اجرای ترانههای فولکور و موسیقی سنتی باردیگر از صدای گیرای زرسانگه طنین انداز شد.
زرسانگه، هنرمند محلی خوان پشتو، هفتهء گذشته با اجرای کنسرت، در لیسه استقلال باردیگر گوشهای صدها تن از دوستانداران صدایش را با ترانههای محلی نوازش کرد.
میرمن زرسانگه؛ که در یک شب استثنایی به بهانه ” شب یلدا ” ترانه میخواند، با لباسهای محلی ولایت شرقی خود به صحنه آمد و به اجرای ترانههای مخصوص ولایات شرقی پرداخت.
” شینواری لاونگینه….” نخستین ترانه ای بود که وی با صدای گيرايش به اجرای آن پرداخت و تحسین تماشاچیان را برانگیخت. فضای شادی که با اجرای این آهنگ در بزم آفریده شد، همواره با کفزدنهای مرتب تماشاچیان و هرازگاهی با اجرای رقص بعضی از جوانان رنگی شادتری به خود گرفت.
استقبال تماشاچیان و درخواستهای مکرر آنها به خاطر اجرای آهنگ بزم ساز وطرب آن شب را یک و نیم ساعت به طول کشاند. در کنار اجرای ترانههای فولکور در فرجام برنامه بزم ” اتن محلی ” نیز که توسط شماری از جوانان اجرا شد، بر زیبایی این محفل افزود.
کنسرت میرمن زرسانگه، از سوی انستیوت فرانسه در کابل و یکی از رسانههای دیداری محلی به راه انداخته شده بود.
کنسرتی که با استقبال زیادی شرکتکنندگان روبرو شد و شماری از آنها اجرای چنین کنسرتها را در ایجاد همبستگی نیز تاکید کردند.
گیلدا شاهبردی، معاون رنیس انستیوت فرانسه در افغانستان که خود نیز از شرکتکنندگان این برنامه بود، میگوید:”هدف از برگزاری این کنسرت، آخرین کنسرت سال میلادی بود و ما که میخواستیم امشب با دوستان شب یلدا را جشن بگیریم، دورهمدیگر باشیم، با شعرهای ناب و با صداي زرسانگه که موسیقی شرق افغانستان در درونش نهفته است و با تمام ریتمها و نیروی که دارد، مرزهای فرهنگ را میشکند و همبستگی ایجاد میکند.”
او ادامه داد:” همچناني که امروز در تالار دیدیم، همگی تحت تاثیر صدای وی قرار گرفتند و این فضا هم دوستداشتني است و ما هم امیدوار هستیم که این کنسرت مورد توجه همگان قرار گرفته باشد.”
جمشید یکی دیگر از این اشتراککنندگان نیز با استبقال از این برنامه گفت:” من امشب در کنار آشنایی با موسیقی شرقی کشور، توانستم با لباسهای مردم شرقی هم به نوعی آشنا شوم؛ چون شیوه لباس پوشیدن زرسانگه از لباسهای محلی زادگاهش حکایت دارد که بی نهایت زیبا است.”
با این همه، زرسانگه برای رسیدن و آشنایی با هنر راهدرازی را پیموده است، او که از سوی والدینش ملقب به ” شاخه طلایی ” است، صدایش اولین بار در سال 1965 از رادیوی محلی پشاور پخش شد. صدای او را به سمبول هویت ملي افغان ها مبدل ساخت که نهفتهترین احساسات درون هرکس را بر میانگیزاند.
هرچند زرسانگه تا سن 14 سالگی چوپان بوده، اما امروزه به عنوان ملکه آواز پشتو شناخته میشود و اشعاری میسراید که ” تپه ” و ” نمکی ” نامیده شده و به شیوه رگه خوانده میشوند.
به نظر وی، این اشعار و افسانهها در دل آداب و سنت زنده فرهنگ پشتو جای دارند:” موسیقی با آهنگ نخستین زندگی همراه است، موسیقی نفس است، تپش قلب تازه به دنیا آمده است. من بدون موسیقی و آواز نمیتوانم، زندگی کنم. این ترانهها در همه جا همراه مردم خواهند بود، آنها را هرگز ترک نخواهم کرد.”
میرمن سانگه 22 سال پیش برای نخستین بار در فرانسه هنر خودرا به نمایش گذاشت و سپس در سالهای 2003 و 2009 در تیاتر شهر پاریس و پس از آن در اولین جشنواره بینالمللی کابل در سال 2008 شرکت نموده است.
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید