کابل- مقامات ارشد طالبان آمادگی شان را برای شروع مذاکرات با ایالات متحده درصورت ارایه جدول زمان بندی خروج کامل نظامیان امریکایی از افغانستان اعلام کردند. این مطلب را احمد شاه احمدزی صدراعظم سابق افغانستان اظهار کرده است.
همچنین مقامات عالی رتبه طالبان گفته اند که آماده اند تا تقاضای جانب امریکایی را به منظور قطع کامل مناسبات خود با شبکه القاعده عملی کنند.
احمد شاه احمدزی؛ صدراعظم افغانستان بین سال‌های 1995-1996 در گفتگو با آژانس خبری “آی پی اس” هفته گذشته گفت:” شماری از مقامات طالبان چند روز پیش با مقامات دولت افغانستان در مورد گفتگوهای صلح نشستی داشته اند.”
وی درادامه اظهارات خود گفت:”آنها[ طالبان] گفتند که امریکایی ها آماده خروج نظامیان شان از افغانستان اند.” وی همچنین گفت که مقامات طالبان هیچ اصراری به منظور تعیین زمان مشخص برای خروج کامل نظامیان امریکایی از افغانستان ندارند.” تعیین خروج نظامیان امریکایی از افغانستان وابسته خودشان است.”
وی تایید می‌کند که ملا برادر؛ معاون ملاعمر (رهبرگروه طالبان) قبل از دستگیری توسط مقامات استخباراتی پاکستان دراوایل سال 2010، ارتباطات نزدیکی را با مقامات دولت افغانستان درسال 2009 داشته است.
برخلاف شماری از حدس و گمان‌ها مبنی قطع مناسبات ملابرادر همراه ملا عمر به خاطر دستگیری وی توسط شبکه استخباراتی پاکستان یا ارتباط نزدیک وی با دولت افغانستان، احمد شاه احمدزی گفت:” ملا برادر همچنان یکی از افراد عالیرتبه طالبان است و جایگاه وی نزد ملاعمر تغییر نکرده است.”
برگشت به سال 2009
احمد زی، قبل از پیوستن به مبارزه علیه شوروی سابق در افغانستان، در پوهنتون ایالتی “کلورادو” تحصیل کرده و روابط بسیار نزدیکی با “شورای کویته” دارد، این درحالیست که وی همزمان از روابط شخصی با اردوی ایالات متحده برخوردار است. وی همچنین نقش مهمی را در دیدار یکی از رهبران ارشد طالبان با “برید جنرال ادوارد ام- ریدر” (قومندان نیروی عملیاتی مشترک نیروهای “ویژه امریکا” ایالات متحده در کابل در تابستان 2009) ایفا کرده است.
این رهبر ارشد طالبان در دیدار برید جنرال ریدر گفت که طالبان هیچ مشکلی در موضوع قطع روابط و مناسبات خود با شبکه القاعده ندارد اما این گروه نمی‌تواند موافق حضور نظامی دایمی ایالات متحده در افغانستان باشد. احمدزی تصریح کرد که وی به درخواست برید جنرال ریدر، با مقامات طالبان در بهار سال 2009 دیدار داشته است. پروسه مذاکرات حدود چهارماه به طول انجامید، بالاخره وی به خاطر طرح سوالات و پیش شرط های متعدد، ناچار به توقف مذاکرات شد.
البته پرسش عمده اینست که چه تعهدات و تدابیری در مورد امنیت جانی نمایندگان طالبان در پروسه مذاکرات روی دست گرفته می‌شود. احمدزی اطمینان داد که قومندانی نیروهای حافظ صلح درافغانستان (آیساف) زمینه رفت و آمد مقامات طالبان را به منظور شروع مذاکرات با دولت افغانستان، فراهم خواهد کرد.
براساس گفته‌های احمدزی، این مقام طالبان در دیدار با برید جنرال ریدر و احمدزی در کابل به دلایل امنیتی خود را “ملاامین محمد” معرفی کرده است.
طبق اظهارات احمدزی، نماینده شورای کویته طالبان در باره ناکامی ایالات متحده در باره تحت تعقیب قرار دادن نماینده ارشد طالبان به بریدجنرال ریدر، شکایت کرد. ملا محمد گفت که طالبان دو سال پیش نشستی با یکی از مقامات ایالات متحده در ولایت قندهار داشتند و در این جلسه این مقام امریکایی دو پیش شرط را( به منظور خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان) مطرح کردند.
در این دیدار دو شرط مطرح شد؛ اول قطع روابط طالبان با شبکه القاعده و دوم ایجاد سه پایگاه نظامی درازمدت ایالات متحده در افغانستان.
“نه حتی یک متر”
براساس نقل قول یکی از مقامات ارشد طالبان:” ما با شرط اول موافق هستیم اما در مورد شرط دوم مخالفت داریم.” رهبر طالبان می‌گویند که این گروه هیچ مشکلی با قطع مناسبات خود با شبکه القاعده ندارند اما در مورد ایجاد پایگاه‌های نظامی درازمدت ایالات متحده در افغانستان (حتی به اندازه “یک متر”هم باشد) مخالف است.
سپس نماینده شورای کویته ایالات متحده را به خاطرناکامی درعدم پاسخ به طالبان در مورد قطع روابط این گروه با شبکه القاعده مورد سرزنش قرارمی‌دهد. وی چنین گفت: ” شما هیچ جوابی به ما ارایه نکردید، شما نه یا بله به ما ندادید.” ریدر که از جولای 2010 به عنوان قومندان قومندانی نیروهای “ویژه” ایالات متحده ایفای وظیفه کرده است، هیچ عکس العملی در ایمل “آی پی اس” به اداره روابط عمومی این قومندانی در مورد اظهارات احمدزی نداشته است.
بعد از اعلام افزایش تعداد نظامیان امریکایی در افغانستان، اداره باراک اوباما، گفت که رهبری طالبان هیچ دلیلی برای مذاکرات ندارند درغیرآن، تحت فشار نظامی قرارخواهند گرفت.
درادامه روابط میان رهبران ارشد طالبان و مقامات ایالات متحده درسال 2007 و 2009، طالبان به طور واضح اعلام کردند که ایالات متحده با طالبان مذاکره نخواهند کرد، مگر اینکه این گروه با ایجاد پایگاه‌های نظامی دایمی ایالات متحده در افغانستان موافقت کنند.
بعد از نشست میان رهبر طالبان و جنرال ریدر درسال 2009، حدس و گمانه‌هایی در مورد عدم تمایل رهبری طالبان برای شروع مذاکرات با مقامات واشنگتن مطرح شد.
با وجود این تغییر، طالبان سعی داشتند تا به مقامات واشنگتن نشان دهند که این گروه آمادگی کامل دارند تا باحضورالقاعده یا هر گروه دیگری که باعث لطمه به ایالات متحده در افغانستان شود، مخالفت کنند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
