ads

«مرد آبی» هند عطش قریه‌نشینان تشنه را فرونشاند

براساس مطالعات سال 2017 میلادی، در حدود 41 فیصد جمعیت شهری هند از داشتن آب پاک آشامیدنی محروم می باشند. مشکلی که به نحوی در تمام کره زمین محسوس بوده و طبق پیش‌بینی ملل متحد، تا سال 2030 میلادی، در حدود 40 فیصد از جمعیت جهان با کمبود آب مواجه خواهند شد.

نویسنده: abdali
27 عقرب 1396
«مرد آبی» هند عطش قریه‌نشینان تشنه را فرونشاند

براساس مطالعات سال 2017 میلادی، در حدود 41 فیصد جمعیت شهری هند از داشتن آب پاک آشامیدنی محروم می باشند. مشکلی که به نحوی در تمام کره زمین محسوس بوده و طبق پیش‌بینی ملل متحد، تا سال 2030 میلادی، در حدود 40 فیصد از جمعیت جهان با کمبود آب مواجه خواهند شد.

در چنین شرایطی، مردی به نام “راجندر سینگ” که در هند به اسم “مرد آبی” شهرت پیدا کرده است، با استفاده از شیوه های سنتی و دانش امروزی، دست به ساخت بندهای کوچک آبی زده است که می تواند آب باران را ذخیره و کمبود آب را در قریه ها از بین ببرد. 

جسویندر سینگ گزارشگر صدای آسیا از ایالت راجستان هند گزارش می دهد:

در  قریه‌های دور افتاده‌ی بی آب، خشک و بیابانی راجستان هند، مردم با ساخت “بندهای کوچک و خاکی”، آب باران را ذخیره نموده هنگام نیاز از آن استفاده می کنند.

ابراهیم خان مرد 63 ساله از ایالت هریانا به اینجا آمده است تا در یک جلسه بزرگ روی مسایل مربوط به آب شرکت نموده، در قسمت چگونگی ساخت بندهای متذکره معلومات حاصل کند.

موصوف که یکی از بزرگان جلسه ی مذکور است، می گوید:”ما می خواهیم آب بارانی را که در دشت ها، زمین و فارم های زراعتی ذخیره می گردد، برای بخش زراعت و مقدار آبی را که در قریه ها ذخیره می گردد، در خود قریه جات حفظ نماییم.”

وی که با طی‌کردن فاصله 161 کیلومتر از ایالت مجاور هریانا، خود را به راجستان رسانیده است، می افزاید:”تمام چاه های آب قریه های مناطق بود و باش ما خشک و بی آب شده اند، اما طوری‌که به مشاهده می رسد، چاه های آب اینجا پر از آب اند. چون مردم این مناطق با استفاده از مشوره های علمی و مفید “راجندر سینگ” تلاش های مشترکی را برای داشتن چاه های پر از آب، روی دست گرفته اند.”

راجندر سینگ یا مرد آبی که 58 سال عمر، پیراهن آستین کوتاه نارنجی و پتلون گشادی بر تن دارد، در مورد ایجاد بندهای سنتی و شیوه ذخیره‌ی آب باران به مردم معلومات می دهد.

شیوه‌ی کاری او طوری است که در مسیر حرکت آب جوی‌ها و باران های موسمی، دیوارهای کم ارتفاعی را افراز می کند تا آب های باران جاری در جویچه‌ها مسیر خود را تغییر داده، بعد از رفتن به داخل چهاردیواری های “بند گونه” جذب زمین شود.

خانم چوتی دیوی 55 ساله،  دهقانی که از به کارگیری این شیوه و رفع تشنگی خود و حیواناتش راضی است، می گوید:” در سال های گذشته هنگامی که راجندر سینگ در اینجا حضور نداشت، صدها راس گاو ما در اثر بی آبی و شدت تشنگی از بین می رفت. اما راجندر سینگ به زنان قریه دستور داد تا با تشکیل یک گروپ کاری دست به ساخت بندهای کوچک جهت ذخیره آب باران بزنند.”

