پائین آمدن فیصدی نقش زنان در اجتماع به خصوص ادارات دولتی و غیر دولتی نگرانی های بارز را به بار آورده است.
این نگرانی ها در حالی مطرح می گردد كه فیصدی زنان در اجتماع و سهم آنان در دوایر دولتی كه باید 30 درصد باشد، دو سال پیش 21 درصد خوانده شده بود ، سال قبل 18 در صد، اما گفته می شود این فیصدی همین اكنون به 16 در صد رسیده است.
این درحالیست كه کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در اوایل سال جاری گفته است که حضور زنان بدر ادارات دولتی و غیردولتی سیر نزولی داشته است.
درهمین حال، نظر به اطلاعات ادارۀ احصاییه مركزی افغانستان و سایر نهادهای كه در بخش احصاییه كار می كنند، زنان در مقایسه به مردان در موسسات دولتی و غیر دولتی در كشور كمتر حضور دارند.
مسئولان این اداره می گویند كه 2،8 درصد زنان در سطح تصمیم گیری ها و حدود 25 درصد زنان در ادارات دولتی در سطح مركز و ولایات كار می كنند.
به اساس گزارش های این اداره، در سال 1390 مجموعاً، 333260 نفر در سطح افغانستان مصروف كار بوده كه 272203 مرد و 61057 زن اند.
به همین ترتیب، در بخش كارمندان سكتور خصوصی در كل 63803 تن مصروف به كار اند كه 53601 مـــرد و 10202 زن را شامل می شوند. طبق ارایه این ارقام، سهم زنان در بخش ادارات دولتی، 25 در صد و در بخش سكتور خصوصی، 5-8 درصد به ثبت رسیده است.
اما این رقم تنها از سال 1390 گزارش شده است، اینكه ارقام فعلی در چه سطح قرار دارد، هنوز دقیق نشده است، اما اخیراً وزارت مالیه، نهاد های جامعه مدنی و… نگرانی های خود را از كمرنگ بودن حضور زنان در ادارات دولتی و غیر دولتی ابراز داشته اند.
از جانب دیگر براساس گزارش كمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان كه یك سال قبل نشر شده بود، آمده است كه نقش زنان در سطوح تصمیم گیری ها در ادارات دولتی بسیار کمرنگ بوده است و نیز این كمسیون دولت افغانستان را به باد انتقاد گرفته و گفته است، تعهداتی که دولت در رابطه به بهبود وضعیت زنان داده، عملی نشده است.
با این حال، عدم حضور زنان در قضا، سبمولیك بودن زنان در جرگه صلح مشورتی و مشاركت اندك زنان درشوراهای ولایتی چیزیست كه در حاشیه بودن زنان را به نمایش می گذارد.
هرچند وزارت امور زنان همین اكنون نیز بر 22 درصدی حضور زنان در ادارات دولتی و غیری دولتی پا فشاری می نماید، اما بیكاری روز افزون زنان، از كار كشیده شدن زنان به بهانه های مختلف، سقوط فابریكه ها، مطمین نبودن وضع امنیتی در كشور، خشونت های روز افزون، دید منفی گرایانه برخی از مردم نسبت به كار زنان در اجتماع از عواملی اند كه زنان را از كار باز داشته و به حاشیه بكشاند.
این حرف های در حالی مطرح بحث می باشد كه سال گذشته شورای علمای افغانستان با نشر اعلامیه ای خواست که زنان با مردان بیگانه صحبت نکنند و بدون محرم سفر ننمایند كه با تاسف به دنبال این اعلامیه حامد كرزی رئیس جمهور كشور حمایت خود را از این اعلامیه اعلام نمود. این موضوعات سبب شده است كه زنان روز به روز به حاشیه كشانده شده و از كار در بیرون ابا بورزند و یا خانواده ها مانع كار زنان گردند.
حساسیت مسئله زمانی بروز می كند كه از یك طرف زنان از استقلالیت مالی برخوردار نبوده و وابسته به در آمد مردان اند و از جانب دیگر بیكاری خود مرض مدحش در اجتماع خوانده شده است. پس این نگرانی وجود دارد كه زنان كشور سالیان متمادی نتوانند، صاحب استقلال اقتصادی شوند و آنان ناگزیر اند تا در محدوده برنامه های اقتصادی مردان باقی بمانند.
چون زمانی كه بست های كاری به اعلان گذاشته می شود، اكثراً مردان به این بست ها شامل می گردند كه این خود مشكل دیگری به شمار میآید.
به اساس گفته های یكی از كارشناسان وزارت امور زنان، در استخدام زنان مشكلات زیادی وجود دارد. چو در قانون و طرزالعمل كاری تبعیض مثبت وجود نداشته و از جانب دیگر قانون كار نیز دچار مشكل می باشد. بناً باید در قانون كار، فرصت ها و ظرفیت ها را برای زنان درنظر گـیرد تا زنان نیز بتوانند، در كاریابی اشتراك نمایند كه همین اكنون چنین نیست.
با درنظرداشت وضعیت كنونی زنان، یگانه راهی كه كارشناسان امور به خاطر حل این مشكل می توان پیشنهاد كرد، این است كه باید برای زنان فرصت داده شود كه در پست های كلیدی حضور یابند، ظرفیت زنان بلند برده شده و آنان را باید وقت داد تا در تصمیم گیری ها سهم داشته باشند.
در كل می توان چنین نتیجه گرفت كه حضور و مشاركت زنان در بخش های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و… زمانی تامین می شود كه فرصت های آموزشی برای آنان در سراسر كشور مهیاشده و تغییرات فكری و فرهنگی در جامعه نسبت به زنان به وجود بیاید، در غیر آن ما شاهد بدتر شدن وضعیت خواهیم بود.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
