ads

راز گماشتن معلولان جهت تنظيم خطوط ترانسپورتي داخل شهر كابل

در حالی که روزانه صدها معلول در ایستگاه‎های شهر کابل مصروف تنظیم ترانسپورت شهری می‎باشند؛ اما هیچ ارگانی مسوولیت انتصاب آن‎ها به این وظیفه را به عهده نمی‎گیرند. کابل دارای 76 خط شهری است که روزانه ده‎ها هزار افغانی از تنظیم رفت و آمد موترها در این خط‎ها به جیب معلولان می‎ریزد.

نویسنده: The Killid Group
2 حوت 1394
راز گماشتن معلولان جهت تنظيم خطوط ترانسپورتي داخل شهر كابل

در حالی که روزانه صدها معلول در ایستگاه‎های شهر کابل مصروف تنظیم ترانسپورت شهری می‎باشند؛ اما هیچ ارگانی مسوولیت انتصاب آن‎ها به این وظیفه را به عهده نمی‎گیرند. کابل دارای 76 خط شهری است که روزانه ده‎ها هزار افغانی از تنظیم رفت و آمد موترها در این خط‎ها به جیب معلولان می‎ریزد.

مسوولان وزارت ترانسپورت و ریاست ترانسپورت زمینی در حالی از گماشتن معلولان در ایستگاه‎ها به هدف تنظیم ترانسپورت شهری منکر می‎باشند که اسناد رسمی نشان می‎دهند این افراد بر اساس مکتوب ریاست خدمات شهری ریاست ترانسپورت زمینی به این ایستگاه‎ها مقرر شده‎اند. معلولان نیز مدعی اند که آن‎ها براساس مکتوب رسمی ریاست فوق به وظیفه تنظیم ترانسپورت شهری گماشته شده‎اند. 
فقیرمحمد درایستگاه سینمای پامیر مصروف تنظیم موترهای شهری خط سینما پامیر – ده‌دانا است. وي گفت که بعضی از معلولان را وزارت ترانسپورت و ریاست ترانسپورت شهری در ایستگاه‎های موترهای شهری جهت ترتیب و تنظيم وسایط مؤظف نموده تا آن‎ها بتوانند از این طریق امرار معاش کنند. وی افزود که دولت برای هر معلول ماهانه پنج هزار افغانی معاش پرداخت می‎کند؛ مبلغي كه به گفته‌ي فقيرمحمد با توجه به گران بودن قمیت اجناس و هزينه کرایه خانه، مصارف زندگی آن‎ها را در هر ماه را تأمین نمی‎تواند. به همین دلیل وزارت ترانسپورت و ریاست ترانسپورت زمینی به آن‎ها اجازه داده‎اند تا در ایستگاه‎ها مشغول کار شوند.
در هر ایستگاه بیش از ده معلول مصروف کار اند. آن‎ها یک رییس عمومی دارند که به گفته‎‌ي فقیرمحمد، روزانه برای زیردستانش سه صد تا دو صد 50 افغانی معاش پرداخت می‎کند.
از سوی دیگر، ریاست ترانسپورت زمینی طی مکتوبی عنوانی حوزه سوم امنیتی نوشته است که «مدت کار شاه لالا فرزند سلطان حبیب نماینده معلولان در لين موترهای سرای شمالی و چهارراهی قنبر تمدید و به حوزه سوم معرفی می‎شود.» این مکتوب با شماره 358 به تاریخ ۱۹/ ۷/ ۱۳۹۳ به تعقیب مکتوب شماره 156 مورخ ۶/ ۴/ ۱۳۹۳ از سوی ریاست ترانسپورت زمینی وزارت ترانسپورت صادر شده است.
طبق ادعای معلولان، ریاست ترانسپورت شهری برای تمام معلولانی که در ایستگاه‎ها فعالیت می‎کنند، مکتوب مشابه صادر کرده؛ ادعایی که مسوولان این ریاست آن را رد می‎کنند.
حکمت‎الله قوانچ، سخنگوی وزارت ترانسپورت به کلید گفت که وزارت ترانسپورت هیچ‎گونه مکتوب و یا جواز رسمی برای معلولان غرض تنظیم موترهای شهری صادر نکرده است. بربنياد گفته‌هاي وي فعالیت معلولان در ایستگاه‎ها غیرقانونی است و وزارت ترانسپورت وظیفه تنظیم موترهای شهری را به عهده آن‎ها واگذار نکرده است.
درهمین حال، غوث‎الدین وفا، رییس ترانسپورت زمینی نیز اظهارات سخنگوی وزارت ترانسپورت را تأیید نموده و حضور معلولان در ایستگاه‎ها و گرفتن پول از رانندگان را نوعی باج‎گیری از سوی معلولان مي‌داند. وی همچنان افزود که ریاست ترانسپورت زمینی توان جمع‎آوری معلولان از ایستگاه‎ها را ندارد و «معلولان در حال حاضر به یک قدرت تبدیل شده‎اند.»
غوث‎الدین وفا در حالی فعالیت معلولان در ایستگاه‎ها را غیرقانونی عنوان می‎کند که عبدالرحمن رحیمی، قومندان امنیه کابل می‎گوید كه «افراد و اشخاصی که در ایستگاه‎های موترهای شهری فعالیت دارند بر اساس اسناد و مدارکی که از سوی شاروالی و ریاست ترانسپورت برای آن‎ها داده شده کار می‎کنند.» به گفته‌ي وی، افرادی (معلولانی) که در ایستگاه‎ها جابه‎جا شده‎اند، این ایستگاه‎ها را اجاره نموده و از موترهای مسافربری شهری پول جمع‎آوری می‎کنند.

