ads

اوباما؛ کرزی متحد ماست

حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان که در هشت سال گذشته،  سکان قدرت در افغانستان را در دست دارد و باید برای کمتر از پنجسال دیگر نیز این سمت را  در اختیار داشته باشد، بار اول در کنفرانس بن، به حمایت امریکا، انگلیس و سازمان  ملل به قدرت رسید و توام با تکیه زدن او بر […]

نویسنده: The Killid Group
29 وری 1389
حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان که در هشت سال گذشته،  سکان قدرت در افغانستان را در دست دارد و باید برای کمتر از پنجسال دیگر نیز این سمت را  در اختیار داشته باشد، بار اول در کنفرانس بن، به حمایت امریکا، انگلیس و سازمان  ملل به قدرت رسید و توام با تکیه زدن او بر اورنگ قدرت،

کلید * بیست و نهم حمل 1389                        

حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان که در هشت سال گذشته،  سکان قدرت در افغانستان را در دست دارد و باید برای کمتر از پنجسال دیگر نیز این سمت را  در اختیار داشته باشد، بار اول در کنفرانس بن، به حمایت امریکا، انگلیس و سازمان  ملل به قدرت رسید و توام با تکیه زدن او بر اورنگ قدرت، نیرو های امریکایی و انگلیسی به خاطر سرکوب تروریزم بین المللی به رهبری القاعده که افغانستان را خانه ساخته بود، وارد افغانستان شدند و بعد با شکل گیری ائتلاف بین المللی ضد تروریزم به رهبری امریکا این حضور قوی تر شد و بعد با داخل شدن پای ناتو در جنگ افغانستان و ظهور دوبارۀ طالبان در 2004، نیرو های خارجی در افغانستان بیشتر گردیدند و امروز رهبری این جنگ به شدت خونین را سازمان ناتو به قومندانی جنرال امریکایی مک کریستال به عهده دارد.

روابط امریکا و کرزی در زمان قدرت بوش در امریکا فوق العاده خوب بود و با دولت  امریکا در آنزمان قرارداد ستراتیژیک را به امضا رساند.

 با آمدن بارک اوباما به عنوان چهرۀ سیاهپوست و دموکرات، این روابط به زودی به سردی گرائید. اوباما و حواریون قدرتمند او در واشنگتن بر کار های بوش در افغانستان خط بطلان کشیدند و به این صورت باید برخی از کفارۀ گناهان  بوش  را حامد کرزی میپرداخت.

تیم اوباما در کاخ سفید دولت کرزی را فاسد و بیکفایت خوانده، تعهد کردند که دیگر پول سیاه امریکا هم در افغانستان بی حساب و کتاب به مصرف نخواهد رسید.

هرچه این فشار بر کرزی اضافه تر میشد، وی به همان پیمانه خود خارجی ها، مخصوصا امریکایی ها را متهم به فساد و بیکفایتی در افغانستان مینمود و اوج این جدل ها بعد از برگذاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان  بود که در ان  حامد کرزی مُهر تقلب و دست اندازی در انتخابات  را از سوی  سه خارجی حاضر در کمیسیون شکایات انتخاباتی  خورد و بخشی از آراء او را باطل اعلان کردند و با اینکه کرزی بار دیگر به قدرت رسید، اما او خود را رئیس جمهور «زده و زخمی» نامیده، معتقد است که خارجی ها بر او ظلم روا داشته و اینک مجبور شد تا  استعفای رئیس کمیسیون  مستقل انتخابات و رئیس دارالانشای آنرا بپذیرد.

کرزی در حضور اعضای کمیسیون و خبرنگاران ابراز داشت که خارجی ها در امور داخلی افغانستان مداخله میکنند و اگر این مداخله ادامه پیدا کند، دولت افغانستان به نوکر و جنگ یاغیگرایانۀ کنونی به مقاومت ملی مبدل خواهد شد و بعد در قندهار این را اعلان کرد که او خود را از قید خارجی ها رهانده است.

با تمام چنین ابراز نظر هایی همه میدانند که حامی اصلی کرزی و دولت او امریکایی ها میباشند که سالانه ملیارد ها دالر را در افغانستان به مصرف میرسانند. اردو و پولیس ملی افغانستان به حمایت مادی و معنوی آنان پرورش می یابند ، باز سازی افغانستان بدون این کمک ها نا ممکن بوده و در نبود این قوا دولت کرزی یک هفته هم دوام کرده نمیتواند.

اینکه آقای کرزی درین جدال بر چه چیزی حساب میکند و چگونه از بند خارجی ها رهیده و قبل ازان در چه بند های قرار داشته، چیزی نمیگوید.

با این که برخی از غربی ها اظهار نظرات تندی در مورد صحبت های اخیر کرزی داشتند، اما اوباما گفت که کرزی تا هنوز متحد و همکار امریکایی ها در افغانستان است و با زهم اشاره داشت که او باید به  بهتر کردن اداره اش بیاندیشد.

کرزی بعد از آنکه اعلان شد که خارجی ها در قندهار عملیاتی را تدارک دیده و منتظر دستور کرزی میباشند، او به قندهار، وردک و کندز رفت و در تمام این سفر ها مک کریستال قومندان عمومی نیرو های ناتو در افغانستان او را همراهی میکرد که معلوم میشود ، امریکایی ها تلاش دارند تا با تمام تلخ گویی های آقای کرزی بازهم او را همراهی و همگامی کنند. با تمام اینکه کرزی در کندز بازهم از مداخلات خارجی در اداره اش یاد آوری کرد، اما بسیاری در افغانستان به این باورند که امریکایی ها بالاخره با این سخنان کرزی تسویه حساب خواهند کرد و در برابر این همه بلند پردازی ها او خواهند ایستاد و برخی هم به این عقیده اند که کرزی با تمام این رویارویی های لفظی با امریکا، گزینۀ خوبی برای آنها میباشد و او قادر است که در انارشی زدگی کنونی با جناح های متضاد روابط خاصی ایجاد و تعادل را رعایت و از رویاوریی ها بکاهد. اینکه امریکا تا چه زمانی در مورد او به این باور خواهد ماند، پیشبینی شده نمیتواند.  

کرزی که نه حزبی  و نه تیم نیرومند کاری  با خود دارد، با جنگسالاران، نهاد های جامعۀ مدنی، زنان ، تکنوکرات ها ، حزب اسلامی، بخشی از طالبان  و اقوام مختلف در روابط خاصی قرار داشته و به اکثر چیز های که میگوید و وعده میدهد، باور نداشته و بدینگونه چرخ روزگار را به دوران در می آورد و شاید همین خصوصیت های چند جانبۀ او باشد که خارجی ها خود را مجبور به تائید او میدانند.

اما اینکه تا چه زمانی او میتواند کُمیت شکوَه هایش را همچنان به جولان نگهدارد، کسی پیشبینی کرده نمیتواند، ولی آنچه که مسلم است اینکه چنین تند حرفی های برای خارجی ها تا درازمدت حنا نخواهند داشت و روزی که معلوم نیست دور است یا نزدیک او را به سکوت وا خواهند داشت.  

این را خود کرزی هم میداند و میگوید که 120 هزار خارجی در افغانستان است و به خود حق میدهند که در امور کشور ما مداخله کنند. اما مدعی است که او خود را از قید آنان رهانده است. معلوم نیست که اگر دیگران درین قید باشند و او خود را  به تنهایی ازان برهاند چه معنی و ارزشی  داشته میتواند.

 

کلید ګروپ په ټویټر او فیسبوک کې وګورئ
د تکشارک په واسطه پراختیا او طرحه جوړونه - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA