تبت، سرزمینی است با ذخایر یخ و منابع سرشار آبی شرین و گوارا که در جنوب کشور چین موقعیت دارد. تبت در حال حاضر تحت کنترول چین قرار داشته و اعمار بند های آبی توسط این کشور سبب تغییرات اقلیم آن شده است.
رایس واشرمن، گزارشگر صدای آسیا، اخیرا با آقای “لوبسانگ سنگهی” رییس جمهور تبعیدی تبت در سویدن صحبت و گزارش ذیل را تهیه کرده است:
کشور چین که 19 فیصد جمعیت جهان را در خود جای داده است، تنها 12 فیصد آب شیرین جهان را دارا است. به این معنی که تقریبا 400 میلیون نفوس این کشور در حال حاضر با بحران کمبود آب مواجه می باشند؛ وضعیتی که باشندگان کشور هند، پاکستان و کشورهای دیگر نیز از آن رنج می برند.
آقای “لوبسانگ” رییس جمهور تبعیدی تبت، بتاریخ 14 نوامبر طی صحبتی در پارلمان سویدن، گفت، چین به صورت غیر قانونی و غیر حقوقی از منابع آبی ما استفاده می کند که البته این عمل سبب تغییر اقلیم، آب شدن ذخایر یخ و در نهایت ویرانی سرزمین ما می شود.
آقای “لوبسانگ” افزود: “یخچال های تبت سریعا در حال ذوب شدن است. در 100 سال گذشته، 50 فیصد آنها نابود گردیده است و اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد، الی سال 2100 میلادی، از 46 هزار توده ی باقیمانده، حد اقل 1 بر 3 آن نیز از میان خواهند رفت.”
ارزیابی ها چنین است که وقتی ذخایر و توده ای یخ تبت آب گردد، جریان آب به طرف جنوب و جنوب شرق آسیا سرعت یافته و در دوام این وضعیت، ذخایر آبی به پایان می رسد و خشکی و بی آبی همه جاها را فرا می گیرد.
پروفیسور “دیلیانگ چن” پژوهشگر ذخایر و توده های یخی از اکادمی علوم چین، می گوید: “شاید در اثر ذوب شدن یخچال ها، جریان آب برای مدتی زیاد باشد، ولی در دراز مدت این اتفاق زیان های زیادی را در پی خواهد داشت، چون همه می دانیم وقتی که یخچال ها ختم شد چی مصائیبی به سراغ مان خواهد آمد. البته نه تنها به ساکنین منطقه، بلکه برای مردم تمام جهان…”
قرار مطالعات ملل متحد، تقریبا مصرف آب نصف جمعیت جهان از دریاهایی تامین می شود که از زمین های “تِبت” سرچشمه گرفته و به کشور های جنوب آسیا می روند. در حال حاضر کنترول زمین های آب خیز تبت را چینایی ها بدست دارند و با توجه به روابط تنش آلود این کشور با هند، کارشناسان ترس دارند که روزی از این آب ها منحیث نقطه ی فشار استفاده گردد.
آقای “لوبسانگ سنگای” می افزاید: “زندگی 1.4 میلیارد انسان وابسته به آب های شرین و گوارای است که از دامنه های کوه و یخچال های “تبت” سرچشمه می گیرد و توجه نکردن به آن، مصیبت و بحران بزرگ را در پی خواهد داشت.”
چین برای رفع مشکل کم آبی خویش در نظر دارد، مسیر دریای “براهام پوترا” را که (از سرزمین “تبت” سرچشمه می گیرد و آب مورد نیاز ساکنین بنگله دیش و هند را نیز تامین می کند)، به سوی ایالت “ژین جیانگ” خود برگرداند، عملی که بخش بزرگی از جمعیت های ساکن منطقه را به کمبود آب مواجه خواهد کرد.
در هفت سال گذشته این کشور چهار بند آبی را در مسیر حرکت دریای مذکور بنا نهاده است که البته سبب رسیدن زیان به وضعیت و سیستم اقتصادی محلی جمعیت های ساکن منطقه، بشمول فعالیت های زراعتی و استحصال نمک گردیده است.
آقای “بهوو دهوندوپ” یکی از تبعیدیان تبتی که اکنون در سویدن زندگی می کند و در گذشته رهنمای سیاحین در کوه ها بود، می گوید: “بارها دیده ام که چینایی ها مردم قریه جات را با جبر از خانه و کاشانه های شان بیجا نموده، مسیر و جریان آب را برای اعمار بند های آبی صاف می کردند. اعمار بندها سبب رونق صنایع و مفاد این کشور می گردد، اما مردم محل را سخت زیان می رساند. جای تاسف اینجاست که مردم حتی مجال کوچکترین اعتراض و انتقاد را بر ضد اعمال چینی ها ندارند.”
دفتر دیده بان حقوق بشر هم گزارش می دهد که از سال 2006 الی 2013 میلادی در حدود دو میلیون از ساکنین “تبت” جبرا از خانه و کاشانه‌ی شان رانده شده اند یا به عبارت دیگر، قربانی فعالیت های انکشافی چین گردیده اند. تبتی ها از سال 1959 میلادی بدینسو علیه تجاوز چین به سرزمین شان با این کشور مخالفت دارند. همین دو سال قبل بود که یک اعتراض خشونت بار مردمی در “لهاسا” پایتخت “تبت” به وقوع پیوست.
مردم تبت طی این عتراض خواستار پایان یافتن تجاوز چین به کشور شان گردیده اظهار داشتند که دیگر تحمل تخلف های حقوق بشری، تعصبات قومی و تخریب منازل خویش را توسط آنان نداریم. از سال 2014 میلادی بدینسو، بیشتر از 150 تن از مردم این سرزمین در اعتراض به دوام سلطه ی چین بر خاک شان دست به خودسوزی زده اند.
با به قدرت رسیدن حزب کمونیست چین، آقای “شی جین پینگ” رئیس جمهور این کشور به همسایگان کوچک خود از جمله تایوان، هانگ کانگ و تبت هشدار داد که هیچ نوع فعالیت جدایی طلبانه قابل تحمل نیست.
از همین سبب، رئیس جمهور تبعیدی تبتی در سفر اخیر خویش به کشورهای اروپایی خواستار حمایت بیشتر جامعه بین المللی از تلاش های آزادی طلبانه مردم خویش شده، گفت: “آیا شما از خشونت حمایت می کنید و یا از عدم خشونت؟ آیا شما از عدالت حمایت می کنید و یا از بی عدالتی؟ آیا شما از مهاتما گاندی حمایت می کنید و یا از مائو؟ آیا شما از “دلایی لاما” حمایت می کنید و یا از “شی جین پینگ”؟ آیا شما از دمواکراسی حمایت می کنید و یا از عدم دموکراسی؟… اگر از ما حمایت نمی کنید، پس معلوم است که از کی ها حمایت می کنید.”
رایس واشرمن – صدای اسیا – سویدن
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
