از سال نو در افغانستان با جشن نوروزی تجلیل بعمل آمد.
جشن سال نو، روزی که با آمدن فصل بهار در ایران و کشور های آسیای مرکزی نیز تجلیل می گردد. امسال نیز مانند سال های گذشته، در افغانستان از عید نوروز یا فصل اول سال، با نهال شانی سراسری استقبال بعمل آمد.
شادی خان سیف گزارشگر ایشیاکالینگ از کابل در مورد تغيیر اقلیم و تاثیر آن بالای کشت و زراعت گزارش می دهد:
نوروز در سراسر افغانستان با برپایی جشن ها، مهمانی ها، تقدیم هدایا، دسته های گل، آهنگ خوانی و رقص تجلیل می گردد. همین حالا، گردانندهء برنامه های یکی از ستیشن رادیویی مشهور در پایتخت، با پخش آهنگ های شاد نوروزی، حلول آن را برای هموطنانش تبریک می گوید.
امسال، اقلیم و هوای کشور متفاوت از سال های گذشته است. در نخستین روز سال یا فصل بهار، ابر و سرمای شدید کابل را فراگرفته است، به این معنی که زمستان نسبت به سال های دیگر طولانی شده است.
منتظر شاه، یکی از فعالان محیط زیست در کابل می گوید: “خوب، بدون شک طوریکه دیده می شود، تغيیرات اقلیمی غیر قابل پیشگیری در حال وقوع است که البته افغانستان نقطه پايانی آن می باشد.”
در حال حاضر، سیستم آبیاری افغانستان وابسته به آمدن برف و باریدن باران است، اما امسال تقریبا زمستان خشکی را شاهد بودیم. سالها جنگ و ناآرامی (سیستم کاریز یا کانال های آبیاری زیر زمینی) را که در گذشته ها مورد استفاده قرار می گرفت، تقریبا از میان برده و همه را خشک ساخته است.
دهقانان در اطراف و اکناف کشور از بیم خشکسالی ناامید و نگران هستند. نصرالله خان دهقانی از ولایت لوگر که در زمین خویش گندم کاشته است، با مشاهده آب کم کاریز ها و نبود باران، از بیم “بی آبی” های فصل گرما در هراس است، می گوید: ” شرایط اقلیمی بدون شک در قسمت زراعت و حاصلات زمین تاثیر خویش را بجا خواهد گذاشت. فکر می کنم، با توجه به زمستانی خشکی که گذشت خطر خشکسالی ما را تهدید می کند و حکومت باید از همین حال در پی چاره برآمده، اقدامات لازم را روی دست گیرد.”
چهار سال قبل در این منطقه برف های شدیدی بارید. گفته می شود، ذخایر برف کوه های هندوکش و همالیا، منابع بزرگ عایداتی و زراعتی برای 210 ميلیون انسان ساکن این مناطق می باشد. با وجود آنهم، متاسفانه مطالعات نشان می دهد که افزایش اوسط درجه حرارت زمین در این مناطق، نسبت به سایر نقاط جهان سریع تر است.
پس یگانه راهی که حکومت بتواند با این مصیبت مبارزه کند، همانا راه اندازی برنامه های نهال شانی در سراسر کشور است. مردم مشغول خریداری درخت های مثمر و غیر مثمر جهت غرس در حویلی، باغ، خانه و کنار سرک ها می باشند.
محمد رفیق که یک مقدار نهال های جوان و تازه را از باغ خود در شمال کشور به پایتخت آورده است تا بفروش برسند، می گوید: “ما تمام انواع و جنس نهال های میوه دار و گل های رنگارنگ را برای فروش داریم. فکر کنید هرگاه هر یکی از هموطنان ما یک دانه درخت غرس نماید، افغانستان به یک سرزمین سرسبز تبدیل شده نشانی از گرد و غبار به مشاهده نخواهد رسید.”
در جریان دهه های اخیر، به سبب شیوع جنگ های خانمان سوز در افغانستان صد ها هزار درخت از میان رفت و قاچاقبران با استفاده از فرصت، آن ها را قطع و چوب شان را از طریق معابر سرحدی بصورت غیر قانونی به پاکستان منتقل ساختند.
سازمان ملل متحد تخمین می کند که در جریان 25 سال گذشته، نیمی از جنگلات و درخت های افغانستان بصورت غیر قانونی قطع و از میان رفته اند، اما اداره حفظ محیط زیست ملل متحد (NEPA) با اظهار خوشی از وضعیت بهتر فعلی، شرایط را رو به بهبود می یابد.
کاظم همایون یکی از کارکنان نهاد مذکور در زمینه می گوید: “بسیار جای خوشی است که می بینیم تمام مردم در هر سن و سالی که قرار دارند، از اهمیت و مفاد درخت و نهال شانی واقف می باشند. تنها جنگلات موجود نمی تواند اثرات مخرب آلودگی هوا را از میان بردارد، بلکه ما نیاز داریم برای مبارزه با این آلودگی تا می توانيم به غرس درخت و نهال مبادرت ورزیم.”