بحران آب در هند خیلی جدی بوده و شمار زیادی از ساکنین مناطق دهات و قریه جات، برای حفظ جان خویش و فرار از خطر بی آبی، شب و روز جان می‌کَنند. تجربه نشان می دهد که در مناطق خشک و گرما زده‌ی این کشور، رقم و میزان خودکشی در میان دهقانان خیلی زیاد است.

در همین حال، راجندر سینگ مبتکر ذخایر آب باران، نیز خواهان اقدام عاجل مردم در این زمینه شده، می گوید:”وقتی در سال 1947 میلادی کشور ما آزادی و استقلال خویش را کسب نمود، در سراسر آن 232 چاه خشک و بدون آب وجود داشت، ولی امروز این تعداد به 250 هزار رسیده است. در این مدت، شدت و میزان خشک سالی 10 برابر و احتمال دفعات وقوع باران و سرازیر شن سیل نیز هشت مرتبه افزایش یافته است. اتفاقاتی که سبب آلودگی، خطرآفرینی و در نهایت کمبود آب، این ماده حیاتی بشر می گردد.”

محاسبات بانک جهانی نشان می دهد که سالانه در هند، در حدود 230 کیلومتر مکعب آب زیر زمینی استخراج می گردد که رقم مذکور مساوی به 1 بر 4 حصه‌ی آب مصرفی تمام کره‌ی زمین می باشد.  البته بخش عمده‌ی این آب در فعالیت های زراعتی و  مقداری هم صرف فعالیت های صنعتی می گردد.

اما، راجندر سینگ شرکت های صنعتی و تولیدی را مسوول کمبود آب دانسته می گوید، نه تنها من به این نظر هستم، بلکه دیگران نیز چنین تصوری دارند.

از همین سبب، در محله‌ی “کارا دیرا” در ایالت راجستان،  مردم با راه اندازی کمپاین اعتراضیه علیه کارخانه‌ی تولید “کوکاکولا” اظهار می دارند که کارخانه مذکور مقدار زیاد آب  زیر زمین منطقه بود و باش شان را از بین می برد.

راجندر سینگ در این مورد می گوید: “مسوول اصلی بحران آب هند صعنت کاران عمده هستند که برای کسب منفعت شخصی، مقدار زیاد آب کشور را به مصرف می رسانند. همین مالک کارخانه تولید کوکاکولا نخست نزد ما آمد، ولی ما برایش جواب رد دادیم؛ زیرا ما به پول نی، بلکه به آب ضرورت داریم.”

طرح و شیوه ی بند سازی راجندر سینگ، معجونی مرکب از فهم بومی و دانش و علم و ساینس مدرن امروزی می باشد. تکنالوژی که 2000 سال قدامت داشته و امروز زندگی ساکنین بخشی از زمین را سر و سامان تازه بخشیده است.

راجندر سینگ می افزاید:”به باور من، مدیریت درست سیستم های آبی امروز، بهترین شیوه رسیدگی به منابع طبیعی است. با استفاده از شیوه های مدیریتی و انسجام سنتی می توان هفت دریای خشک را دوباره پر از آب ساخت. ما در جریان 33 سال گذشته، در حدود 11800 بند و ذخایر طبیعی آب را به شیوه و ظرفیت های مختلف ساخته ایم.  همینگونه قادر به پرآب ساختن مجدد، 250 هزار حلقه چاه آب خشک نیز گردیده ایم که در ذات خود موفقیتی بزرگی به شمار می آید.”

در همین حال، کاکا راموی 95 ساله نیز در مورد تغییراتی که با استفاده از تخنیک راجندر سینگ در منطقه به وجود آمده است، می گوید: ” امروز تغییرات مثبت و بزرگی در مقایسه با روزهای بی آبی خطرناک گذشته به وجود آمده است. در همه جا آب پیدا می شود، درخت ها سر سبز و سبزه ها در رویش هستند. بدون شک این همه خوبی ها نتیجه کار و  بندهای کوچک محلی است که ما ساخته ایم.”

وقتی نشست آب یا “واتر پارلمنت” به  پایان رسید، یکی از ساکنین قریه با سر دادن سرودی زیبایی که چگونگی شیوه های ذخیره سازی آب را بیان می کند، ختم آنرا اعلام می دارد.

جسویندر سینگ- صدای آسیا راجستان، هند

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA