شماری از زنان پکتیایی، نا امنی را بزرگ‌ترین چالش فرا راه پیشرفت شان در این ولایت عنوان می‌کنند و می‌گویند: در گذشته موانع فرهنگی، آنان را از کار در بیرون از منزل باز می‌داشت، اما اکنون با سپری شدن یک و نیم دهه از حاکمیت دولت، هنوز هم ناامنی مانع کار شان در بیرون از منزل می‌شود.
زنان پکتیایی، مسوولان ریاست امور زنان این ولایت را نیز به کم‌کاری در قسمت فراهم آوری تسهیلات برای زنان، متهم می‌کنند.
آنان، می‌گویند: مسوولان ریاست زنان این ولایت در مساعد ساختن زمینه‌های کاری و فضای عاری از خشونت برای زنان این ولایت عقب مانده‌اند، در حالی‌که تنها برای حلقات مشخص کار می‌کنند.
زنان پکتیایی، تاکید دارند که، در ادارت دولتی این ولایت افراد و اشخاص، از راه شناخت تقرر حاصل می‌کنند.
اما مسوولان ریاست زنان پکتیا، ادعای این زنان را رد می‌کنند.
نسرین اوریاخیل، رییس زنان این ولایت، می‌گوید: شماری زیادی از بست‌های ادارات دولتی در این ولایت خالی اند، اما زنان علاقمندی به کار در دفاتر دولتی را ندارند.”
رییس زنان این ولایت، هم‌چنان از بهبود وضعیت زندگی زنان در پکتیا خبر می‌دهد.
این در حالیست که، به گفته‌ای باشندگان این ولایت، در بیشتر بخش‌های پکتیا در های مکاتب به روی دانش‌آموزان دختر مسدود و با زنان رویه نادرست و خلاف ارزش‌های حقوق بشری انجام می‌شود.
