هند کشوری است که بزرگ‌ترین شمار مبتلایان به مرض توبرکلوز (TB) در آن زندگی می‌کنند.
تخمین زده می‌شود، 3 ملیون انسان این سرزمین مبتلا به توبرکلوز باشند، اما طبق سروی اخیر “پوهنتون امپریال” در لندن، رقم واقعی سه مرتبه بیشتر از حد اعلام شده است و سالانه در حدود 200.000 تن آنان جان می‌دهند.
خانم سارلا دیوی، مادر 5 کودک که 55 سال عمر دارد و دو سال پیش شوهر خویش را در اثر ابتلا به این مرض از دست داده است، می‌گوید: “شوهرم صبر و حوصله تداوی دوام‌دار را نداشت و هم نمی‌خواست در شفاخانه‌های دولتی تحت مداوا قرار گیرد، بلاخره به یک کلنیک خصوصی مراجعه کردیم که البته بعد از دو ماه تداوی، وضعیت صحی‌اش بهتر شد، اما پس از دو ماه، بار دیگر از خوردن ادویه صرف نظر کرد و مجددا به نوشیدن رو آورد تا این‌که رفته رفته وضعیت‌اش رو به وخامت گرایید و ما را تنها گذاشت، تازه دو ماه از فوت شوهرم نگذشته بود که معاینات نشان داد، دختر 20 ساله و پسر 15 ساله وی نیز مصاب به توبرکلوز شده‌اند، ولی دخترم در مقابل ادویه حساسیت شدید دارد.”
توبرکلوز مرضی بکتریای است که از طریق هوا داخل وجود شده، به شش‌ها حمله ور می‌شوند، اما در پهلوی شش‌ها، امکان دارد سایر اعضای داخلی بدن را نیز صدمه برساند.
خانم “ارونا باتاچاریا”، معاون پروفیسور در مرکز صحی هند، مریضان را مقصر دانسته، می‌گوید: “بعضیها می‌گویند دیگران هم مثل من سرفه می‌کنند، فرقی نمی‌کند که من هم سرفه کنم، ولی نمی‌دانند که موجودیت سرفه، تب خفیف شبانه، نشانه‌های بارز این مرض است، توبرکلوز به شدت ساری بوده و اگر توجه و احتیاط لازم صورت نگیرد، افراد زیادی به آن مصاب می‌گردند.”
طبق آمار ملل متحد، هند یگانه کشوری در جهان است که بیشترین تعداد مبتلایان به توبرکلوز در آن زندگی می‌کنند، اما شماری از محققان هندی، مانند داکتر زاری ادوادیا، معتقد اند که رقم اعلام شده به مراتب کمتر از تعداد واقعی مریضان مصاب به توبرکلوز در هند است.
خانم زاری، می‌گوید: “رقم اعلام شده، شامل مریضانی که در شفاخانه‌های خصوصی تداوی می‌گردند، نمی‌شود، مطالعات چندین ساله گویای آن است که تقریبا 70 درصد مریضان به شفاخانه و کلینیک‌های خصوصی مراجعه می‌نمایند، بنابر آن اگر همه جوانب را در نظر بگیریم، بعید نیست که ارقام اعلام شده، 5 الی 10 مرتبه افزایش یابد.”
گفته می‌شود، عوامل عمده افزایش توبرکلوز در هند، موجودیت میزان بلند فقر، تراکم نفوس، نبود امکانات صحی لازم و موجودیت وقایع زیاد ایدز و سایر مریضی‌ها، می‌باشد.
حکومت در سال‌های اخیر، اقداماتی را برای جلوگیری از شیوع این مرض روی دست گرفته است که شامل راه اندازی کمپاین‌های تبلیغاتی برای افزایش آگاهی از نخستین علایم مرض، ایجاد مراکز لابراتواری، ومعاینات و هم‌چنان تداوی مجانی مبتلایان، می‌گردد.
آقای “پی جی نندا” وزیر صحت هند، می‌گوید: “ما دارای مراکز مشاورتی ملی برای کنترول این مرض هستیم، در قدم نخست محافظت به موقع و در قدم دوم تداوی بیماران الی رسیدن به صحت کامل، در دستور کار ما قرار دارد، برنامه دیگر ما تداوی مستقیم نام دارد که طبق آن مریضان به مراکز صحی درمانی حاضر شده، تحت نظر کارمندان صحی معاینه و ادویه لازم اخذ می‌نمایند.”
در حالی‌که اقدامات فوق الذکر، میزان مرگ و میر را کاهش داده است، منتقدین می‌گویند: اشکال دیگر توبرکلوز هم است که باکتریای آن در مقابل ادویه مقاوم است، ولی در قسمت آن تا هنوز کاری صورت نگرفته است.
سال گذشته، کشور های جهان در اسامبله جهانی صحت، روی “ستراتیژی جهانی محو کامل تبرکلوز” به موافقه رسیدند.
در ستراتیژی مذکور آمده است، تا سال 2035 باید شمار مرگ و میر در اثر ابتلا به مرض توبرکلوز 95 درصد کاهش یافته و واقعات جدید آن نیز 90 درصد از میان برده شود.
خانم “ناتا منابدی” نماینده سابق هند در سازمان جهانی صحت، هند را نیازمند انجام اقدامات بیشتر برای رسیدن به این هدف دانسته، می‌گوید: “ما به شدت نیازمند واکسین‌های جدید، امکانات معایناتی، شیوه و سیستم تداوی سریع مریضان هستیم، البته رسیدن به این اهداف مستلزم مطالعات بیشتر، ایجاد امکانات و تامین منابع لازم می‌باشد.”
البته همه دست اندرکاران عرصه صحت باید دست بهم داده برای نجات مردم سعی و تلاش کنند.
