ads

رویارویی ابراهیمی و نواندیش

چند روز گذشته، در حالی که مردم در غم آسیب‏دیدگان ارگوی بدخشان در اثر خشم طبیعت، سوگوار بودند، پایتخت اما حکایت تلخ دیگری نیز با خود داشت؛ حکایتی که مردم را غرق در گل و لای و مسوولان را غرق در فساد به تصویر کشید. بارش شدید باران بهاری در روز یک‎شنبه (14 ثور) بخش‎های […]

نویسنده: The Killid Group
20 ثور 1393
رویارویی ابراهیمی و نواندیش

چند روز گذشته، در حالی که مردم در غم آسیب‏دیدگان ارگوی بدخشان در اثر خشم طبیعت، سوگوار بودند، پایتخت اما حکایت تلخ دیگری نیز با خود داشت؛ حکایتی که مردم را غرق در گل و لای و مسوولان را غرق در فساد به تصویر کشید.
بارش شدید باران بهاری در روز یک‎شنبه (14 ثور) بخش‎های زیادی از شهر کابل را به رودخانه‎های گل آلودی تبدیل کرد که موجب شد بارها شهروندان کشور در درون آن دست و پا زده و صدها خانه نیز مال و اموال‏شان را با خاک یک‎سان مشاهده کنند.
این صحنه در حالی موجی از درد و رنج را در دل پایتخت‏ نشینان زنده کرد که مرکز شهر، شاهد صحنه‎ زجرآور دیگری بود. تحصن نزدیک به 50 نماینده مردم در ولسی جرگه در دروازه ورودی شاروالی کابل، یونس نواندیش را از دفتر کارش آواره ساخت و موجب پناه‎گزینی وی به ریاست تنظیف شاروالی شد. شاروالی کابل که تا اکنون بارها متهم به کم‎کاری، ناکارآمدی در ساختن شهر و سرک های معیاری و جلوگیری از تبدیل شدن فضاهای تفریحی به بلندمنزل‎های “زورآباد” شده است، بار دیگر زیر تیغ تیز این نمایندگان قرار گرفت.
اتهام فساد به یونس نواندیش، شاروال کابل و اختلاس هزاران دالر از بودجه سرک های پایتخت، چیزی تازه‎ای نیست. اما اکنون، نمایندگان مردم در ولسی جرگه به شکل دیگری خواهان رسیدگی به این دوسیه شده‏اند. آنان از رییس‏جمهور می‎خواهند تا شاروال کنونی کابل را از وظیفه‏اش برکنار نموده و فرد دیگری را جایگزین وی نماید؛ چیزی که شاروال کابل هرگز آن را نپذیرفته و سر تسلیم به این خواسته‎های اعضای ولسی جرگه فرود نیاروده است.
هرچند، ناکارآمدی شاروال کابل از در و دیوار پایتخت مشهود بوده و نمایان است؛ زیرا کابل هرگز شکل و شمایل پایتختی را ندارد که 60 کشور جهان به مدت 13 سال برای حمایت آن کمر بستند و صدهابار مقامات بلندپایه آن‏ها پا به این پایتخت گذاشتند. شهروندان کشور بر این باوراند که این شهر باید به گونه ای ساخته می‎شد که زمینه آسایش، تفریح و زیست سالم برای ساکنان آن مهیا می‎شد؛ چیزی که در شهر کابل خبری از آن نیست و این خود بر ناکارآمدی شاروال کابل دلالت دارد.
اما بدبختانه که سوی دیگر قضیه و مدعیان نظارت از کار شفاف شاروال نیز دست کمی از شاروال کابل ندارند. آنان هم به فسادهای مستندی متهم شدند که انتظار آن تا این حد غیرقابل تصور بود. یونس نواندیش، شاروال کابل، به دفاع از خود، اسنادی را ارائه می‏کند که نشان می‏دهد، عبدالرووف ابراهیمی رییس ولسی جرگه، طی درخواست‏هایی از شاروالی خواسته است تا برای 12 عضو خانواده وی به شکل غیرقانونی زمین توزیع نموده و برای اعمار بلندمنزل‏ها و مراکز تجارتی به آن‏ها جواز صادر کند.
در این میان، اما مردم، قربانیان اصلی این جنجال‎های بی‏فرجام و بدون نتیجه‏اند. در نهایت، چه این که دو جانب به خواسته‎های‏شان برسند یا نه، چیزی که حاصل مردم می‎شود، رنج‏ها و مشکلاتی است که از فساد در این دو نهاد و ناکارآمدی آن‏ها ناشی می‏شود. تجربه نشان می‏دهد که پارلمان به عنوان نهاد ناظر و قانونگذار ضعیف‏تر از آن است که بتواند شاروال و یا هر مجری دیگر قانون را حاضر به حساب‏دهی و پاسخگویی کند.
صدای شکایت از شاروالی کابل بارها است که از سوی مردم بلند شده است. اما رییس‏ جمهوری کشور تا هنوز موفق نشده که یونس نواندیش را متقاعد کند تا کارش مطابق نیازمندی‏ ها و قانون به وقت و زمانش به اکمال برساند. آقای نواندیش، چند سال پیش، زمانی که به پست شاروالی کابل گماشته شد، گفت که کابل را به “پاریس دوم جهان” تبدیل خواهد کرد. اما چند سال پس، حالا دیده می‏شود که یونس نواندیش نه تنها اقدام چشمگیری برای تبدیل کردن کابل به پاریس دوم جهان نکرده است، بلکه مردم را نسبت به بهبودی وضعیت این شهر در آینده نیز ناامید کرده است.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA