در هند، رفتن زنان به مساجد چندان به طبع مردان سازگار نیست، ولی برخلاف این اصل، در شهر لکنهو واقع شمال هند، مسجدی برای عبادت زنان و جود دارد که عمبر نام دارد و توسط یک زن مشهور ساخته شده‌است.
همین اکنون ملا صاحب مسجد عمبر برای ادای نماذ آذان می‌دهد.
زنان هم برای ادای نماز، وضو نموده، دست‌ها، روی، دهان و سایر اعضای بدن خویش را شستشو می‌کنند.
طبقه دوم ساختمان مسجد، برای عبادت زنان اختصاص یافته‌است.
رابعه، یکی از باشندگان محل که برای ادای نماز جمعه آمده‌است، می‌گوید: “این مسجد به صورت تیپیک یگانه محل عبادت زنان در سراسر هند به شمار آمده‌است، اما در اینجا از بعضی روز ها و شعایر مذهبی نیز تجلیل به عمل می‌آید.”
شایسته عمبر، خانم 55 ساله بنیانگذار مسجد عمبر نیز برای خواندن نمازهای جمعه، به مسجد خویش تشریف می‌آورد.
وی، دلیل اعمار مسجد مذکور را در سال 1997 چنین شرح داد: “ماه رمضان بود و حیران بودم که پسر 8 ساله‌ام در کجا نماز خویش را با جماعت ادا کند، دفعتا مسجد نزدیک منزل به یادم آمد، ولی وقتی مراجعه نمودیم برای من به صفت یک خانم اجازه ادای جماعت را ندادند، بسیار خفه شدم، پس از آن با خود گفتم، تنها مردان حق اعمار مساجد را دارند یا ما هم داریم، از همین سبب در نخست یک قطعه زمین خریدم و سپس با فروش زیورات خویش تعمیر مسجد شریف را اعمار کردم.”
در ماه‌های اخیر، کمپاین متعددی براه انداخته شد و از زنان خواستند که می‌توانند آزادانه به زیارت و سایر مکان‌های مقدس مذهبی در سراسر کشور بروند.
در ماه آگست سال گذشته، ستره‌محکمه شهر ممبی، اعلام داشت که زنان می‌توانند در مشهور ترین مسجد شهر نیز ادای نماز کنند.
خانم رابعه، که فکر می‌کند باید هر طوری شده برای زنان مکانی برای عبادت در نظر گرفته شود، می‌گوید: “در هند و سایر کشورهای در حال رشد، مردم به حق عبادت زنان در مساجد اهمیت نمی‌دهند، اما در شماری کشورهای دیگر، ترتیبات جداگانه‌ای به همین منظور گرفته می‌شود که البته این کار برای زنان نیز آزادی مذهبی به ارمغان آورده مکانی را برای عبادت در اختیار شان می‌گذارند.”
پس از ختم نماز جمعه، گروهی از زنان به دیدن خانم عمبر آمدند، اما با کمال تعجب همه مسلمان نی، بلکه زنان هندو بودند.
خانم “رمپتی دیوی” 72 ساله یکی از ایشان است که با دخترش فاصله 15 مایلی را طی نموده، به اینجا آمده‌است، می‌گوید، شایسته مانند دختر وی است.
وی، با آن‌که کارت توزیع ریشن “مقداری مواد غذایی از قبیل گندم، برنج و پطرول” را در دست دارد، ولی به سبب موجودیت میزان بلند بروکراسی و فساد در ادارات موظف، مواد مورد نظر به اختیارش قرار نمی‌گیرد.
این‌جاست که شایسته به کمک آن‌ها شتافته و تلاش می‌کند استحقاق و سهمیه شان را بدون کدام زحمت و جنجال از نزد ماموران بگیرد.
زنانی که در مسجد عمبر برای آگاهی از حقوق زنان تشریف می‌آورند، در مورد مسایل دیگر از قبیل عروسی نیز مشورت داده می‌شوند.
صوفیا خان 32 ساله، در مورد می‌گوید: “شوهر من کارمند حکومت و وظیفه‌اش در دهلی می‌باشد، چند ماه از عروسی ما نگذشته بود که خانواده وی به بهانه زیاد بودن طویانه، با من بنای جنگ و تشدد را گذاشتند، در خانه همیشه جنگ و کشمکش وجود داشت، پس از سپری شدن یک سال حوصله‌ام طاق شد و خانه‌ای آنان را ترک کردم، اما حالا شایسته در حل مشکلام با من همکاری می‌کند.”
خانم شایسته، به منظور کمک به زنان نیازمند در پهلوی مسجد که از شفاخانه بزرگ شهر لکنهو فاصله چندانی ندارد، یک مهمانخانه نیز ساخته است تا زنانی که از قریه جات دور دست به اینجا می‌آیند، زمینه زندگی و رهایش مجانی برای شان مهیا باشد.
شایسته که برای جلوگیری از هزینه برق، از انرژی آفتابی استفاده می‌نماید، می‌افزاید: “با وصل پینل‌های آفتابی به بام مسجد، ضمن تولید برق مورد نیاز، از آلوده شدن هوا نیز جلوگیری شده و مصرف عمومی انرژی هم کاهش می‌یابد.”
قرار است، در همین روزها، بنیانگذار و نمازگذاران مسجد عمبر، بیستمین سال اعمار آن‌را جشن بگیرند.
