یک محکمۀ عالی در هند، با بد نامترین جنایتکاران آن کشور از در مدارا پیش آمد. حکم اعدام “سریندر کولی” به جرم کشتن تعداد زیادی از مردم و تجاوز در سال 2006 میلادی، به حبس ابد، تغییر کرد. محکمۀ عالی “اللهآباد”، این تصمیم را پس از آن اتخاذ نمود که یک نهاد محلی از حکومت خواست تا مجازات اعدام را که در مخالفت با مادۀ21 قانون اساسی این کشور بود و بر اساس این ماده همۀ مردم از حق زندگی برخوردار هستند، از میان بردارد.
اما،”پاون کمار” که به نام جلاد (مامور اعدام) شهرت دارد، مرا در منزل خویش واقع در شهر “میروت” به چای دعوت نمود و از لغو حکم اعدام “سریندر کولی”، عامل قتل دهها انسان، اظهار نارضایتی نمود و گفت: ” کولی و شرکای جرمیاش، قاتلین اطفال هستند. نمیدانم محکمه به چه علت مجازات اعدام آنها را اجرا نکرد و آن را به حبس ابد تغییر داد؟”
قتل و آدمکشیهایی که توسط آنها انجام یافته و در بعضی موارد پولیس هم به بیتفاوتی متهم است، هند را در شوک فرو برده است. به قول پولیس، “کولی” متهم به تجاوز، قتل و بریدن اعضای وجود 19 زن جوان و طفل، در منزلی واقع در حومۀ شهر “نودیا” نزدیک “دهلی نو” است. قرار بود این مجرم در ماه سپتمبر سال گذشته، توسط “پاون” اعدام شود، ولی حکم مذکور در آخرین دقایق اجرا نشد و “پاون” در این مورد میگوید: “از اینکه وی 70 کیلوگرام وزن داشت، خریطهای را به همین منظور از ریگ پر نموده و منتظر نشسته بودم تا حکم صادر گردد. میخواستم گردن این غارتگر جان، مال و ناموس مردم را داخل حلقۀ دار کنم.”
مجازات اعدام و آویزن نمودن مجرمین، هنوز هم در 58 کشور جهان قانوناً رواج دارد که هند یکی از آنها محسوب میشود. آقای “گاوری شرما” که در ایالت “راجستان” به صفت وکیل مدافع کار نموده و از صدور حکم اخیر محکمه راضی است، میگوید: “به عوض اینکه مجرم را اعدام کنیم، بهتر است چانس دهیم در فکر اصلاح خویش برآید. مجرم را باید مکرراً عذاب دهیم نه اینکه یک مرتبه جانش را گرفته و به عذاب همیشگیاش خاتمه بخشیم. از جانب دیگر، سازمانها و نهادهای زیادی مانند سازمان عفو بینالملل وجود دارند که شب و روز تلاش میکنند تا مجازات اعدام از دنیا محو گردد.”
خانم “پریتا بهارگوا”، نخستین زندانبان زن در ایالت غربی راجستان که از جملۀ مخالفین حکم اعدام است، میگوید: “مسوولیت ما است که به کمک مردان و زنان زندانی بشتابیم تا آنها در طبیعت و سرشت خویش اصلاحات آورده با مبادرت به اعمال نیکو، زندگی خویش را دوباره بسازند. باید به آنها چانس داده شود تا در مورد اعمال بد خویش در گذشته فکر نموده و از انجام بیشتر آنها خودداری نمایند. نیاز عاجل و مبرم است تا این اشخاص به یک جامعه باز و دارای افکار متنوع معرفی شوند.”
ولی متأسفانه تعدادی کثیری از مردم میخواهند مجرمین با چوبۀ دار آشنا شوند.
آقای “پراناب مکرجی”، رییس جمهور هند، سال گذشته درخواست 18 زندانی برای رهایی از مجازات اعدام را رد نمود که چنین تصمیمی از جانب وی در 25 سال گذشته سابقه نداشت. موصوف به نمایندگی از کسانی مانند “کالو سینگ” حرف میزند که چند سال قبل برادرش در اثر جراحت چاقوی جنایتکاران جان داده است. “کالو سینگ” میگوید: “اتفاقات تجاوز، سرقت و قتل و قتال رو به افزایش است. جنایتکاران هر جا که باشند، باید گرفتار شده و به پای چوبۀ دار برده شوند تا افراد جامعه بتوانند به خاطر آرام زندگی کنند.”
ولی در هند، مجازات اعدام بسیار به ندرت اجرا میشود. در دو سال اخیر، صرف دو نفر در این کشور محکوم به اعدام شدهاند. یکی از آنها “محمداجمل قصاب”، متهم به حمله بر هوتل ممبی در سال 2012 میلادی میباشد که حکم اعدامش در نوامبر همان سال اجرا شد.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