عدم هماهنگی
نهادهای مسوول تنظیم ترانسپورت شهری از عدم هماهنگی با یکدیگر به شدت رنج می‎‏برند. غوث‎الدین وفا، رییس عمومی ریاست ترانسپورت زمینی گماشتن افراد دارای معلولیت در ایستگاه‎ها را به طور کامل رد می‎کند؛ اما انجینر عبدالقهار رییس خدمات شهری این ریاست می‎گوید كه « بنا به درخواست اتحادیه‎ خصوصی ترانسپورت شهری، ریاست ترانسپورت زمینی یک نفر را به عنوان نماینده معلولان در ایستگاه سرای شمالی و چهارراهی قنبر واقع در حوزه سوم امنیتی معرفی کرده است.» او تصریح کرد که فرد موصوف معاش خود را از اتحادیه ترانسپورت خصوصی به دست آورده و حق ندارد از رانندگان موترها پول بگیرد.
پیش این گفته می‎شد که بخشی از عایدات معلولان از ایستگاه‎ها به حساب وزارت ترانسپورت واریز می‎شود؛ اما حالا مقام‌ها در این وزارت می‎گویند که این گفته‎ها درست نیست. آن‎ها می‎گویند پولی که آن‎ها به دست می‎آورند هرگز به حساب این وزارت جمع نمی‎شود.
از طرف دیگر، شماری از اتحادیه‎های ترانسپورتی خصوصی نیز از استخدام معلولان در ایستگاه‎ها به تنگ آمده‎اند. مسوولان این اتحادیه‎ها می‎گویند که آن‎ها در هر ایستگاه تنها یک معلول و دو دستیار استخدام کرده‎اند؛ ولی این افراد با استفاده از این فرصت تمام دوستان شان را در ایستگاه‎ها به کار گماشته‎اند.
حاجی محمد نجم، رییس اتحادیه ترانسپورتی شهری الحسیب در مصاحبه‎ای با رادیوکلید کابل گفت: « پارلمان در هماهنگی با وزارت ترانسپورت، دو درصد سهم برای معلولان در هر ایستگاه در نظر گرفته است؛ ولی در حال حاضر این قشر با استفاده از این موضوع، ایستگاه‎ها را به شکل صد درصد تصرف کرده و زور هیچ‎کس به آن‎ها نمی‎رسد.» به گفته‌ي وی، وزارت ترانسپورت و ریاست ترانسپورت زمینی بنابر درخواست پارلمان و سایر نهادها برای معلولان اجازه فعالیت در ایستگاه‎ها را داده است.
با این حال، محمد امان سیار، رییس مالی و بودجه شورای سراسری معلولان می‎گوید: « چهار سال قبل از امروز نمایندگان معلولان، اداره امور، وزارت داخله و شاروالی کابل به توافق رسیدند تا شماری از معلولان را در ایستگاه‎ها جهت تنظیم موترهای مسافربری شهری بگمارند.» وی اضافه کرد که دو اتحادیه ترانسپورت شهری متعلق به معلولان کشور می‎شود که شماری از معلولان را در ایستگاه‎ها استخدام کرده‎اند و بقیه معلولان از سوی اتحادیه‎های ترانسپورتی خصوصی در برابر سه صد افغانی در روز در ایستگاه‎ها مامور شده‎اند.
رانندگان، اما، نسبت به فعالیت افراد دارای معلولیت در ایستگاه‎های شهری دیدگاه‌های متفاوت دارند. شماری از آنان نسبت به کار معلولان در ایستگاه‎ها راضی و شماری دیگر از کار آنان ناراض اند. منصور، راننده‌ي  موتر نوع تونس در مسیر پوهنتون کابل و سینمای پامیر، حضور معلولان در ایستگاه‎ها را جهت تنظیم موترهای سواری مفید عنوان نموده و می‎گوید: « از زمانی که معلولان در ایستگاه‎های موترهای شهری توظیف شده‎اند یک مقدار نظم بهتر شده و هرکس به نوبت خود مسافر گرفته و حرکت می‎کند؛ در حالی که پیش از این بی‎نظمی تمام در ایستگاه‎ها حاکم بود.» وی اضافه کرد که پیش از این پولیس از موترهای سواری به بهانه‎های مختلف پول اخذ می‎کرد؛ اما در قسمت تنظیم موترها هیچ‎کار نمی‎کرد. این راننده گفت که فعلاً معلولان هم پول می‎گيرند؛ اما موترها را به خوبی تنظیم می‎کنند.
جنرال اسدالله، مدیر عمومی ترافیک کابل می‎گوید که براساس قانون، تنظیم ترانسپورت شهری از مسوولیت‎های  ریاست ترانسپورت زمینی و وزارت ترانسپورت است و تنظیم جریان ترافیک از وظایف منسوبان ریاست ترافیک می‎باشد. به نقل از وی معلولان بر اساس مکتوب رسمی ریاست ترانسپورت زمینی وزارت ترانسپورت در ایستگاه‎ها توظیف شده‎اند.
از طرف دیگر، براساس یافته‎های این گزارش، معلولان در ساحات پرجمعیت و پردرآمد شهر کابل فعالیت دارند. چنانچه معلولان در ایستگاه‌هاي تونس‎ها، اطراف چوک کوته سنگی و نواحي سوم، چهارم، پنجم، هشتم، يازدهم، دوازدهم، لیسه مریم، سرای شمالی، ناحیه دوم عقب شفاخانه رابعه بلخی و مسجد پل خشتی حضور چشم‎گیر دارند.
اسنادی دريافتي كليد نشان می‎دهند که شاروالی کابل در مکتوب شماره 780 مورخ ۲۲/ ۹/ ۱۳۹۴خود عنوانی حوزه سوم امنیتی پولیس نگاشته كه نظر به حکم معینیت خدمات شهری شاروالی کابل قرار است شاروالی 25 پایه میز را برای معلولان در سرک حلبی‎سازی به استقامت سرک هراتی جابه‎جا کند. در این مکتوب از پولیس حوزه سوم امنیتی تقاضا شده تا کارمندان شاروالی و معلولان را در این زمینه همکاری کنند.
با اين همه، عبدالقادر آرزو، رییس نشرات شاروالی کابل می‎گوید که هیچ ساحه‎ برای معلولان اختصاص داده نشده است، بلکه آن‎ها به زور این ساحات را گرفته‌‎اند. وی تأکید کرد كه به زودی ساحاتی را که معلولان و افراد زورگو در آن به شکل خودسرانه از مردم پول جمع‎آوری می‎کنند، از دست آنان خارج كند؛ نكته‌ي كه رییس مالی و اداری شورای سراسری معلولان آن را نمی‎پذیرد. محمد امان سیارمدعی است که از مجموع هفت صد هزار پايه ميز براي دست‎فروشان شهر کابل قراربود دو هزار و دو صد و 11 پايه آن به معلولان داده شود؛ ولي به گفته‌ي وي از چهار سال تاکنون، 50 درصد این کار عملی نشده است. وی اضافه کرد در ساحه کهنه‎فروشی ناحیه اول شهر کابل، تنها 250 پايه میز، در ساحه بانک خون 28 پايه، در خیرخانه 250 پايه، در ناحیه هشتم 250 پايه، در ناحیه دوازدهم 350 پايه و در نواحیه سوم 60 پایه ميز به معلولان داده شده و متباقی معلولان از سال‎ها به این طرف ميز ندارند و همچنان بي‎سرنوشت استند.
امان سیار افزود بسیاری از ساحاتی که قرار بود در اختیار معلولان قرار داده شود، میان پولیس و شماری از مسوولان حکومتی و زورمندان تقسیم شده‌است. بنابر ادعاي وي از چهارراهی سینماپامیر تا پل‌ آرتل که از مزدحم‎ترین و پردرآمدترین نقاط شهر کابل می‎باشد، مربوط به پولیس است و از هر متر مربع ساحه، روزانه 300 افغانی کرایه دریافت می‎کند. به باور سیار، این نواحی (ناحیه اول و دوم)، تحت حاکمیت یک گروه یا یک فرد قرار دارد و تمام عواید آن به جیب همان گروه یا فرد می‎ریزد. وی تصریح کرد كه از میان این همه ساحات پردرآمد، معلولان تنها کنترول ناحیه دوم عقب شفاخانه رابعه بلخی را دارند که از هر مترمربع ساحه آن، روزانه مبلغ 500 افغانی دریافت می‎شود.
با وجودی که مسوولان شاروالی کابل این امر را یک نوع خلاف‎ورزی از سوی معلولان کشور می‎خوانند؛ اما اسناد و شواهدی که در اختیار کلید قرار گرفته نشان می‎دهند که شاروالی کابل توافق نموده تا دو هزار و دو صد و 11 معلول در هشت ناحیه شهر کابل جا‎به‎جا شوند. محمد داود سیار، رییس مالی شورای معلولان، مدعی است اسناد و شواهدی در اخیتار دارد که مطابق آن، شاروالی کابل ساحات مشخصی را برای معلولان در نظر گرفته است.
حمیدالله توخی، معاون کميسیون شهدا و معلولان ولسی جرگه نیز تأیید می‎کند که این نهاد جهت حمایت از افرادي دارای معلولیت و درهماهنگی با شاروالی کابل فیصله نموده تا بعضی از ساحات شهر کابل برای آن عده از معلولانی که توان دست‎فروشی دارند، اختصاص داده شود.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA