ads

سرنوشت رسانه‎ها در یک محیط مسموم

در حالی که انتظار می‎رفت با گذشت زمان شرایط برای فعالیت‎های رسانه‎ای در کشور بهبود پیدا کند؛ اما تحقیقات نهادهای حامی رسانه‎ها حاکی از بدتر شدن شرایط در بخش فعالیت‎های رسانه‎ای است.

نویسنده: asir
4 ثور 1397
سرنوشت رسانه‎ها در یک محیط مسموم

در حالی که انتظار می‎رفت با گذشت زمان شرایط برای فعالیت‎های رسانه‎ای در کشور بهبود پیدا کند؛ اما تحقیقات نهادهای حامی رسانه‎ها حاکی از بدتر شدن شرایط در بخش فعالیت‎های رسانه‎ای است. براساس معلومات نهاد حمایت از رسانه‎های آزاد (نی) در جریان سال گذشته خورشیدی در کشور، 166 مورد خشونت علیه خبرنگاران ثبت شده است. این رقم نشان‎دهنده 51 درصد افزایش در آمار خشونت علیه خبرنگاران در جریان این سال نسبت به یک سال قبل آن است. در جریان سال گذشته، 19 خبرنگار کشته و 41 خبرنگار دیگر زخمی شده‎اند. نی می‎گوید که در این سال، 23 واقعه لت و کوب و 67 واقعه تهدید به مرگ خبرنگاران را ثبت کرده است. این آمار بلنـد خشــونت در بـرابــر خبرنگاران، جامعه رسانه‎ای افغانستان را بسیار نگران کرده است و هشدار از یک آینده ناخوشایند در بخش آزادی بیان و فعالیت آزاد رسانه‎ها در کشور دارد.

اعمال خشونت در برابر خبرنگاران تنها یک بخش عمده از مشکلات جامعه رسانه‎ای کشور است، مشکل عمده دیگر عدم پیگیری و رسیدگی به دوسیه‎های خشونت علیه خبرنگاران از سوی نهادهای حکومتی است. علی‎رغم تمام تلاش‎ها برای پیگیری دوسیه‎های خبرنگارانی که طی شانزده سال گذشته در کشور کشته شده‎اند، حکومت گزارش جامع از کارهای صورت گرفته در راستای رسیدگی به این دوسیه‎ها ارایه نکرده است. دلیل عمده آن این است که حکومت برخلاف شعار خود مبنی بر رسیدگی به دوسیه‎های خشونت علیه خبرنگاران، این دوسیه‎ها را به تاق نسیان سپرده و طی این سال‎ها حتا یک بار روی آن‎ها را باز نکرده است. اگر چنانچه عزمی برای رسیدگی به این دوسیه‎ها وجود می‎داشت و یا تلاش‎هایی برای پیگیری این نوع دوسیه‎ها صورت می‎گرفت، برای حکومت هیچ توجیهی وجود نداشت که از کار خود روی دوسیه‎های خشونت علیه خبرنگاران گزارش ندهد. این مشکل باعث شده است که فضا برای فعالیت‎های رسانه‎ای وخیم‎تر و فهرست قربانیانی که در راستای آزادی بیان و در نهادهای رسانه‎ای فعالیت می‎کردند، با گذشت هر سال و هر ماه طولانی‎تر شود.

در کنار این دو مشکل، موضوع دیگری که خبرنگاران و فعالان رسانه‎ای را با دردسر بزرگ گرفتار کرده است، عدم دسترسی آن‎ها به اطلاعاتی است که اصولاً “محرمانه” تلقی نمی‎شود و مردم حق دارند به این اطلاعات دسترسی داشته باشند. بارها دیده شده است که نهادهای دولتی با وجود نافذ بودن قانون حق دسترسی به اطلاعات، از دادن اطلاعات به خبرنگاران شانه خالی کرده‎اند و از گردش آزادانه اطلاعات جلوگیری به عمل آورده‎اند. این مشکل که از سال‎ها پیش وجود داشت، با نافذ شدن قانون حق دسترسی به اطلاعات نیز برطرف نشده است و کم کم این رفتار در حال تبدیل شدن به یک اصل یا فرهنگ در تمام نهادهای دولتی شده است. خبرنگاران بارها شکایت کرده‎اند که نهادهای دولتی در عرصه اطلاع‎رسانی با آن‎ها همکاری نمی‎کنند و معلوماتی را که خبرنگاران در تهیه گزارش و خبر به آن نیاز دارند، در اختیار شان قرار نمی‎دهند. با وجود این شکایت‎ها بازهم دیده می‎شود که نهادهای دولتی هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت اطلاع‎رسانی در کشور انجام نداده‎اند و کماکان روی همان پای خود ایستاده هستند که قبلاً ایستاده بودند. این مشکل ضمن آنکه مانع گردش آزادانه اطلاعات در کشور شده است، کار خبرنگاری را به شدت آسیب زده است.

به نظر می‎رسد که اگر به این مشکلات از جانب نهادهای مسوول و رهبری حکومت رسیدگی صورت نگیرد، قبر آزادی بیان در کشور کنده خواهد شد. این در حالی است که تنها دستاورد عمده حکومت در جریان اضافه تر از یک و نیم دهه گذشته در کشور همین آزادی بیان و فعالیت آزاد رسانه‎ها است. بنابراین، انتظار می‎رود که سران حکومت به وضعیت شکننده آزادی بیان در کشور بیشتر توجه کنند و با اتخاذ سیاست‎های سالم در قبال رسانه‎ها، مانع از بین رفتن دستاوردی شود که خود آن‎ها به آن می‎بالند و افتخار می‎کنند. بدیهی است که تنها راه مراقبت از آزادی بیان و فعالیت آزاد رسانه‎ها، رفع مشکلاتی است که در بالا از آن‎ها یاد شد و این مشکلات باعث وخیم شدن فضا برای فعالیت‎های رسانه‎ای در کشور شده است.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA