کمیته حالات اضطرار و وزارت زراعت کشور هشدار می دهند که از اثر خشک سالی ها فاجعه انسانی در راه است.
وزارت زراعت و کمتیه حالات اضطرار به ریاست کریم خلیلی معاون دوم ریاست جمهوری افغانستان، ضمن هشدار طی فرا خوانی از جامعه جهانی خواسته اند که برای مبارزه با این پدیده مبلغ 142 ملیون دالر نیاز است. این مبلغ افزون بر 441 ملیون دالری است که پیش از این توسط این ارگان ها از سازمان غذایی جهان تقاضا شده بود.
گفته می شود این خشک سالی 14 ولایت کشور را چون، بلخ، سمنگان، تخار، سرپل، هرات ، بادغیس؛ فاریاب، جوزجان، بغلان، کندز،بدخشان، بامیان، دایکندی و غور تهدید کرده و زندگی انسان ها و مواشی را با خطر گرسنگی مواجه ساخته است.
به باور وزیر زراعت، افغانستان تا کنون نتوانسته غله مورد نیاز خود را تامین نماید. از جانب دیگر در سال جاری، از اثر خشک سالی نزدیک به یک سوم از نیازمندی های غذایی مردم از بین رفته و حدود سه ملیون تن نیز با خطر گرسنگی مواجه اند که این موضوع آغاز یک فاجعه انسانی ناشی از خشک سالی می باشد.
هرچند گفته می شود درطی سال جاری، وزارت زراعت، توزیع 40 هزار تن گندم، پنج هزار تن برنج، 10 هزارتن تخم اصلاح شده بذری و20 هزار تن علوفه برای مواشی در این ولایت ها را از قبل آغاز نموده و تا به حال جریان دارد، ولی این کمک ها کافی نیست و نیازمند کمک های بیشتر جامعه جهانی می باشد. درهمین حال، نتایج بررسی علمی دقیقی که از سوی وزارت زراعت انجام گرفت، پیشبینی شده است که امسال در این ولایت ها خشک سالی ها بیشتر بوده، اما این تهدید ها می تواند با کمک 142 ملیون دالری از سوی کشورهای خارجی مرفوع گردد. اگر کشورهای خارجی به این فرا خوان، جواب مثبت دهند، بدون شک وضع زندگی 2/6 ملیون تن بهبود خواهد یافت.
تجربه نشان داده است که اکثر کمک های که از سوی کشور های خارجی صورت می گیرد، از سوی نیروهای خارجی، مسئولان دولتی و… حیف و میل شده و از این بابت پول های کلانی را به جیب زده اند. همین اکنون که از یکسو مردم در خطر گرسنگی قرار داشته و از سوی دیگر با مشکلات کاهش دو ملیون تنی غله روبرو اند، بیم آن می رود که زمستان پیشرو خطرناک تراز گذشته باشد.
هرچند طبق آمار های ارائه شده از سوی نهاد های مسئول،حدود 3 تا 9 ملیون نفوس افغانستان زیر خط فقر و گرسنگی قرار دارند، با این وجود خشک سالی ،سه ملیون تن دیگر را به جمع این افراد افزوده است.
از سوی دیگر طی ماه های اخیر تنها 400 خانوار از منطقه یکاولنگ بامیان دست به کوچ کردن گروهی زده اند، بیم آن می رود که از سایر ولایات چون غور، دایکندی، بادغیس و بدخشان موج از مهاجرانی که شمارشان به 400 هزار خانوار برسد به طرف شهرهای بزرگ کشور از جمله کابل سرازیر شوند. با تاسف هجوم خیل عظیم از گرسنگان به شهر ها پیامدهای خیلی منفی در قبال داشته و ترس از آن است که عوامل چون بیکاری، مشکل مسکن، بلند رفتن نرخ مواد اولیه، بد امنی ، افزایش جرم و جنایت و غیره بروز نماید.
تجربه نشان داده است که کمتیه حالات اضطرار و نهاد های ذیدیخل به نسبت کم کاری ها و سهل انگاری های که در گذشته از خود به نمایش گذاشته اند، هیچ امیدی بر بهبودی وضعیت پیشبینی شده، وجود ندارد. از سوی دیگر به نسبت جو طبیعی موجود در افغانستان و از جانب دیگر بندش راه های مواصلاتی در فصل زمستان این بیم را دو چندان ساخته است.
در گذشته ها نیز در پی تحقیقات که اداره کلید گروپ در این راستا انجام داده بود واضح شد که اکثر مواد کمک شده برای نیازمندان حوادث طبیعی که در ذخایر انتقال می یابد قبل از بروز حادثه از سوی متنفذین دولتی، افراد با نفوذ محلی و زورمندان حاکم در ولایات، توزیع شده ومستمندان از آن بی بهره مانده اند.
بناً دولت به خصوص کمیته حالات اضطرار و اداره مبارزه با حوادث طبیعی، ارگان های ذیربط و… تلاش ورزند تا از چنین خطر عظیم جلوگیری کرده و تا دیر نشده پلان های وسیعی را جهت رفع خطر اتخاذ نمایند. ورنه متل نوش داروی پس از مرگ را شاهد خواهیم بود.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
