اخیراً در شهر کابل اطفال فامیل های بیجا شده داخلی و عودت کنندگان و بیجا شدگان داخلی در اثر جنگ‌ها و آنهایی‌که حقوق بشری شان نادیده گرفته شده، رو به نمایش و اجرای بازی های سرکس آورده اند.
از جانب دیگر، آمار حکومت هم نمایانگر آن است که بیش از 450 هزار فامیل بیجا شده در کشور وجود دارد که اطفال شان از رفتن به مکتب محروم اند. اما اکنون همین اطفال در محضر مردم به اجرای نمایشات سرکس پرداخته و با چوب و توپ نمایشات جالبی را اجرا می نمایند.
در مرکز تعلیمات نمایشات سرکس در کابل، گروهی از اطفال که اکثرشان زیر 12 سال هستند و لباس های ملی افغانی به تن دارند، در حال آمادگی و رفتن به روی استیژ نمایش هستند.
طاهره سمنگانی، دخترک 11 ساله که با 200 تن دوستان دیگر خود منتظر اجرای نمایش می باشد، می گوید: “بلی، کمی احساس نگرانی می کنم. من پیش از این هرگز در مقابل دیگر اطفال دست به اجرای نمایش نزده ام. ولی حالا این کار را می نمایم. این اولین نمایش من به روی صحنه یا “استیژ” است. هر روز ساعت 10 به مرکز نمایشات سرکس آمده تا ساعت 3 بعد از ظهر به آموزش می پرداختم. از بودن در اینجا احساس خوشی می نمایم. می خواهم در خارج از این مرکز نیز به نمایشات خود ادامه دهم.”
تمام اطفالی که در این مرکز آموزش می بینند مربوط فامیل های بیجا شدگان داخلی و عودت کنندگان می باشند. محمد گل پسر 12 ساله که یکی دیگر از اطفال نمایش دهنده است که فامیلش دو سال قبل از پاکستان به کشور عودت نموده و در کمپ های بیجا شدگان سکونت دارند، می گوید: “من و فامیلم در کمپ “باغ داوود” در کابل زندگی می نماییم. بازی و نمایش با توپ را آموخته و بعضی سپورت های سرکس را نیز اجرا کرده می توانم. در اینجا خیلی خوش هستم. بعد از شمولیت در این ورکشاپ آموزشی، تغییرات زیادی را در وجود خود می بینم. من در پهلوی نمایشات سرکس خواندن و نوشتن را نیز آموخته ام که به همین سبب حالا احساس بهتری دارم .”
مرکز نمایشات سرکس افغان 10 سال قبل دست به ایجاد نمایشات سرکس در افغانستان زد. این مرکز تا اکنون مهارت های شعبده بازی، نمایش با توپ و به کار بردن تریک های سرکس را همزمان با برنامه های تعلیمی خواندن و نوشتن، برای 2 ملیون طفل آموزش دادند. شیر خان احمدزی، رئیس انجوی متذکره می گوید: “بیش از 200 طفل فامیل های کمپ نشین را جمع آوری نموده خواستیم برای آنها حرفه ها و مهارت های مختلف از قبیل نمایشات سرکس، آهنگ خوانی و اکتینگ را آموزش دهیم. ایشان برای 4 ماه تحت آموزش قرار داشتند که البته امروز خود استاد شده، سایرین را آموزش می دهند. شمولیت در این ورکشاپ از لحاظ روانی و فزیکی برای اطفال خیلی مفید تمام شده و ایشان در آینده می توانند به کمک همین توانایی ها صاحب یک زندگی نورمال شوند.”
فریده عمری که فرزندش تازه دورهء آموزشی را در این مرکز به پایان رسانیده است، می گوید:”این مرکز به ما کمک های زیادی می کند. اطفال ما را نمایشات و بازی های سرکس آموزش می دهد. فکر می کنم وضعیت و حالت اطفال من 100 فیصد تغییر کرده است. چون می توانند به اجرای نمایش بپردازند، آهنگ بخوانند و من از این بابت ممنون آنها هستم.”
ځدران ظفری 14 ساله نیز که می خواهد در آینده یک معلم سرکس باشد، می گوید:”من به توانایی های سرکس خود افتخار می کنم. این ورکشاپ مرا از تنبلی و سرگردانی در کوچه و خیابان ها نجات داد. حالا می توانم نمایش “سکیت سرکس” و سایر کار ها را اجرا کنم. آرزو دارم در مقابل چشم سایر اطفال به نمایش پرداخته آنها را خوش سازم.”
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
