در کشور جنگزده و زن ستیزی مثل افغانستان که برای فعالیت های اجتماعی زنان، زمینه های کوچکی وجود دارد و این مردان اند که برای شان در زمینۀ فعالیت های اجتماعی و سیاسی مثل دهها مورد دیگر، خط و راه تعیین میکنند و بدینگونه آزادی شانرا سلب مینمایند، درانتخاباتی که در 29 اسد برگزارشد، زنان بازهم با تقبل قربانی در نقاط بسیاری از کشور به پای صندوق های رای رفتند و آرای خود را به صندوق ها ریختند و در ختم شمارش آرا معلوم خواهد شد که چه تعدادی درین انتخابات شرکت کرده بودند.
گزارشات خبرنگاران در روز برگزاری انتخابات حاکی ازآن بود که طیف وسیعی از زنان در ولایاتی چون کابل، هرات، بامیان، زابل و کنر در انتخابات شرکت نمودند. با اینکه زنان نیمی از جامعۀ ما را میسازند و از سوی مردان بسیار ضربه پذیر اند؛ اما در سالهای اخیر بنا به علل گوناگونی، سطح تلاش و اشتیاق شان برای شرکت در کارهای سیاسی و اجتماعی تا حدی بالا رفته که آنرا از روی شرکت آنان در انتخابات اخیر، باتمام تهدیداتی که وجود داشت، میتوان محک زد.
اما نباید فراموش کرد که در جامعهء فقیر ما هر آسیبی که به مردان میرسد، بار مشکل بعدی آنرا زنان به دوش میکشند؛ زیرا این مرد، یا شوهر یا برادر و یا پدر یک زن هم میباشد. مخصوصاً که شوهران بعد از گرفتن هر حادثه ای، بار زندگی خانواده را جبراً به دوش زنان می اندارند. زنانی که تا روز حادثه، حق رفتن به بیرون از خانه را نداشتد، حال یکباره باید فرزندان شان را اعاشه کنند و بار زندگی را خود به دوش بگیرند.
با این وضعیت اگر انتخابات ریاست جمهوری 29 اسد به بار دوم کشانده شود، آیا زنانی که در بار اول با دهها ترس و لرز رای دادند، بازهم رای خواهند داد؟ و حال که با سرو چشم دیدند که طالبان انگشت های جوانان را قطع و گوش و بینی آنانرا بریدند، خود شان چه که بازهم حاضر خواهند شد، فرزندان و تا حدی شوهران خود را اجازهء رفتن به پای صندوق ها بدهند؟
آنانیکه با این انتخابات، بازی های سیاسی را به راه انداخته و با تمام قدرت تصمیم دارند که این انتخابات به نتیجه رسیده را نفی و به جای آن انتخابات دیگری را به راه بیندازند، مطمئناً که در برابر چشم های شان پردۀ رسیدن به قدرت، چنان هموار گشته که پروای همچو چیزهایي را ندارند و اگر این انتخابات، هزار بار مسخره تر از دور اول برگزار گردد که مطمئناً چنان خواهد شد و خود شان به قدرت برسند، بازهم برای شان کوچکترین پرابلمی را ایجاد نخواهد کرد.
برخی ازخارجی ها نیز که فقط به قدرت رسیدن دوستان شان می اندیشند و چون پول این انتخابات را پرداخته اند، به بسیار آسانی فرمایش میدهند که انتخابات باید از نو صورت بگیرد و بی آنکه انتظار بکشند که نتیجۀ آرأ و کمیسیون شکایات به چه نتیجه ای میرسد، فرمان لغو آنرا صادر میکنند و اعلان ارزیابی جلساتی در مورد این انتخابات را میکنند، تماماً از روی بی توجهی به رای مردم، مخصوصاً زنانی میکنند که پر از اضطراب و دلهره به پای صندوق های رای رفتند و قربانی دادند و این هم مسلم است که قربانی دادن از خود حدی دارد و آیا این زنان وقتی ببینند که خارجی ها رای شانرا باطل میسازند و به خواهش خود در پی برگزاری انتخابات دیگری اند تا به اهداف مورد نظر خود برسند، درین انتخابات شرکت خواهند کرد؟
زنان که در افغانستان در شرایط کنونی، محور قربانی درانجام کارهای سیاسی و اجتماعی به حساب می آیند، وقتی ببینند که با آرای شان چنین برخورد صورت میگیرد، کسی نمیتواند باور کند که بار دیگر بازهم در انتخابات شرکت کنند و این را باید فرماندهان داخلی و خارجی بر قدرت در افغانستان، خوب بدانند و درک نمایند.
کلید ګروپ په ټویټر او فیسبوک کې وګورئ
