سال ۱۳۸۹ خورشیدی برای سینمای افغانستان سال پر دست‎آورد نبود؛ سالی که در سینمای ما تغییرات زیاد رونما نگردید.

در این سال از  پیشرفت‎ها و موفقیت‎ها در سینمای کشور کمتر شنیدیم، اما در مقایسه با سال‎های پیشین( به دلیل که در آن سال‎ها هیچ کاری در عرصهء سینما انجام نمی‎شد.) تا اندازه‎ء بهتر به نظر می رسید.

ازجمله فلم‎های که درسال گذشته به نمایش در آمد،  فلم” تار و زخمه” بود. این اثر سینمایی اولین فلم سال ۱۳۸۹ بود که به کارگردانی رویا سادات ساخته شد. این فلم در ماه حمل سال گذشته در پوهنتون کابل به نمایش گذاشته شد.

” آه مادر”  از ساخته‌های بصیر مجاهد است. این اثر رنگ مذهبی دارد، فلم” ایمان” یکی از فلم‏های جدید رسول ایمان است که به کارگردانی عارض یوسفی، تهیه شده  و در استرالیا به نمایش گذاشته شده است. فلم “پیوند” که به کارگردانی سلیم‎شاهین ساخته شده، سوژه اش روی خشونت علیه زنان می چرخد و به تاریخ اول حوت سال گذشته درکابل به نمایش درآمد. فلم “ختم فلم” به کارگردانی جوانشیر حیدری ساخته شد. سریال “سپر” به کار گردانی غلام رسول فقیرزاده و ضیاءالدین بختیار از دست آوردهای دیگری بود که سال گذشته در سینمای افغانستان رخ داد.

دو فلم دیگر از سوی هنرمندان افغان در خارج از مرزهای کشور ساخته شد. هرچند این فلمها تولید سینمای افغانستان نیستند، ولی توسط فلم‎سازان افغان ساخته شده اند. فلم بلند داستانی “صدایم کن” از رازی محبی، فلم‎ساز افغان مقیم ایتالیا و فلم نیمه مستند “نسیمه” خاطرات یک دختر مهاجر را روایت می کند. این فلم اثر صحرا کریمی است و در سلواکیا ساخته شده است.

صدیق برمک، فلم‎ساز افغان می‎گوید:”سینمای بازاری افغانستان با وجود کمبودیهایش مثل همیشه پرکار بوده است.”

نمایش

در میان هشت سینمای کابل، هیچ کدام به فلم‎های افغانی اختصاص ندارد. در تمام این سینماها فلم‎های هندی به نمایش گذاشته می شود، این امر نشان می دهد که تماشاچیان کابلی نیز به چنین فلم‎هایی علاقه دارند.

درسال گذشته برنامه‎های نمایش فلم افغانی نیز ترتیب داده شد که بزرگترین آن در قالب فستیوال بین المللی فلم‎های کوتاه وداستان، فلم‎های مستند و انیمیشن به تاریخ اول سرطان برای چهار روز در پوهنتون تعلیم وتربیه گشایش یافت و به تاریخ پنجم این ماه در قصر ملکه باغ بابرکابل  به پایان رسید، این جشنواره زیر نام سایه‎های سفید از بزرگترین جشنواره فلم‎های مستند وانمیشن افغانستان در تاریخ سینمای این کشور بود که ده‎ها فلم‎ساز وهنرپیشه‎های مرد وزن درعرصه‎های مختلف سینما جوایزی اهدا شد.

انجنیر لطیف احمدی، سینماگر و رییس افغان فلم جشنواره سال۱۳۸۹ را مثبت ارزیابی کرده و گفت:”این فیستیوال گام خوب درعرصه سینمای افغانستان است که درتاریخ سینمای افغانستان ثانی ندارد.”

همچنان به تاریخ دوم سرطان جشنواره ای دیگری به نام” بوقلمون” از طرف مرکزهنرهای معاصر افغانستان برگزار گردید. دراین جشنواره سه فلم کوتاه( جادو، بوقلمون و درگذرگاه تاریخ) به نمایش گذاشته شد.

وضیعت کار در سینما

ترينا اميري، یکی از هنر پیشه‎های فعال سینمای افغانستان وضعیت سینما و هنر افغانستان را در سال ۱۳۸۹ نسبتاً خوب بیان کرد، اما وی سهم زنان را در سینما ناچیز بیان نموده می گوید:”  وضعیت سینمای ما در مجموع خوب بود و روز به روز بهبود می ابد.”

به گفته وی مشكل اساسی این است كه نقش دختران در سينماي افغانستان كم رنگ بوده و بدون نقش آنان سینما هرگزکامل نمی‎شود.

وی تصریح می کند که بیشتر خانواده ها اجازه نمی‎دهند  تا دختران‎شان در سينما كار کنند.

مشکلات عمده و نوعیت فلم‎ساز ان

در افغانستان سینماگران سه گروه‎ اند. گروه اول سینماگران بازاری که فلمهای اکشن و عشقی به شیوه فلمهای پشاوری و هندی میسازند. گروه دوم فلم‎سازان جوان و درسخواندهای هستند که معمولاً فلمهای کوتاه و مستند میسازند و مشکل بزرگ شان نداشتن تجهیزات لازم برای کارهای شان است. گروه سوم فلم‎سازان تثبیت شده و با تجربه‎ای اند که در برخی از جشنوارههای خارجی صاحب نام و نشان شدند.

به اشتراک بگذارید