طوری که در جریان سالها جنگ، بسیاری از زیربناهای کشور ویران شده است، محیط سبز کشور نیز آسیب دیده، چون شهرها بیشتر محل درگیری و رویارویی بوده است، لذا درختان سرسبز آنها نیز مثل ساکنان شان قلم شده و به این صورت هزاران اصله درخت به ثمر رسیده، یا در میان آتش و گلوله سوخته و یا هم توسط غارتگران از بیخ و بن بیرون کشیده شده است. در عین حال، قسمت بیشتری از جنگلات ولایت کنر که وسیعترین بخش جنگلات کشور را میسازد، قطع شده و 70 درصد از جنگلات کوه مندیر در پکتیا نیز از بین رفته است. با این که در یک و نیم دهۀ اخیر، مردم مناطق مختلف، با غرس نهال، باغداری را بار دیگر در سطح کشور احیا و رشد دادهاند، اما در شهرها کار کمتری در این خصوص صورت گرفته است.
در شهرها که تراکم جمعیت در مقایسه به روستاها بیشتر است، نسبت به هر جای دیگر ضرورت به هوای صاف و پاک داشته و این برگ درختان است که با تصفیۀ هوای آلوده، از شیوع امراض مختلف قلبی و تنفسی در میان انسانها جلوگیری میکند. این در حالی است که بسیاری از شهرهای کشور، مخصوصاً شهر کابل، از این بابت با مشکل بسیار بزرگی روبهرو میباشد. هوای آلودۀ کابل باعث شده تا روزانه بین 10 تا 20 نفر جان شان را از دست دهند و گراف سکتههای قلبی نسبت به هر زمان دیگر در این سالها و در این شهر بالا بوده است.
دولتهای دیگر کشــورهــا، برای شهرهای مــزدحم، علاوه بر این که در کنار جــادههــا به نهالشانی میپــردازند، برای آنها کمربندهای سبز نیز در نظر میگــیرنــد، در حــالی که در شهرهای افغانستان نه تنها به نهالشانی کنار جاده توجه جدی نمیشود که از ایجاد کمربندهای سبز نیز در این شهرها خبری نیست. شاروالیها و وزارت زراعت هر سال با راهاندازی سر و صداهای فراوان از خریداری و یا کمک نهالهای بسیار در آغاز سال خبر میدهند، اما در آخر سال باز هم خبری از درختان سبز و سرسبزی در شهــرهــا نیست. این نهالها بعد از غرس، ضرورت به پرورش دارند، در حــالــیکه در بسیــاری جاها بعد از نهالشانی یــکــی دو بار به آنها آب داده میشود، اما دوباره نه کسی از آنها حفاظت و نظارت میکند و نه قطرۀ آبی میبینند.
در نــقــشۀ شهر کــابــل، برای اکثر جــادههــا ساحات سبز مد نظر گرفته شده است، اما در سالهای اخیر، وزارت شهرسازی و شاروالی این ساحات را یا به زورمندان فروخته و یا خود این زورمندان آنها را غصب کرده و با اعمار بلندمنزل و هوتل، کابل را از درختان سبز و هوای گوارا محروم ساختهاند. این در حالی است که کابل با داشتن تپــــههــای خاکی زیاد و زمینهای وسیع میتواند جنگلهای انبوهی را در سینهاش بپروراند و به شهر زیبا و سرسبزی مبدل شود.
با این حال، افزایش جمعیت در روستاها و عدم توسعۀ زراعت در دهات، باعث گسترش فقر در میان مردم شده و فرار بیوقفۀ آنها از دهات به سمت شهرها را در پی داشته است. به این ترتیب، در شهرها، با گذشت هر روز تراکم جمعیت بیشتر شده و به همان پیمانه، آلودگی هوا نیز بیشتر شده است. بنابراین، یکی از اساسیترین وظایف دولت، مخصوصاً شاروالیها در ولایتها، این است که متناسب با میزان جمعیت، به پاکی و صفایی هوای شهرها نیز توجه کنند و این نا ممکن است تا بدون غرس نهال و پرورش درخت در شهرها به هوای پاک دست یافت.
حال که در سراسر کشور روزهای نهالشانی فرا رسیده است، اگر هر شهروند یک نهال را غرس کند، افغانستان تا پنج سال آینده، سرسبز و میزان آلودگی هوا در آن کاهش قابل ملاحظهای خواهد یافت. بنابراین، بهتر است سال نو خورشیدی را با غرس نهال آغاز کنیم تا آیندۀ سرسبز و کشور زیبا و خرم داشته باشیم.