به تاریخ 6 جدی تفاهمنامۀ انتقال برق تاجکستان از طریق افغانستان به ایران، با امضای وزرای انرژی و آب سه کشورایران، افغانستان و تاجکستان نهایی شد. با این تفاهمنامه 1000 میگاوات برق آبی تاجکستان، به فاصلۀ هزار کیلومتر از داخل خاک افغانستان عبور و به ایران می رسد.
در این میان ایران پیشنهاد ساختن کمیسیون آب را به خاطر رفع تشویش آب میان افغانستان، ایران و تاجکستان نموده، اما این که ایران و تاجکستان و یا افغانستان و تاجکستان از بابت مصرف آب میان شان چه تشویشی دارند، روشن نیست.
مگر این خود ایران است که چنین تشویشی دارد، با اینکه صد ها سال است که تمام آب دریا های هلمند و هریرود افغانستان را بی پرسان و بی تشویش می مکد و حا ل هم بی خیال به کارش ادامه می دهد، اما می خواهد که تشویش های سال های بعد را نیز همین حالا رفع نماید، چون فکر می کند که چنین فرصت تلایی را گاهی به دست نخواهد آورد.
اما جالب است که با تمام این استفاده ها، در این روز ها ایران بیش از 150 تانکر تیلی را که باید به افغانستان می رسید به زور در مرز خود نگهداشته و می گوید که چون این تیل ها برای مصرف نیرو های اشغالگر غربی به افغانستان می رود و چون ایران مخالف اشغالگران غربی در افغانستان است، پس حق دارد که به این تانکر ها اجازه ای عبور از مرز را ندهد.
جالب است که ایران از یکسو با همین دولت زیر اشغال می خواهد کمیسیون سه جانبۀ تشویش آب را بسازد و از داخل خاک همین کشور اشغالی، برق تاجکستان را انتقال می دهد و قرار است از سرک حلقوی همین کشور اشغالی برای ایجاد ارتباط ترانزیتی با تاشکند، استفاده کند و این همه را به نفع ایران در کنار تانکهای «اشغالگران» انجام می دهد، اما وقتی انتقال تیل ایران به افغانستان مطرح می شود، پای مصرف اشغالگران به میان می آید!! این را در عرف افغانها یک بام و دو هوا می گوید. سیاستی که همیشه رژیم فعلی حاکم بر ایران با افغانها داشته است.
با اینکه قسیم فهیم، معاون اول ریاست جمهوری افغانستان برای حل این مشکل به ایران رفت و از سران حکومت ایران خواست تا تانکر ها را اجازۀ ورود به افغانستان بدهد. اما احمدی نژاد علت اجازه ندادن عبور تانکر ها به افغانستان را همان مصرف خارجی های اشغالگر نامید و در حالیکه آقای فهیم در این مورد سکوت کرد، گفته شد که بعد از این مسافرت، مشکل عبور تانکر ها حل شده است، اما اینک تا حال تانکر ها در آن سوی مرز قطار مانده و با اینکه مصارف موتر داران و صاحبان تیل هر روز بالا می رود، مگر بازهم از سوی ایران اجازۀ حرکت به سوی افغانستان داده نشده است.
اینکه چرا مقامات ایرانی با این همه استفاده های که از آب و خاک افغانستان می کنند، بازهم اینگونه بر شتر مست سوار اند و هرطوری بخواهند افغانها را تحقیر می کنند، برای همه روشن است. از یکطرف ایرانی ها از ارگ تا بیرون ارگ برای دهها افغان پول داده، زبان همه را چنان بند انداخته که قادر نسیتند در برابر این کار های ایران کوچکترین حرفی بر زبان بیاورند ودولت افغانستان باید تا زمانیکه به تانکر ها اجازۀ ورود به افغانستان داده نشود، استفاده از خاک، آب، عبور برق و ترانزیت ایرانی را از افغانستان ببندد و حد اقل یکبار به رژیم «دل بخواه» ایران که افغانها را چون خس و خاشاکی ارزش نمی دهد، بفهماند که اگر تیل را اجازه ندهی این همه امتیازاتت را از دست خواهی داد.
برای این کار آقایان کرزی، داوود زی و افغانهای دیگری که در مقامات دولتی قرار دارند و تا حال در برابر ایران زانو زده و پول گرفته اند، یکبار از این امتیاز بگذرند و سنگ بر شکم ببندند وبه ایرانی ها نشان دهند که افغانستان نیز امکانات بسیاری دارد که می تواند متقابلاً ایران را زیر فشار قرار دهد و به ایرانی روابط متقابل میان همسایگان را بفهماند که اینگونه بی خیال نرانند.
در چند روزی که ایرانی ها با زور گویی به تانکر های تیل، اجازه ای ورود به افغانستان نمی دهند، مردم افغانستان انتظار دارند که دولت افغانستان با این همه امکاناتی که برای زیر فشار قرار دادن ایرانی ها در اختیار دارند، چه اقدامی خواهد کرد، چون طرق حسن همجواری و سفر های دپلماتیک تا حال در این مورد، گره گشا نبوده، فایده ای نداشته اند.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
