توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن نه تنها باعث بهبود وضعیت امنیتی در کشور نشده است که حتا نتوانسته است از وخیم‎تر شدن و بدتر شدن وضعیت امنیتی نیز جلوگیری کند. آن‎ها با اشاره به افزایش ناامنی‎ها در سراسر کشور و وقوع حملات مرگبار انتحاری و انفجاری در ولایت‎های مختلف، از جمله کابل و ننگرهار، می‎گویند که توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن نتوانسته است افغانستان را به سوی امنیت و ثبات سوق دهد و لذا نیاز است درباره آن بازنگری صورت گیرد. حتا بعضی از منتقدان این توافقنامه فراتر از این رفته‎اند و تأکید دارند، توافقنامه‎ای که هیچ کمکی به بهبود اوضاع امنیتی کشور نتواند، بهتر است لغو شود.

در یک قضاوت منصفانه، هم حرف‎های حکومت و هم سخنان منتقدان آن در باره توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن درست است. با لغو توافقنامه امنیتی، آیا اوضاع تغییر مثبت خواهد کرد؟ با خروج نیروهای بین‎المللی، آیا جنگ پایان خواهد یافت و ثبات به افغانستان بر خواهد گشت؟ به دور از هر گونه حب و بغض سیاسی باید گفت که پاسخ این پرسش‎ها منفی است. واقعیت این است که حیات دولت فعلی وابسته به کمک‎های جهانی است. اگر همکاری جهانی با دولت فعلی قطع و مختل شود، حفظ آن برای هوادارانش دشوار خواهد بود. افغانستان فعلا در جنگ با تروریزم به سر می‎برد. پیش‎برد این جنگ نیاز به هزینه‎های هنگفت مالی و تسلیحاتی دارد. واضح است که تمام این هزینه از کمک‎های خارجی، به‎ویژه دولت امریکا تأمین می‎شود. در صورت لغو توافقنامه، مسلم است که افغانستان در تنگنای بیشتر مالی قرار خواهد گرفت و تأمین هزینه این جنگ به یک کار مشکل و شاید ناممکن تبدیل خواهد شد. لذا حفظ این توافقنامه و اجرای درست آن می‎تواند برای پیروزی دولت در امر مبارزه با ترویزم مؤثر واقع شود و زمینه را در درازمدت برای بهبود امنیت و برقراری ثبات در کشور فراهم کند. از این جهت، حرف‎های سران حکومت وحدت ملی در توجیه حفظ توافقنامه امنیتی با امریکا درست و منطقی است.

حرف‎هایی را که منتقدان حکومت وحدت ملی در رابطه با توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن مطرح کرده‎اند نیز درست و مبتنی بر شواهد عینی است. توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن، چه کمکی به بهبود اوضاع امنیتی کشور کرده است؟ اگر به اتفاقات امنیتی چهار سال اخیر نگاه کنیم، می‎بینم که کشور از نگاه امنیتی پیوسته در مسیر بدتر شدن حرکت کرده است. در جریان این سال‎ها، ناامنی به ولسوالی‎ها و ولایت‎های امن نیز سرایت کرده است و میزان حملات انتحاری و انفجاری در شهرهایی که قبلاً امن‎تر بود، به اوج خود رسیده است. در یک نگاه گذرا، مشاهده می‎شود که ساحات زیر کنترول مخالفان مسلح دولت بیشتر و در مقابل، قلمرو حاکمیت دولت محدوتر شده است. خلاصه اینکه، آنچه مردم افغانستان از این توافقنامه امنیتی انتظار داشتند، به دست نیامده است. از این منظر، سخنانی را که منتقدان حکومت در رابطه به توافقنامه امنیتی کابل – واشنگتن به زبان آورده‎اند، بدون مصداق نیست و با توجه به وقعیت‎های جاری قابل توجیه است.

اکنون این پرسش مطرح می‎شود که اگر این توافقنامه امنیتی تا این حد مهم است، چرا کمکی برای بهبود اوضاع نکرده است؟ هیچ جای تردیدی نیست که این توافقنامه برای بهبود اوضاع امنیتی کشور بسیار مهم است و افغانستان از آنجایی که در جنگ با تروریزم به سر می‎برد، نیاز دارد تا آن را حفظ کند. اما آنچه که این توافقنامه را تا این جای کار، ناکارآمد و غیرمؤثر جلوه داده است، ناتوانی جانب افغانستان در بهره‎برداری از این توافقنامه بوده است. حکومت وحدت ملی آن گونه که اعلام کرده بود، نتوانسته است از این توافقنامه به نفع بهبود وضعیت امنیتی کشور استفاده و مطابق محتوای آن با جانب امریکا رفتار کند. بنابراین، مشکلات کنونی، ریشته در محتوای توافقنامه ندارد، بلکه این مشکلات برخاسته از ناتوانی جانب افغانستان در استفاده از توافقنامه امنیتی و عدم اجرای مفاد این توافقنامه از سوی امریکا دارد. حال زمان آن فرا رسیده است که جانب افغانستان، یخن امریکا را محکم بگیرد و از آن بپرسد که چرا مفاد توافقنامه را عملی نکرده است و چرا از حضور نظامی‎اش در افغانستان به نفع ثبات و امنیت کار نگرفته است. بنابراین، وادار ساختن امریکا به اجرای توافقنامه بهتر از لغو آن است و این بهترین کاری است که سران حکومت وحدت ملی می‎توانند برای بهبود اوضاع در افغانستان انجام دهند.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA