در شهر جاوای اندونیزیا، یک مکتب شبانه روزی یا (لیلیه تعلیمات اسلامی) از 17 سال بدینسو فعالیت دارد که شاگردان آن تا حدی رسم و سنت حاکم بر سایر موسسه های تحصیلات مذهبی را شکستانده اند.
در حالیکه، معلمین و متعلمین مکاتب تعلیمات اسلامی در اندونیزیا، ملبس با پوشش های دراز، سفید و کلاه های مخصوص اند، شاگردان این مکتب دارای موی های دراز و ستایلی می باشند. مکتب مذکور که متقاضیان را بدون توجه به سابقه، ثروت و تجارب گذشته می پذیرد، شمار زیاد شاگردانش را افرادی تشکیل می دهد که از دام اعتیاد و یا امراض روانی نجات یافته اند.
شاگردان از طرف صبح به تلاوت قران مجید و آموزش لسان عربی می پردازند، ولی برخلاف سایر موسسه های آموزش مذهبی، در اینجا آموزش موسیقی و هنر نه تنها که ممنوع نمی باشد، بلکه تشویق هم می شود. گروپ موسیقی مکتب مذکور که بنام “سولاوت میتل” یاد می شود، متشکل از 18 شاگرد است. آنها دست به سرودن آهنگ های مودرن، روک اند رول، پاپ و همچنان سرود و ترانه های مذهبی می زنند.
رودیارتو، رهبر گروپ که ویلون نواز است، می گوید: “در اصل ما موسیقی “روک اند رول” کار می کنیم. اما باید بگویم که فعالیت های ما محدود به موسیقی نمی شود. در سایر عرصه های هنر مثلا تمثیل وغیره هم کار می کنیم. مثلا در هر هفته 10 پارچه تمثیلی داشته و همچنان در محافل عروسی و سایر جشن های ملی و اجتماعی نیز شرکت می کنیم.”
رودیارتو می گوید: “در اصل من عاشق موسیقی ریگا (یک نوع موسیقی جامائیکایی) بودم. در گذشته ها، در محافل و مناسبت های عام و همچنان در هوتل ها به اجرای موسیقی می پرداختم. اما از ادامه ی این کار که با شراب نوشی و دختر بازی نیز همراه بود، خسته شدم. همان بود که مفکوره ام تغیر کرد و از اعمال گذشته سخت متاسف و شرمسار هستم.”
رودیارتو در سال 2014 میلادی با فرار از دام اعتیاد و مشکلات روانی، شامل این مکتب می گردد.
موصوف که یگانه وسیله آرامش روح و روانش موسیقی بود، می گوید: “قبل از آمدنم به این مکتب، یک انسان معتاد و ولگرد بودم. اما برایم گفته شد که باید خود را کاملا راحت احساس نموده مانند خانه ی خویش فکر کنم. یک دو سال به هرترتیبی گذشت، تا اینکه با شرایط و شیوه زیست اینجا آشنا شده آرامش خاطر کسب نمودم.”
بهرصورت، رودیارتو با این گذشته بد خویش، تنها نیست.
بلکه همین اکنون، 8 شاگرد دیگر هم تازه در مسیر شفایابی قرار دارند. شش تن از استعمال مواد مخدر نجات می آبند و 2 ی دیگر در صدد رهایی از تکالیف روانی هستند. مخدرات و الکهول نوشی دو عملی است که روی صحت جوانان اندونیزیایی تاثیرات بد خود را بجا گذاشته اند.
اما اکنون اندونیزیایی ها می خواهند از چند گزینه برای بهبود صحت و رهایی معتادان استفاده کنند. از جمله ثبت نام در این گونه مکاتب شبانه روزی و راه دیگر، تداوی و روی آوردن به نماز و گرفتن روزه، (هر دو روز بعد)، به مدت سه ماه…
اباح صالح، بنیان گذار مکتب مورد بحث می گوید، در سال 2000 میلادی می خواستم این مکتب، محلی برای ادامه حیات مردمی باشد که برای شان امکانات زندگی و ادامه حیات میسر نیست. هرچند این کار، دشواری های خود را داشت و با مقاومت سخت جوامع محلی روبرو شد، اما در نهایت با بدست آوردن یک زمین بخششی، آنرا آغاز کردیم.
اباح صالح می افزاید: “اما، از اینکه تعدادی از شاگردان، جوانان بی بند و بار و بیابانگرد بودند، صاحب زمین پشیمان شد و زمین را دوباره گرفت. در واقعیت تمام متفاضیان عادت نوشیدن داشتند و مسلما هیچکس نمی خواهد با چنین مردم سر و کار داشته باشد.”
چندی بعد، ابا صالح تصمیم می گیرد، برای اعمار مکتب مذکور زمین اختصاصی و ویژه پیدا کند، اما مشکل پول باقی می ماند. از اینکه هیچکس حاضر به دادن پول نشد، شاگرد ها راهی سرک و خیابان ها شده در جستجوی پول برآمدند.
اباح صالح ادامه داد: “شاگردان با پیراهن های بی آستین، به خیابان و سرک ها برآمده از موتر ها پول جمع آوری می کردند. مالکین موتر ها هم بعد از شنیدن سخنان آنها حاضر به مساعدت شدند. همان بود که با گذشت یک سال، موفق به اعمار مکتب شدیم. البته پول بدست آمده هم هزینه خرید زمین و هم مصارف ساخت و اعمار مکتب را تامین کرد.”
ابا صالح، در مورد اینکه چرا مکتب را عنوان اسلامی داده اند، می گوید: “در اصل نام مکتب را مردم محل انتخاب کردند. ولی هرچی بود، معتادین و مریضان روانی بعد از مدتی صحت یاب شده همین اکنون شماری از آنها در کار های آموزشی و مدیریتی سهیم هستند.”
به این ترتیب، رفته رفته مکتب از حمایت مردم محلی برخوراد شد و در قدم نخست 17 متعلم ثبت نام کردند. فعلا در حدود 450 شاگرد مشغول تحصیل بوده روزانه ده ها تن متقاضی از قریه جات و دور پیش مراجعه می کنند.
اباح صالح می گوید: “من با توجه به توانایی و استعداد شاگردان مسیر تعلیم و آموزش آنها را تعین می کنم، مثلا آنهایی که به هنر و موسیقی علاقه و استعداد دارند، در راه هنرمند شدن حمایت می شوند. اما اگر ببینم که یک شاگرد قد بلند، قوی هیکل و نیرومند است، وی را به بخش نظامی سوق می کنم. زیرا شاگرد ها در ساحه استعداد خویش می توانند بهتر بدرخشند.”
در هفده سال فعالیت این مکتب، چندین دور شاگردان فارغ شده اند.
همین اکنون، 13 تن شاگرد در شرف آغاز دروس و تعلیمات مذهبی و اسلامی هستند. اباح صالح، از اینکه مراجعین و تقاضا کننده ها را بدون درنظرداشت سوابق و گذشته ی آنها، از هر قشری جذب می کند، راضی بنظر می رسد.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
